Evenement: Dance Valley - A Decade of Dance
Door de warmte en al het gedans gingen ik, Doris, Jogy en Anosmie richting eettentjes om nieuwe energie op te doen. Met strips van 5 euro per 5 muntjes zouden we het eten kunnen bemachtigen. Vol goede moed gingen we in de rij staan bij de Wok To Go, want het Chinees ogende voedsel zou wel lekker smaken en vullen. Dankzij het enorme gebrek aan efficiëntie en aan gekookte rijst duurde het een uur voordat we eindelijk vier bakjes voedsel hadden. De heren (Jogy en ik) hadden na een half uur de hoop al opgegeven en waren tussen de platgetrapte frietjes en lege bakjes wokvoedsel gaan zitten. Na het wokvoedsel, dat overigens 6 muntjes per bakje was, werd het tijd voor een meloentje.
De prijs-kwaliteit verhouding was niet zo groot als ik had verwacht: ongeveer 6 euro voor een bakje redelijk lekker en gezond voedsel is nog wel te doen. Toch is het telkens weer even wennen als je 2 euro moet betalen voor een klein flesje water of een pilsje. Toch maakt dat niks uit voor zo'n dagje, vooral als je in je achterhoofd houdt dat de prijzen op een Amsterdams terras tegenwoordig ook al in die richting gaan...
voedselzoekenden en hangende vreters
Marco V shot you down
Na het eten was het tijd voor mijn grote held: Marco V. Weer gingen we richting Mainstage, om daar recht voor het podium naar zijn set te luisteren. Om kwart voor acht begon mijn held te draaien en zette bijna meteen in het begin de toon met relaxte, zomerse, samba-achtige Techno. Brazilië leek over te komen waaien in de tracks die hij draaide. Het hoogtepunt werd gevormd door een remix van Nancy Sinatra's "My Baby Shot Me Down", de titeltrack van "Kill Bill". De menigte keek eerst raar op, maar toen de eerste woorden van Nancy door de heuveltjes galmden, kwam de menigte los. Ook een track van Ricky Le Roy zorgde voor een hoop voetjes van de vloer. Helaas werd het genot onderbroken door een smsje van Nikky: Don Diablo was begonnen en we moesten die kant op komen.
Marco V, my baby shot me down!
Happy Smilie, Confusing DJ
Het was weer tijd voor wat smiliewerk. Miss_bleu was van tevoren helemaal laaiend over Don Diablo, dus we besloten om maar naar het memberdeck van de Eurogrooves stage te komen. Daar aangekomen werden we helaas verrast door een uitermate wazig draaiende Don Diablo. In plaats van de vloeiende mixes zoals Marco V ze een half uur eerder liet horen, leek Diablo meer op een standaard radio uitzending. Electrorock werd hard doorbroken door Blur en zelfs "It's like That" van Run DMC werd uit de kast gehaald. Hierdoor leek zijn set een beetje rommelig en dat had zijn invloed op het publiek, dat het massaal liet afweten. De mensen die van tevoren Paul Oakenfold hadden meegemaakt, renden bijna van de stage weg. Miss_bleu liet ironisch nog even weten dat Diablo ongelooflijk lekker is maar dat het daarmee ook is gezegd. Don Diablo was voor mij, Doris, Nikky en Gelly het einde van Dance Valley, want we moesten op tijd richting Amsterdam. Gelukkig kwamen we het terrein sneller af dan dat we erop kwamen. Nog een laatste blik naar Dance Valley bij zonsondergang voordat we Spaarnwoude definitief verlieten.
the end for us...
