CD: The Bees - Free The Bees
Twee jaar geleden brachten The Bees hun debuutalbum 'Sunshine Hit Me' uit. Een mengelmoes van folk-rock, country, 70's soul en een vleugje ska waarmee The Byrds groot werden en ook waarmee The Bees vanuit Isle Of Wight (een eiland voor de zuidkust van Engeland) antwoordden op de retrohype die op het vaste land (en waarschijnlijk ook op Wight zelf) gaande was.
Nu is er de tweede plaat van The Bees met dezelfde muzikale ingrediënten als de debuutplaat, die -om de cirkel weer rond te maken- is opgenomen in de Abbey Road studio. Inderdaad de studio waar een zeker viertal uit Liverpool vele legendarische opnamen maakte.
In de loop der jaren hebben heel wat muzikanten een aandeel gehad in The Byrds (en voortvloeisels als The Flying Burrito Brothers). The Bees daarentegen bestaan sinds het debuutalbum in principe uit twee man (Paul Butler en Aaron Fletcher), maar op Free The Bees zijn wel zes muzikanten te horen. Muzikanten die een keur aan instrumenten bespelen. Zo horen we onder meer een Hammond orgel, trompet, saxofoon en klarinet.
Vanaf nummer één op Free The Bees wordt duidelijk dat deze muzikanten niet voor niets zijn toegevoegd aan de line-up van de band. De keur aan instrumenten die op dit album te horen zijn, moet er namelijk zorg voor dragen dat het geheel zo sixties mogelijk klinkt. Een opgave waar de zes Bees met gemak voor slagen.
Van de Beatlesque samenzang waar opener These Are The Gosts mee begint tot de gammele gitaarriffjes in No Atmospere en van de vrolijk makende 'simon says' coupletten in Chicken Payback tot de grillige klanken van The Russian: The Bees stralen één bonk peace, love & happiness uit.
Wie de retrohype van vandaag de dag in ogenschouw neemt, zal het bovenstaande misschien wat afgezaagd in de oren klinken. The Bees zijn echter alles behalve afgezaagd. Voor deze tijd tenminste. Veertig jaar geleden had deze band daarentegen waarschijnlijk niet de aandacht gekregen die het nu wel krijgt.
Wat andere retrobands als Franz Ferdinand en The Strokes (die muzikaal gezien trouwens niet te vergelijken zijn met The Bees) namelijk onderscheidt van The Bees is dat deze bands hun eigen draai geven aan de rock 'n rollsound uit de jaren zestig. The Bees daarentegen zouden veertig jaar geleden waarschijnlijk niet als een vooruitstrevende band gezien zijn.
Wie echter lak heeft aan termen als vooruitstrevend en progressief, zal al gauw merken dat The Bees een heel fijne plaat hebben gemaakt die vol afwisseling zit. Het ene moment luister je naar het absurde Chicken Payback, waarvan de songtekst bestaat uit de woorden “Payback the chicken, pay the chicken back”, wat gedurende het nummer wordt herhaald, alleen moeten ook ‘the piggy’, ‘the monkey’ en ‘the donkey’ nog worden “terugbetaald”. Drie minuten later start The Russian, wat een ware ontdekkingstocht is door de muzikale gedachtengangen van The Bees. Het is juist deze diversiteit die van Free The Bees een album maakt dat zelfs na een aantal weken luisteren nog elke dag beter lijkt te worden.
