Film: Voleurs de Chevaux

Stijn (Risce)
Fok! besteedt niet zoveel aandacht aan Europese arthouse films. Deels heeft dat te maken met het aanbod van de distributeurs, deels heeft dat te maken met de vraag om recensies van dit soort films. Maar degenen die hier wel geïnteresseerd in zijn, kunnen nu hun hart ophalen. Hierbij een recensie van een Franstalige film, van een Belgische regisseur met een klein plot en weinig tekst. Voleurs de Chevaux (Paardendieven) is een film over twee paar broers met een buitengewone interesse voor paarden. Het ene duo wordt lid van de Russische kozakkenbrigade, het andere duo probeert te leven van de inkomsten van gestolen paarden.



De regisseur Micha Wald (Alice et Moi) maakt met deze film pas zijn tweede lange speelfilm en vertelt het verhaal van twee paar onafscheidelijke broers in 1856. Het duo Jakub en Vladimir gaan als bedelaars door het leven als ze geronseld worden voor de kozakken cavalerie. Alhoewel Vladimir zijn bedenkingen heeft, zet Jakub door en worden de twee volwaardige strijders in deze rondzwervende, plunderende elite-eenheid. Roman en Elias, die we later in de film pas leren kennen, roven de paarden van deze broers, niet lang nadat Jakub en Vladimir zichzelf officieel kozak mogen noemen.



De film zit vol met spiegelingen, verwijzingen en metaforen, die de kijker niet per se hoeft mee te krijgen om het verhaal te kunnen volgen. Om de emotionele dieptes bloot te leggen, om het verhaal als een geheel te doen aanvoelen en om in de cinematografie uit te leggen wat normaal met woorden gebeurd, lijkt de regisseur zich hiervan te willen bedienen. De teksten zijn ondergeschikt aan de beelden in ‘pure cinema’ en dat heeft deze regisseur ter harte genomen. Geen slimme oneliners of uitvoerige betogen. Deze film handelt over simpele jongens.



Een probleem met arthouse films is soms dat ze onbegrijpelijk zijn. In deze film zijn de motieven van de hoofdpersonages absoluut kraakhelder. Een ander bekend probleem is de moeite die mensen hebben met lange stiltes en veelbetekenende blikken. In deze film is het inderdaad soms zo dat je wat onnatuurlijk lang zit te kijken naar een acteur die een appel zit te eten. Aan de andere kant, in de context is op zich duidelijk wat er in het personage om zou kunnen gaan op dat moment. Een laatste probleem met arthouse films kan zijn dat ze een te klein verhaal vertellen. In deze film wordt er inderdaad ingezoomd op het persoonlijke drama, maar de regisseur laat wel ruimte voor kleurrijke bijpersonages en een historische context.



Deze film moet je gaan zien als je een film over broederlijke liefde en paarden wilt combineren (bijvoorbeeld als je vriendin gek van paarden is en jij zelf een broer hebt). Je kunt hem ook gaan kijken om de kozakken beter te leren kennen. En je kunt ook gaan, omdat je je Frans wilt bijspijkeren. Maar deze film is duidelijk niet het onontdekte pareltje, dat binnenkort in de mainstream gaat doorbreken. Het is in feite een mooi en goed gemaakte film met goede acteurs. “Maar je moet er wel van houden.” En dat is misschien wel het probleem van de kleine Europese arthouse films.

Label: Filmmuseum Distributie Releasedatum: 13 December 2007
Kijkwijzer: Waardering: