Film: We Own the Night
Bobby's geheime leven
Niemand van Bobby’s vrienden weet van het werk van zijn meest naaste familieleden af, alleen Amada (Eva Mendes), de stoot die Bobby zijn vriendinnetje mag noemen, weet wat er werkelijk in het gezin Grusinsky leeft. Bobby profileert zich als een echte playboy, met de bijbehorende drugs en het snelle leven van 1988. Omdat hij zo’n ander leven leidt als de rest van zijn familie heeft Bobby weinig in te brengen in het gezin. Met een typische Amerikaanse twist proberen de makers aannemelijk te maken dat het leven van Bobby als vrijgevochten rebel zich transformeert tot een Bobby die op moet komen voor zijn familie en daarvoor zijn eigen luxe leventje op moet geven.
Who owns the night?
Het gevecht tussen de politie en de Russische drugsmaffia gaat om de controle over ‘de nacht’, het nachtleven. De politie moet eind jaren ’80, na tal van corruptieschandalen, proberen te laten zien aan de gangsters en aan de brave burgers, dat de politie nog steeds het overwicht heeft op de georganiseerde misdaad. Het scenario krijgt een gezicht doordat drie bloedverwanten in tegenovergestelde kampen aan het verhaal beginnen. De regisseur James Gray, een betrekkelijke nieuwkomer, verweeft een grotere context van burgerlijk wantrouwen en dealers die om de politie lachen, met dit uitgangspunt. Het resultaat is een typisch verhaal over een man, Bobby, die in feite een heidens leven leidt, en moet omgevormd worden tot een man die weet wat werkelijk belangrijk is in zijn bestaan.
Badboys en goodguys
De impact die de dramatische gebeurtenissen in deze film hebben op hoofdpersonage Bobby, worden geloofwaardig neergezet door Joaquin Phoenix. Hij moet werken met een script dat een aantal grote sprongen maakt in zijn karakterontwikkeling en hij kiest nauwkeurig voor de emoties waar zijn karakter doorheen moet. In een visueel spannende laatste scène komen zijn vroegere badboy- en nieuwgevonden goodguy kanten tegelijk aan bod en dat is knap te noemen. Robert Duvall, die in zijn carrière al een Stalin en een Eichmann heeft neergezet, weet als oude politierot ook te overtuigen, die zijn ‘oude stempel’ opvattingen moet combineren met zijn relatie tot zijn losbandige zoon.
Conclusie
De film is voornamelijk verrassend te noemen op de snel opeenvolgende fases waar Bobby aardig van in de war raakt. Het solide werk van Alex Veadov als de snode drugsdealer Vadim Nezhinski zorgt voor de relatief sympathieke houding die de kijker zal hebben tegenover Bobby. Een aardige plottwist, of eerder een nuance, aan het eind van het verhaal zorgt er ook voor dat de film niet aanvoelt als een sneltrein op weg naar de verlossing van het onethische hoofdkarakter. Misschien dat Bobby Green dat uitbeeldt wat Tony Montana in Scarface zou zijn geworden, als Tony wat minder vastberaden was geweest en zijn familie minder had kunnen beschermen. Daardoor werd Tony wel gecorrumpeerd door het vieze milieu en lijkt Bobby net op tijd gered te worden.
Label: Paradiso Releasedatum: 24 januari 2008
Kijkwijzer:
Waardering: 
