WWE Smackdown vs Raw 2009
De oude Grieken hadden het al vrij snel door: zet twee ingevette kerels bij elkaar in een ring en het volk smult. Inmiddels zijn we een paar jaar verder, maar de traditie van de Grieken wordt nog altijd in stand gehouden. Goed, de olie is vervangen door spandex, maar het principe is hetzelfde gebleven. De Amerikanen hebben er in de loop der jaren een flinke show omheen gebouwd met veel drama, maar de essentie is hetzelfde gebleven.
De worstelgames zijn al vrij lang een bekend fenomeen, waaronder de jaarlijkse bijdrage van Yuke\'s in de vorm van WWE Smackdown vs Raw. Ditmaal is het de beurt aan de 2009-editie van de game die onder meer een uitgebreidere Tag Team-modus en een extra optie in de toch al zeer uitgebreide Create-modi kent.
De kern van het spel is door de jaren heen hetzelfde gebleven en ook in de 2009-uitvoering is er op dat vlak niets veranderd. Logisch, als je een game maakt van een sport zal er aan het doel van de game weinig veranderen. Het doel in kwestie is wedstrijden winnen en binnen deze tak van sport doe je dat door je tegenstander heel veel pijn te doen. Als je jouw tegenstander tegen de grond hebt gewerkt in een zogenaamde \"submissionhold\" kan je tegenstander het opgeven door op de grond te tikken met z\'n hand, de zogenaamde \"tap out\". Je kan je tegenstander ook met de schouders tegen de grond aan werken. Als je hem drie seconden lang weet vast te houden win je de wedstrijd door een zogenaamde \"pinfall\".
Goed, tot zover de basics van het worstelen. De game zelf biedt je een grote variatie aan modi waarin je kunt spelen. In de \"Exhibition\"-modus kun je zelf bepalen wat voor soort wedstrijd je wilt spelen (onder meer One-on-one, Steel Cage, Inferno en Tag Team), met welke worstelaars je wilt spelen en of je tegen de computer of een andere speler wilt spelen.
\"The Road To Wrestlemania\" vormt één van de twee hoofdmodi van de game. Je volgt hierin een verhaallijn van één van de vijf door THQ geselecteerde worstelaars of het enige tag-team dat je in deze modus kunt kiezen. Hierbij komt alle dramatiek die zich rond de WWE afspeelt kijken. Dit vertaalt zich ook in de doelen die je soms per wedstrijd krijgt. Zo kun je bijvoorbeeld een wedstrijd alleen winnen als je een special move binnen een bepaalde tijd uitvoert of krijg je een bonus als je je tegenstander kan laten bloeden. Deze doelen maken de game interessanter dan wanneer je alleen van wedstrijd naar wedstrijd zou moeten gaan. De cut-scenes die je voorgeschoteld krijgt tussen de wedstrijden door brengen je echt in de sfeer van de WWE. Het is heerlijk melodramatisch en over de top. 
De andere hoofdmodus van WWE Smack vs Raw 2009 is de \"Career\"-modus. Hierbij loop je een gewone carrière van een bestaande of zelfgemaakte worstelaar door. Hierbij werk je met een RPG-systeem: na elke wedstrijd worden je statistieken beter. Welke statistieken beter worden ligt aan hoe je gevochten hebt. Als je bijvoorbeeld veel geslagen en geschopt hebt zal je \"Strength\" beter worden. De schade die je hebt opgelopen tijdens een wedstrijd zal ook worden hersteld, afhankelijk van hoe je het er vanaf gebracht hebt. Deze modus is opgedeeld in een aantal rondes. Tijdens elke ronde neem je het op tegen vijf tegenstanders, waarbij je de laatste pas mag uitdagen als je voldoende sterren hebt verzameld. Sterren verzamel je door te worstelen tegen de overige vier. Het aantal sterren dat je ontvangt na een wedstrijd wordt bepaald door het aantal punten dat je hebt verzameld, wat weer gebaseerd wordt op je optreden. Door onder meer je tegenstander uit te dagen tijdens de wedstrijd (zogenaamde \"Taunts\"), moves af te wisselen en natuurlijk de wedstrijd te winnen ontvang je punten.
Ik noemde het net al even: je kunt zelf een worstelaar samenstellen. Deze modus is zeer uitgebreid en je kunt met een klein beetje moeite je ideale worstelaar samenstellen. Je hebt hierbij volledige controle over bijna alle uiterlijke aspecten van de worstelaar van de vorm van het gezicht tot de kleding die hij of zij draagt tijdens de entree en de wedstrijd zelf. Deze entree kun je ook nog eens volledig bewerken. Voor degenen die snel aan de slag willen is er een basis-editor beschikbaar, maar als je de entree helemaal naar eigen smaak wilt maken kun je de uitgebreide editor gebruiken. De entree is dan opgedeeld in verschillende fases en per fase kun je bepalen hoe je karakter loopt, welk vuurwerk er afgestoken moet worden, wanneer het afgestoken moet worden, welke camera\'s er gebruikt moeten worden en welke belichting je wilt. Tot slot kun je ook nog bepalen welke muziek er afgespeeld moet worden en hierbij heb je de mogelijkheid om een eigen MP3 te gebruiken. Als je een vrij uitgebreide MP3-verzameling op je mediacenter hebt staan kan ik je aanraden om het nummer dat je wilt gebruiken op je Xbox 360 te zetten en de verbinding met je mediacenter tijdelijk te verbreken. De game laat je namelijk ook nummers van het mediacenter kiezen en aangezien er maar een beperkt aantal nummers in de lijst van de game voor kunnen komen, kan het zijn dat het nummer dat je wilt gebruiken niet op de lijst voorkomt. Mocht je wel een nummer van je mediacenter gebruiken dan merk je daar in het spel overigens weinig van: het afspelen verloopt net zo soepel als wanneer je een lokale track zou gebruiken.
Na het aanmaken van je personage kun je ook nog eens z\'n moves aanpassen. Elke knoppencombinatie in de game kun je toewijzen aan een bepaalde move. Dit geeft je personage een nog unieker karakter. Nieuw in 2009 is dat je dit keer ook zelf een zogenaamde \"Finisher\" kunt samenstellen. De editor voor de Finishers is zeer uitgebreid en geeft je de mogelijkheid om een Finisher in maximaal negen fases samen te stellen. Bij elke fase krijg je de keuze uit een aantal bewegingen die voort zouden kunnen vloeien uit de vorige fase, wat er voor zorgt dat je geen onrealistische Finishers zult tegenkomen in de game.
