Dark Sector
Dark Sector begint met een zwart-wit proloog waarbij een geheim agent genaamd Hayden Tenno een gevaarlijke missie ondergaat in een Oost-Europese stad genaamd Lasria. Een stad waar mensen door een van oorsprong onbekende reden veranderen in iets bovennatuurlijks. Nadat Hayden de benodigde informatie heeft gewonnen en klaar staat om naar huis te gaan, duikt er een duister en gemuteerd figuur op die hem een lelijk virus oplevert, genaamd het Technocyte virus. Hayden weet gelukkig nog net te ontsnappen, maar moet snel een geneesmiddel vinden tegen de infectie aan zijn rechterarm. Sinds de eerste en de beste hulp niet in de buurt is, krijgt hij de orders om door te bijten en zo snel mogelijk een contactpersoon op te zoeken die hem ondertussen zou kunnen helpen. Maar hoe kom je bij die contactpersoon als je geen wapens hebt? Precies nadat Hayden die orders heeft gekregen wordt hij ontdekt door een stel gewapende soldaten. In een hoekje gedreven zonder wapens en het besef dat dit het einde is springt er uit het niets een wapen, genaamd de Glaive uit zijn arm die de soldaten letterlijk een kopje kleiner maakt. Ondanks de angst voor zijn gemuteerde arm, gaat hij toch op pad met zijn nieuwste aanwinst.
Gedurende Haydens reis muteert zijn arm steeds iets verder in iets sterkers en iets bovennatuurlijks. Hayden zal die steeds sterker wordende arm nodig hebben een einde te brengen aan de epidemie in Lasria en persoonlijk wraak te nemen op de freak die hem zijn geïnfecteerde arm heeft opgeleverd.
Gedurende de proloog word je goed bekend gemaakt met de controls. Schieten, dekking zoeken, wapens verwisselen en goed mikken word je allemaal stap voor stap in de proloog duidelijk. Maar wat de meesten meteen zal opvallen is het feit dat de gameplay heel erg bekend is, en dat klopt ook. Dark Sector heeft namelijk hetzelfde dekkingssysteem, rensysteem, miksysteem en de over de shouder camera look van onder andere games als Gears of War, Uncharted: Drake’s Fortune en Resident Evil 4. ‘Is dat erg?’ Nee, natuurlijk niet. Het geeft een bekend gevoel en je kunt daardoor meteen aan de slag.
Na de proloog maak je kennis met een wapen met hele scherpe puntjes, genaamd de Glaive. Naarmate je verder komt in de game verandert Hayden mentaal en fysiek steeds meer in iets sterkers en vooral dodelijker. Het bovennatuurlijke wapen ‘Glaive’ is waarschijnlijk het meest innovatieve aan de game. Je kunt naast het doden, dozen openbreken, wapens en objecten oppakken die uit je bereik liggen, ook elementen gebruiken als vuur, ijs elektriciteit. Deze kun je gebruiken om je vijanden op een pijnlijke manier dood te maken, maar zul je ook vaak genoeg moeten gebruiken om puzzels mee op te lossen of eindbazen ermee te verzwakken. Je zult de puzzels af en toe tegenkomen en het zijn geen echte hersenkrakers. Meestal is het simpelweg vuur gebruiken om een blokkade voor een deur te verwijderen of een deur te openen door deze te voorzien van stroom. 
Later in het spel kun je ook je Glaive laten exploderen met het element die daaraan is toegevoegd voor een leuke knal en uiteraard extra schade. Naast het gebruik van elementen krijg je ook powers als een tijdelijk ondoordringbare schild en tijdelijke onzichtbaarheid, waardoor je vijanden op een leuke manier in één keer kunt afmaken. Dit is vooral vermakelijk als je online speelt, maar daar kom ik later op terug.
Daarnaast kun je ook de Glaive handmatig besturen met je Sixaxis controller, vergelijkbaar met de pijlen in Heavenly Sword. Hoewel het een fijne optie is, is het toch fijner en vooral makkelijker om dit gewoon met het rechterpookje te doen.
Naast de Glaive kun je ook gebruik maken van geweren, zoals shotguns, machinegeweren en handgeweren. Deze kun je kopen en upgraden op de black market. ‘Waarom?’ Nou, de wapens van de vijanden kun je gebruiken, maar lopen na verloop van tijd vast door een beveiliging op het geweer. Het geweer herkent namelijk de grip van een geïnfecteerde, waardoor deze onbruikbaar wordt.
De graphics in Dark Sector zijn zeker van een hoog niveau en daar mag de game ook zeker een staande ovatie voor krijgen. Omgevingen zijn zeer mooi gedetailleerd net als de hoofdpersonen, verscheidene vijanden en eindbazen. De game geeft een mooi duister, kil en eenzaam sfeertje af. Overal liggen lijkzakken met sporen van bloed, duistere straten met flikkerende lampen, een eng en koel briesje door de stad en mogelijke vijanden die uit de duisternis op je af kunnen komen rennen in een doodstille stad waar geen gewoon iemand meer leeft.
De AI is in Dark Sector redelijk goed gedaan, zij zullen het je nooit te simpel maken en reageren goed op hoe jij speelt. Zo zullen enkelen altijd dekking blijven zoeken en zullen anderen je ondertussen van een zijkant proberen aan te vallen of neer te slaan. Als jij van positie verandert dan zal de computer zich daar op aanpassen. Het kan zelfs zover komen dat ze je in een hoekje proppen door middel van onder andere gasgranaten die hallucinerend werken voor jou, waardoor je van plaats moet veranderen.
Gedurende de confrontaties kan je scherm soms vol zitten met vijanden, explosies en bloed. Het geeft soms een episch gevoel, zeker als je de geïnfecteerden met de hazmat soldaten ziet vechten en jij daar tussenin staat. De lichamen van gevallen vijanden verdwijnen jammer genoeg wel na een aantal seconden, maar de wapens blijven bijvoorbeeld wel liggen. ‘Raar?’ Dit is hoogstwaarschijnlijk gedaan om mogelijke framedrops tegen te gaan, want die kom je in deze game niet tegen.
Er zit in de gameplay hier en daar een stijging en daling in moeilijkheidsgraad, waardoor de game vermakend blijft en je vasthoudt voor je TV. Soms kun je lekker veel vijanden afmaken met je nieuwe krachten, maar soms moet je even dekking zoeken en nadenken over wat je nu gaat doen met de steeds sterker wordende vijanden.
