Film: People I Know

Het was weer eens tijd voor Al Pacino om te gaan schitteren zoals vroeger. Na S1m0ne en enkele andere matige films, lijkt hij zelf voorbeeld te staan voor Eli, een aan lager wal geraakte professional. Maar helaas. Wederom speelt hij de enigszins versufte oude man, die met vlagen hard uit de hoek kan komen, maar dan weer als Jeckyll en Hyde verandert in inspecteur Columbo. Ook hier heeft hij voor een groot gedeelte van de film een jonge vrouwelijke tegenspeelster, zoals in Insomnia en de eerder genoemde film. Toch wel leuk om naar te kijken hoor, behalve als je al wat meer films met Al in de hoofdrol hebt gezien. De meerderheid van de kijkers dus. Weer hetzelfde foefje, de oude, zielige man die ineens fel van zich afbijt. Ik begin ernstig te twijfelen of dit nu aan de aangeboden rollen ligt, of aan zijn acteerkunsten...


Maar de film zelf komt er ook niet zo makkelijk vanaf, het is alsof de film eigenlijk 3 uur duurde. Te veel losse flodders, wat zeg ik, onafgegane torpedo's. Keiharde scènes zonder nut stromen door beeld. "Het voorwerp" (spoiler aan het vermijden middels de apostrofes ) wat iedereen wil hebben, waar komt dat vandaan? En wat is "het voorwerp" dat het zo verdomde belangrijk is, dat iedereen zich voor Eli's karretje laat spannen en zelfs moorden rechtvaardigd? De politieke intriges die zich in deze film afspelen, worden overschaduwd door de vraag naar dit chantagemiddel. Goed, de kijker krijgt er een vaag beeld van, maar daar blijft het bij. De precieze schade die het kan aanrichten is en blijft een raadsel. Eveneens het groepje vips dat zich aangevallen voelt door dit voorwerp. Wie zijn ze precies, wat willen ze? Buiten dat ze iets met politiek doen, blijven ook zij een raadsel. Wisten we maar meer, dan zouden we de twijfel van Eli tussen zijn "goede" vriend Cary en deze mannen tenminste begrijpen.


Daarbuiten zijn er nog meer losse lijntjes vol vraagtekens, zonder begin, zonder einde. Eli's broer komt in beeld. Waarom wordt er over zijn zelfmoord begonnen, zonder dat dat enig nut heeft? Het brengt Eli en zijn schoonzus dichter bij elkaar, maar de opbloeiende liefde tussen de overduidelijke nicht Eli en zijn schoonzus lijkt onmogelijk en een slechte poging een vleugje romantiek en drama aan de film toe te voegen. Dan nog Eli's inzet tegen deportaties, of zoals wij politiek correct zeggen, uitzettingen, terwijl de hele film een aanklacht lijkt te zijn tegen de PR-wereld. Waar wil de film heen? Niets kan de jetset boeien, buiten hun eigen succes. Niemand komt naar Eli's benefietgala, tenzij hij er iets voor terugkrijgt. Misschien zo ook wel Eli, die nog één keer wil terugkeren aan de top. Maar draai er dan in hemelsnaam niet zo omheen! Wederom trouwens een soort van statement over antisemitisme in deze film, net zoals in Anything Else. Tel daarbij op het onderwerp deportatie in deze film en je gaat je toch afvragen wat er allemaal broeit daar in Amerika...