Film: Don't Come Knocking

Jacob (California)
Don't Come Knocking opent met de uitgestrekte droogte van de woestijn in Utah. Niet helemaal verlaten, want er galoppeert een man doorheen. Hij ziet eruit als een echte cowboy: hij draagt de spijkerbroek, de laarzen met sporen en de karakteristieke hoed. Maar hij is niet the real thing, hij is Howard Spence, een acteur in westerns. Ooit was hij een van de grootsten, maar nu is er van zijn carrière weinig meer over en hij verdoet zijn tijd met drugs, drank en vrouwen. Doet niet iedereen in Hollywood dat? Misschien, maar Howard heeft er genoeg van. Daarom is hij op de set van zijn nieuwste film op een paard gesprongen en gevlucht. Waarheen weet hij nog niet, en dus is zijn eerste stop zijn moeders huis. Zij (een rol van Eva Marie Saint) ontvangt hem hartelijk, hoewel ze hem al dertig jaar niet heeft gesproken.

Don't Come Knocking

Daarom kan ze hem nu pas vertellen dat ze jaren geleden gebeld is door een vrouw in Montana die zei zwanger van zijn kind te zijn. De gedachte dat er ergens een kind van hem zou kunnen rondlopen doet Howard eens te meer beseffen dat hij zijn leven heeft vergooid. Met een nieuw levensdoel trekt hij naar Montana, op zoek naar de anonieme oude vlam en zijn kind, steeds op de hielen gezeten door Sutter (Tim Roth), een premiejager die is ingehuurd door de filmmaatschappij om Howard terug te halen om de film af te maken.
In Montana vindt hij Doreen (Jessica Lange), haar zoon Earl en zijn vriendin, en dan nog de vriendelijke verschijning Sky (Sarah Polley) die hier en daar opduikt.

Don't Come Knocking

De film is geschreven door regisseur Wim Wenders en hoofdrolspeler Sam Shepard. In hun handen is de film al net zo doelloos als Howard zelf. De kijker krijgt genoeg tijd om alles in zich op te nemen, te genieten van de mooie beelden van de zonovergoten, verlaten landschappen en betrokken te raken bij de discussies tussen de verschillende leden van dit finaal gebroken gezin. Jammer genoeg zijn er niet genoeg van dat laatste om die eerste in balans te houden. Op de acteurs is niets aan te merken - Shepard en Polley zijn zelfs erg goed - maar iets meer inzicht in de personages mag toch wel verwacht worden van een twee uur durende film die draait om personages.

Don't Come Knocking

Toch heeft de film zijn goede momenten. Howard die op een op straat gegooide bank gaat zitten en er niet meer af komt tot hij alles uitgedacht heeft bijvoorbeeld en Sutter (Tim Roth) die door zijn scheerapparaat de stilte in de woestijn ontdekt en elke scène met Polley. Op die momenten zijn de langzaam bewegende camera en de langzaam naar elkaar toe groeiende personages wel in evenwicht.
Don't Come Knocking is niet mislukt, dat niet - maar er zat wel meer in dan dit.

Label: A-Film Première: 22 september 2005 Kijkwijzer:
Waardering:

Must See
Aanrader
Redelijk
Tsjaa...
Stay away!