MadWorld
Zoals ik net al aangaf zijn de controls van MadWorld vrij eenvoudig en daarmee is de game makkelijk op te pakken. Er is een knop om een tegenstander vast te pakken, een knop om je vuisten te gebruiken, een knop voor je kettingzaag, een knop om te springen en een knop om voorwerpen op te pakken. Met wat gezwaai met de controller kun je verschillende combinaties uitvoeren. Wanneer een tegenstander vrijwel dood is, kun je een finale aanval doen door de bewegingen die op het beeldscherm verschijnen uit te voeren. Deze acties geven extra punten; de punten waar het allemaal om draait en die ervoor zorgen dat je levels zeker opnieuw zal spelen. Voor elke brute actie die je uitvoert krijg je punten. Hoe gewelddadiger, hoe meer punten je krijgt. Als het geweldige assortiment aan brute acties er al niet voor zorgen dat je genoeg afwisselt, dan zorgt het puntensysteem hier wel voor. Zieker dan dat wordt het bijna niet!
In Madworld kom je zo nu en dan ook bepaalde challenges tegen. In het eerste level verschijnt er plots één of andere mafketel die uitlegt dat het erom draait om zo veel mogelijk dood en verderf te zaaien in de aangegeven tijd. Terwijl hij dit vertelt zakt er een gigantische vliegtuigmotor naar beneden die begint te roteren. Wat er hierna gebeurt lijkt me meer dan duidelijk. Dit soort korte challenges zitten verspreid over de hele game en de één is nog gestoorder dan de ander. Wat een zieke game!
Zo nu en dan stapt Jack op zijn motor waarmee hij een stuk over de snelweg scheurt om naar het volgende gebied te komen. Deze stukken zijn leuk voor de afwisseling maar voegen weinig toe aan de uiteindelijke game. Gelukkig duren ze niet lang en begint het zaaien van dood en verderf dan ook weer snel. De structuur van MadWorld is dus vrij eenvoudig maar tegelijkertijd briljant. De game duurt weliswaar maar vijf uur, maar de herspeelbaarheid ervan is aardig hoog. Bovendien zijn het vijf uurtjes van niveau, dus daar valt verder weinig over te klagen. Wanneer je dan toch uitgemoord bent in de singleplayer is er nog een multiplayer modus. Deze offline multiplayer modus geeft twee personen de kans om samen te moorden in verschillende minigames. Zo is het mogelijk om te darten met levende personen. Deze multiplayer modus verlengt de speelduur, maar de minigames wisten mij niet lang vast te houden. De Nintendo Wii is een console met vele multiplayergames, en MadWorld moet wat dit betreft onder doen aan de concurrentie. Had ik al verteld hoe ziek die game is?
<\/center>Madworld mag zich welkom voelen tussen de mooiste games op de Nintendo Wii. De zwart-witte stijl komt erg mooi naar voren en accentueert datgene waar de hele game om draait: bloed. De tekenfilm-achtige manier waarop de game is gepresenteerd zorgt ervoor dat de game nooit écht obsceen is, maar toch dat idee mee geeft. Wanneer je een paal door iemand zijn slaap ramt, zal je geen pijnlijke jeuk op je eigen slaap voelen. Wel voel je de heerlijke voldoening die het geeft in de game. De zwart-witte graphics zorgen er bij mij wel voor dat mijn ogen snel moe worden. Het is namelijk vrij lastig om diepte te zien en dingen op het scherm van elkaar te onderscheiden. Hoewel niemand dit advies ooit opvolgt, voel ik mij toch verplicht om aan te raden om elk uur een kwartier pauze te nemen. Zo ziek is die game!
