Boek: Giuseppina Torregrossa - Het verhaal van de minne
Toen voormalig gynaecologe Giuseppina Torregrossa in het huis van
haar neef brieven vond van haar oom aan zijn verloofde, samen met een
recept voor taartjes in de vorm van borsten, werd zij hierdoor
geïnspireerd om een verhaal te schrijven. In Het verhaal van de minne combineert zij deze inspiratie met haar beroepskennis en persoonlijke
levensloop.
Familiegeschiedenis
Het boek bevat de familiegeschiedenis van een Italiaanse familie. Agatina komt uit een omvangrijk en spraakmakend Siciliaans gezin. Ze kan niet goed met haar ouders en broers overweg en trekt daarom veel naar haar oma Agata, naar wie ze vernoemd is. Elk jaar op 5 februari, de naamdag van de heilige waar hun beider naam van afstamt, maken ze samen zoete ronde gebakjes in de vorm van minne, oftewel borsten. De gebakjes moeten altijd een even aantal zijn, omdat dit anders ongeluk kan brengen voor de vrouwen in de familie. Ondanks de zorgvuldige bereiding van de gebakjes ieder jaar, is de heilige de familie niet gunstig gezind; meerdere vrouwen worden getroffen door een ziekte in hun borsten. De volwassen Agatina blikt terug op haar leven en dat van haar familie, wat lang niet altijd zo zoet en onschuldig als de gebakjes is geweest.
Passie
De familieverhalen worden verteld door Agatina, die in het begin nog de meest normale van de hele familie lijkt. Het eerste deel van het boek bevat voornamelijk de familiegeschiedenis van haar overgrootmoeder die zonder te weten wat haar mankeerde, overleed aan borstkanker. Daarna volgt de recentere geschiedenis van Agatina’s jeugd en in het derde gedeelte van haar adolescentie en twintiger jaren. Het eerste deel belooft een boek met hartverwarmende Siciliaanse liefde en romantiek, maar gaandeweg keert dit om naar gewelddadige mannen en onderdanige ongelukkige vrouwen, om te eindigen met hoofdstukken die uit veel geweld en seksscènes bestaan. Dit is erg jammer, want het concept van de minnegebakjes als rode draad is mooi en breekbaar. Het boek wordt gelijktijdig met de familie verteerd door de erfelijke ziekte die begonnen is met de overgrootmoeder van Agatina. De Italiaanse taal waarin het boek oorspronkelijk geschreven is, heeft een heel ander temperament dan de Nederlandse, waardoor sommige gesprekken eerder hard en over de top overkomen dan passioneel. Torregrossa gebruikt korte hoofdstukken, wat op zich prettig is. De hoofdstukken zijn alleen wat chaotisch en niet allemaal chronologisch, en dat is vaak verwarrend in combinatie met de vele typisch Italiaanse namen die het boek bevat. Leuk is wel dat het recept voor de gebakjes in het boek is afgedrukt, en zelfs het originele handgeschreven exemplaar dat Torregrossa vond in het huis van haar neef. Achterin het boek is een interview met de auteur opgenomen en enkele
vragen voor een leesclub. Het verhaal van de minne is een boek voor de lezer die door het dominante karakter ervan heen kan kijken en zich wil laten raken door een turbulente, gepassioneerde Italiaanse familiegeschiedenis.
