Rock Band Unplugged
Harmonix heeft inmiddels een indrukwekkende staat van dienst als het op rhythmgames aankomt. Hun eerste twee bescheiden hitjes Frequency en Amplitude vormden de basis voor hun definitieve doorbraak in 2005 met Guitar Hero, die weer de basis vormde voor de Rock Band-franchise die inmiddels op alle populaire consoles te spelen is, behalve de Nintendo DS. Want met Rock Band Unplugged kunnen ook de handheld gamers die in het bezit zijn van een PSP nu helemaal los gaan met tracks als Spoonman en White Wedding (Part 1). Alvast een geruststelling: je hoeft niet als een bezetene in de trein op een draagbare drumkit te gaan raggen, de plastic instrumenten zijn immers foetsie.
De gameplay is prima aangepast aan de PSP, in plaats van een één op één port naar het draagbare systeem heeft men ervoor gekozen om de game helemaal om te gooien. Je moet nog steeds noten raken terwijl ze over een baan naar beneden scrollen, maar in plaats van instrumenten gebruik je vier toetsen van de PSP: links en boven op de d-pad en driehoekje en rondje van de face-buttons. Kruisje en beneden verzorgen de activatie van Overdrive (later hierover meer) en L en R schakelen tussen instrumenten.
Hey, ho, wacht, ho, huh, hè, ho, huh? Schakelen tussen instrumenten? Jawel, beste lezer, in Rock Band Unplugged beman je zowel de bas, als de gitaar, als de microfoon als de drums. Dat klinkt angstaanjagender dan het is, aangezien instrumenten tijdelijk zichzelf spelen als je het als speler goed doet. Elke baan van ieder instrument is opgedeeld is frases. Als je een frase goed speelt, neemt de game het spelen van dat instrument van je over. Verklooi je het echter, dan moet je het met een nieuwe frase proberen. Ondertussen gaan de andere instrumenten één voor één over op handmatig spelen, waardoor je dus punten misloopt. Erger nog, langzaamaan zullen de prestaties van deze instrumenten dalen, net zoals in de console-versies, als er noten gemist worden.
Deze muziekgame leent dus heel erg bij het eeuwenoude Chinese bordjes draaien en het komt de gameplay ten goede. Wanneer je slechts één instrument zou spelen, zou de game niets meer zijn dan ritmisch op knopjes drukken, maar het managen van de verschillende instrumenten, zeker in de moeilijkere nummers, geeft Rock Band Unplugged een extra dimensie. Overdrive is vrijwel hetzelfde gebleven: je verzamelt nog steeds Overdrive-energy door witte noten te raken en als de Overdrive-meter halfvol is kun je Overdrive activeren. Wel heb je nu maar één Overdrive-meter voor de hele band. Daarnaast is er de Band Groove toegevoegd. Als je genoeg noten achter elkaar raakt, bouw je je multiplier op. Als je je multiplier hoog genoeg krijgt, ontstaat Band Groove. Je krijgt dan vijf keer zoveel punten per noot, maar als je tegelijk ook nog Overdrive activeert, ontvang je elf keer zoveel punten.
Alles om de band heen is ook aangepast, de Rock Shop (waar je je kleding en accessoires koopt) en body-editor zijn erg beperkt en de tattoos zijn zelfs volledig verdwenen. Dat laatste is logisch aangezien die toch tot een onzichtbare waas beperkt zouden worden op het scherm van de PSP. De beperkte Rock Shop en body-editor zullen waarschijnlijk een gevolg zijn van de beperkte opslagruimte op de UMD.
Grafisch is Rock Band Unplugged verre van een hoogstandje, het kan aardig meekomen met de concurrentie, maar weet geen indruk te maken. De algehele presentatie van de game is grafisch wel dik in orde. Alle informatie die je nodig hebt tijdens de game is helder en duidelijk leesbaar. Doordat de banen van de instrumenten die niet gebruikt worden transparant gemaakt worden, kun je tijdens het spelen ook nog een beetje genieten van de rockshow die je aan het geven bent.
Een game als Rock Band Unplugged valt of staat natuurlijk bij de audio. Gelukkig is dat dik in orde bij deze game. Niet alleen is de soundtrack een heerlijke mix van allerlei genres, met enkele onverwachte keuzes, ook de subtielere audio-effecten zijn uitstekend. Zo klinkt het instrument dat je op dat moment bespeelt net even iets luider dan de rest, zodat je net even iets beter kan genieten van je spel. Ook de reacties van het publiek zijn duidelijk hoorbaar, zonder dat het irritant overheersend wordt.
Rock Band Unplugged laat de bal echter wel vallen in een aspect waar de console-broertjes juist uitstekend in scoren: het sociale aspect. Dat er geen multiplayer in zit met de vernieuwde gameplay valt nog uit te leggen, maar het ontbreken van leaderboards is een gemiste kans.
Bovendien is de DLC van Rock Band niet compatible met Rock Band Unplugged. Nummers die je dus voor Rock Band of Rock Band 2 al gekocht hebt, kun je niet ook nog eens in Unplugged spelen. Het is begrijpelijk, maar het doet wel af aan het concept dat Rock Band een platform zou zijn waarbij DLC in elke game speelbaar zou zijn. Zelfs korting op eerder gekochte DLC lijjkt er voorlopig niet in te zitten.
