Naruto Ultimate Ninja Heroes 2: The Phantom Fortress

Naruto is een manga- en animeserie die wereldwijd redelijk wat aanhangers heeft. Voor de niet-kenners onder ons, een manga is een Japans stripboek en een anime is een Japanse cartoon. Die populariteit is reden genoeg om games gebaseerd op deze hoogblonde ninja uit te brengen. Zoals je kan verwachten van een game die gebaseerd is op een serie over ninja\'s wordt er veel geknokt in deze game. Naruto weet zich in twee opzichten van de meeste andere fightgames te onderscheiden: een slecht combatsysteem en een adventure-modus die nergens boeit.

Laten we beginnen met de hoofdmoot van de game: de adventure-modus, in de game ook wel de Mugenjo-modus genoemd. Nadat Naruto terugkomt van een missie verschijnt er een magisch kasteel genaamd Mugenjo boven het dorp. Je meesteres vertelt je dat het kasteel opgeroepen is met behulp van zogenaamde Summon Jutsu en dat Mugenjo er voor zorgt dat de mensen in de omgeving beginnen te hallucineren. In hoeverre dit een slecht iets is, laat ik maar even in het midden. Voor het oproepen van Mugenjo zijn acht Summon Jutsu Scrolls gebruikt. De meesteres heeft een clubje ninja\'s naar het kasteel gestuurd om ze te verzamelen en zo het kasteel weer te laten verdwijnen. Naruto gaat tegen de wens van de meesteres in en gaat zelf naar het kasteel om de Summon Jutsu Scrolls te verzamelen. Tot zover het achtergrondverhaal. Mocht je er niets van onthouden hebben, geen zorg, het biedt slechts een excuus om Naruto en z\'n vrienden een reeks uitdagingen en gevechten aan te laten gaan.

Als je de intro eenmaal achter je gelaten hebt, vind je jezelf in het kasteel. Je begint in je eentje, maar al gauw zal je een team van ninja\'s door Mugenjo leiden. Elk personage heeft unieke vaardigheden die je een beperkt aantal keer kan gebruiken. In deze modus ga je van kamer naar kamer en elke kamer biedt je wat anders. Het kasteel biedt je drama-, schat-, genezings- en instabiele kamers. In de dramakamers wordt het achtergrondverhaal van de game verder verteld, soms gevolgd door een gevecht. De schatkamers geven je verschillende items en genezingskamers zorgen er voor dat de gezondheid van alle personages in je team weer volloopt en alle skills weer volop bruikbaar zijn. De instabiele kamers moet je stabiel maken met Summon Scrolls, waarvan er verschillende zijn. Er zijn Battle, Treeclimbing, Shadow Possession, Amusement, Riddle en Clone Scrolls.
Als je de Battle Scroll gebruikt, zul je een gevecht aan moeten gaan. Om verder te kunnen moet je winnen. De Treeclimbing Scroll laat je tegen een boom op rennen en al takken ontwijkend moet je zo snel mogelijk de top bereiken. Onderweg kun je nog power-ups verzamelen die je sneller laten lopen. Als je de Shadow Possesion Scroll besluit te gebruiken moet je een aantal Jutsu-houdingen nadoen. In de praktijk komt het er op neer dat je een reeks in beeld getoonde toetsen moet indrukken. De snelheid waarmee deze toetsen in beeld verschijnen is echter zo verschrikkelijk laag dat het amper een uitdaging te noemen is zonder in lachen uit te barsten. Amusement Scrolls bieden je de mogelijkheid om Ninja Points te verzamelen door middel van een gokkast. De term \"gokkast\" kun je best ruim nemen, aangezien je altijd verliest: de eerste twee symbolen zijn altijd gelijk, de derde is altijd een andere. De Riddle Scroll is vooral besteed aan Naruto-fans, aangezien je na het uitspelen van deze scroll een reeks vragen moet beantwoorden over de manga en anime van Naruto. De Clone Scroll biedt je een vorm van balletje balletje, waarbij je sensei (trainingsmeester) driemaal in beeld verschijnt. Eén ervan is de echte, de andere twee zijn klonen. Aan de gamer de taak om de echte in de gaten te houden en uiteindelijk aan te wijzen.

Na vrijwel elke kamer ontvang je Ninja Points. Hoe beter je het er van af brengt, hoe meer Ninja Points je ontvangt. Voordat de verzamelaars onder ons volledig uit hun dak gaan en naar de winkel rennen om de game te halen, wil ik graag nog even kwijt dat deze Ninja Points geen drol waard zijn. Je Ninja Points geef je uit op de Ninja Road en dan niet door in winkeltjes leuke in-game items te kopen. Bandai heeft een systeem bedacht waarbij het aantal Ninja Points bepaalt hoeveel meter je over een rechte lijn kan lopen. Om de zoveel meter ontvang je een item. Echt waar, dat is alles. Mocht je nog niet ontmoedigd zijn, dan moet ik ook nog vertellen dat deze items alleen dienen ter decoratie van de kamer van Naruto, die alleen vanuit het hoofdmenu te bereiken is.
Zo nu en dan kom je tijdens je reizen door Mugenjo obstakels tegen waarbij je de vaardigheden van je team moet gebruiken. Zo kan Naruto een rotsblok verpulveren en kan zijn bondgenote Hinata verborgen paden zichtbaar maken. \"Verborgen\" moet je niet te letterlijk nemen, want de paden worden gewoon op het scherm weergegeven, zij het iets transparanter dan de normale paden.

Zoals je al kon opmerken uit de beschrijvingen van de verschillende scrolls is de Mugenjo-modus uit Naruto Ultimate Ninja Heroes 2: The Phantom Fortress een veredelde verzameling mini-games die te makkelijk zijn om ook maar enigszins interessant te zijn. Er zijn gelukkig ook nog andere modi die de teleurstelling van de Mugenjo-modus zouden kunnen goedmaken, maar helaas zijn dit alleen gevechtsmodi die hetzelfde brakke systeem gebruiken als de gevechten in de Mugenjo-modus. Alle knoppen van de PSP zijn benut door de developers, maar je hebt er slechts twee nodig: de aanvalsknop en de speciale aanvalsknop. Door herhaaldelijk op de aanvalsknop te rammen kun je zonder kijken een gevecht winnen. Mocht je behoefte hebben aan wat eye-candy, dan kun je de speciale aanvalsknop gebruiken. Deze speciale aanval begint met een standaard aanval en als deze de tegenstander raakt word je getrakteerd op een indrukwekkende animatie waarin je opponent een flinke portie kontschop krijgt. Helaas is deze animatie elke keer exact hetzelfde, dus na twee keer heb je het ook wel weer gehad met deze aanval.

Naruto Ultimate Ninja Heroes 2: The Phantom Fortress weet in ieder geval wel de grafische stijl van de manga en anime te bewaren. Dit wordt natuurlijk in eerste instantie bewerkstelligd door de cell-shaded graphics, maar ook de animaties lijken zo uit de anime te komen. Alles wordt bovendien vloeiend in beeld gebracht, zodat de gameplay niet te lijden heeft onder framedrops. Daarnaast worden alle objecten en voorwerpen groot genoeg in beeld gebracht, zodat ze op het kleine PSP-scherm goed zichtbaar zijn. De audio van de game is goed verzorgd, de achtergrondmuziek is niet irritant aanwezig en de stemmen van de verschillende personages passen goed bij hun on-screen verschijningen.