Boek: Suzanne Vermeer - Zwarte piste
Suzanne Vermeers thrillers doen wat ze moeten doen: de lezer vermaken met een licht spannend, maar niet al te ingewikkeld verhaal. Inmiddels kan Vermeer leunen op een reputatie als dé auteur van de Nederlandse vakantiethriller. Dat dit niet betekent dat ze daarmee consistente kwaliteit levert bleek al uit haar vorige boek, waarin de spanningsboog nauwelijks kromde. Tijd dus voor een herkansing met Zwarte piste.
Poppenkast
Binnenhuisarchitecte Saskia heeft niet zo’n fijne tijd als we met haar kennismaken. Na haar ontslag werkt ze noodgedwongen in een supermarkt en haar ex blijkt een fanatieke stalker te zijn met een steekje los. Wanneer zich de mogelijkheid voordoet om zich in Zwitserland te vestigen als parttime nanny en parttime binnenhuisarchitecte, besluit ze de stap te wagen en laat ze alles achter in Nederland. In eerste instantie bevalt haar nieuwe leven haar goed: de familie waar ze werkt is aardig en door het landschap voelt het als een lange vakantie. Maar al gauw ontdekt ze angstvallig verborgen gehouden geheimen van de verschillende familieleden en was haar leven in Nederland toch misschien zo slecht nog niet...
Attention please
Zwarte piste begint goed met het voelbare onrustige gevoel van Saskia, wanneer ze ontdekt dat haar ex haar stalkt. Dit gevoel houdt het hele verhaal aan en wordt steeds op tijd gevoed door kleine ontdekkingen van Saskia. Op het punt dat het echt spannend wordt stelt Vermeer echter weer teleur door er een totaal ongeloofwaardige situatie van te maken. De spanning is meteen weggeslagen door het stuntelige karakter van de situatie en er worden te veel handelingen beschreven die helemaal niet zo voorgekauwd hoeven te worden. De hele ontknoping schreeuwt om een beetje meer aandacht van de schrijver, maar die zat vast al met haar hoofd bij haar volgende zomerthriller. En zo zitten er wel meer stukken in die te weinig verbeelding overlaten om te blijven boeien. Met een veelbelovend begin op de zwarte piste komt dit boek dus helaas net voor het eind ten val en zal alleen met een flinke slok glühwein in de keel echt volledig te waarderen zijn.
