Film: Crash
De structuur van de film maakt een adequate plotbeschrijving haast onmogelijk - en irrelevant. Want als personages met zulke uiteenlopende achtergronden opgevoerd worden, moeten ze toch meer gemeen hebben dan hun woonplaats. Dat overkoepelende thema is hier discriminatie. De levens van al deze personages worden in zekere mate bepaald door de vooroordelen waarmee ze te maken krijgen: een blanke politieagent vertrouwt zwarten die in een dure auto rijden niet, een rijke blanke vrouw mag haar Mexicaanse huishoudster niet en een zwarte autodief steelt uit principe alleen van blanken. Tijdens hun ontmoetingen in de 24 uur die de film bestrijkt worden ze geconfronteerd met hun eigen en elkaars denkbeelden.
Dit leidt tot emotionele confrontaties, die ver van tevoren worden opgezet. Van een Iraanse winkeleigenaar die als bescherming een pistool koopt, tot een jonge vader die zijn dochtertje geruststellend vertelt dat hij onkwetsbaar is voor kogels; alles wordt zo duidelijk neergezet dat je de tragische en onafwendbare manier waarop alles zich zal ontvouwen al kunt voorspellen alsof je naar Final Destination zit te kijken. Niet elk conflict eindigt gewelddadig, maar de dreiging is wel voelbaar elke keer dat de emoties hoog oplopen en de kijker weet dat iemand een wapen heeft.
Crash is eigenlijk een wonderlijke film. Hij is geschreven en geregisseerd door Paul Haggis, de schrijver van Million Dollar Baby. Dat was geen slechte film, maar niet een die opviel door zijn originele of sterke scenario. Dat in Crash de climax van zo'n zorgvuldig opgezette verhaallijn ondanks de voorspelbaarheid toch voor een brok in de keel weet te zorgen, is de verdienste van Haggis, maar ook vooral van de acteurs - met als uitblinkers Michael Peña en Terrence Howard - die allemaal hun personages menselijk maken.
Dat is ook de boodschap van de film: iedereen is menselijk, de wereld is niet zwart/wit. Een politieagent kan een klootzak zijn en even later zijn leven wagen voor dat van een ander. Een zwarte jongen met een pistool kan iets zinnigs te melden hebben. Iemand met goede bedoelingen kan een grote fout begaan.
Weinig vernieuwends dus, en inderdaad trapt de film voornamelijk open deuren in, liefst met kisten maat 46. Allesbehalve subtiel, maar verdomd effectief.
Label: Independent Films Première: 20 oktober 2005 Kijkwijzer:
Waardering:
Must SeeAanraderRedelijkTsjaa...Stay away!
