E3-impressie: Battlefield 3

De rij is minimaal veertig meter lang en de wachttijd meer dan anderhalf uur. Battlefield 3 is verreweg één van de populairste games van deze E3 - vooral bij de bezoekers. De game is namelijk multiplayer speelbaar op de pc. Fans zijn bereid een halve dag te wachten op een sessie van hooguit twintig minuten, en dan te bedenken dat zij 400 dollar hebben betaald voor een toegangspas.

Na veel geregel en gehaaste afspraken zijn we gelukkig niet verplicht om in die rij te staan. Slechts een kwartiertje later werden we in een klein gedempt en gekoeld kamertje voor pers opgewacht door een DICE-ontwikkelaar. Dat is inclusief bar met bier en omringd door de meest uitgebreide pc’s denkbaar.

Na een hartelijk welkom trapte de man van DICE af door de nieuwe klassen te introduceren. Feedback van spelers toonde aan dat de klassen in Bad Company 2 niet helemaal optimaal werkten. Zo constateerden ze dat de Medic-klasse slecht werkte in combinatie met de Assault-klasse, aangezien de Medics uitgerust waren met lichte machinegeweren voor de langere afstand, terwijl hun aanvallende teamgenoten juist in de buurt van de objectives moesten komen. Zodra zij echter sneuvelden waren de Medics meestal te ver weg om ze tot leven te wekken. Dit en meer heeft er voor gezorgd dat een revisie nodig was in Battlefield 3.

Uiteraard kan iedereen zijn uitrusting naar hartenlust aanpassen met (klasse-)specifieke unlocks. Volgens de ontwikkelaar zijn er dit keer veel meer dan in Bad Company 2. Assault is natuurlijk nog steeds van de partij, uitgerust met een M4 en pistool, maar heeft dit keer een eerste hulppakketje en de oplaadbare defibrillatoren om gesneuvelden tot leven te wekken. Dit zorgt ervoor dat de klasse dus vaker wordt gekozen en dat de strijd veel dynamischer wordt.

De Engineer-klasse is bijna onveranderd, hoewel zijn wapens niet per se uitgerust zijn met een demper. De Support-klasse is uitgerust met lichte machinegeweren die je uit kunt klappen voor meer stabiliteit en nauwkeurigheid. Daarnaast kunnen ze munitiepakketjes uitdelen. De Sniper/Recon-klasse is het meeste aangepast, omdat ze vonden dat het in BC2 te veel voordeel had. Gezien het feit dat je nu kunt liggen in de game, is de sluipschutter veel beter in staat om te verstoppen. Daarom heeft deze klasse meer last van onstabiliteit van wapens en zijn ze iets beter vindbaar door amper zichtbare lichtreflecties. Ze kunnen hun wapen wel stabiliseren door de adem in te houden.

DICE heeft ook een Call of Duty Elite-achtig systeem geïntroduceerd, genaamd Battlelog. Alle statistieken van je gevechten als BF3-soldaat worden opgeslagen, is vrij toegankelijk en kost net als CoD: Elite geen cent. Om de boel een stukje persoonlijker te maken kun je nu ook je eigen dogtags ontwerpen. Als je een succesvolle knifekill maakt, dan pak je de dogtag van je slachtoffer af om het aan je verzameling te voegen. Niet nieuw, maar het heeft wel het unieke ontwerp van de speler erop staan dit keer.

De locatie van de map was Parijs met een voor Battlefield 3 nieuwe spelmode. De aanvallers moesten op twee specifieke plekken explosieven plaatsen, om zo in de multiplayer-missie verder te komen. Inderdaad, Bad Company 2’s Rush mode zit ook in BF3. De ontwikkelaar legt uit dat deze keer de Rush mode een stuk afwisselender is. Zo beginnen we in een park, vochten we een weg door de Parijse metro en eindigden weer voor een groot gebouw. Van relatief middelgrote afstand tot close-quarters en weer naar buiten.

De pc’s waar we op speelden waren aangesloten op een gigantisch scherm. Dit gold eveneens voor andere games, maar het nadeel is dat je met je neus op de beelden stond en de pixels kon tellen. Wonderbaarlijk genoeg was dat met BF3 niet het geval; de graphics waren zelfs van dichtbij onfeilbaar. Dikke rookwolken, knalgroene bewegende vegetatie, uitgebreid ontworpen gebouwen; het zag er gewoon fenomenaal uit. Ik probeerde de specificaties nog los te peuteren van de ontwikkelaar, maar hij hield zijn lippen stijf op elkaar. De PR-man van EA zei ook niets, maar wees veelbetekenend met zijn vinger omhoog. Torenhoge specs, dus.

In mijn speelsessie ging ik meteen voor de Assault-klasse. De kaart leende zich bijvoorbeeld niet goed voor een sluipschutter vanwege de korte afstanden. Het eerste wat opviel was dat de speelstijl overeenkwam met Bad Company 2. De gevechten voelden goed aan, ergens tussen de hardcore- en normal mode in van BC2, dus heuse kogelsponsgevallen waren er niet (in BC2 had je bijna anderhalf magazijn nodig voor een kill). De animaties zijn daarnaast de beste die ik ooit heb gezien. Iedereen liep, draaide, schoot en lag op de meest menselijke manier mogelijk. DICE mocht de motion-capture faciliteiten van EA Sports gebruiken, en het voelde hierdoor als een echt realistisch oorlogsgebied.

Tijdens de game waren de veranderingen in de klassen eveneens meteen merkbaar: zodra je sneuvelde werd je vrijwel direct door de shock-paddles van een Assault-maat nieuw leven in geblazen. Om echter een echt Battlefield-gevoel te krijgen waren er vliegtuigen, vliegdekschepen en helicopters nodig, en die schitterden door afwezigheid. Alleen de Bradley was van de partij, maar werd voor mijn neus weggekaapt. Helaas racete het gevaarte weg en heb ik niet kunnen zien wat voor schade hij aanrichtte.

Tijdens het gevecht krijg je punten, en dit keer voor veel meer verschillende aspecten dan BC2. Als je bijvoorbeeld onder direct vuur ligt, wordt het scherm in sommige gevallen wazig. Dit noemt de DICE-ontwikkelaar suppression (onderdrukkingsvuur), waardoor je niet goed kunt zien wat er om je heen gebeurt en ren je als gevolg daarvan sneller naar dekking. Neem je op jouw beurt een tegenstander onder vuur, en iemand anders maakt het karwei af zonder dat jij hem hebt verwond, dan krijg je alsnog punten voor de suppression die je hebt veroorzaakt. Met deze punten zul je op lange termijn ongetwijfeld wapens en andere dingen unlocken. Maar hoe dat in zijn werk gaat, is nog geheim.

Door het vele reviven had ik echter tijd om nog maar één andere klasse te kiezen. Ik ging dus voor de Engineer, puur om te zien hoe ik met een raketwerper de boel aan gort kon schieten. Mijn wildste dromen werden waarheid: wat een geweldige destructie heeft de Frostbite 2-engine. Ik mikte expres op het raam van het hoge gebouw voor me, en de raket vloog met een dik rookspoor door het ruit en sloeg in op het plafond erachter. De explosie blies grote stukken stoffig beton alle kanten op en liet een gapend gat in de façade achter. De DICE-ontwikkelaar naast mij grinnikte: "Wist je dat ik een tijdje geleden zo drie kills heb gemaakt? Het puin viel recht boven op hen...". 

Ondanks mijn onserieuze speelsessie eindigde ik als echte Battlefield-veteraan op de tweede plaats. Ik snakte naar meer en met tegenzin nam ik afscheid van mijn favoriete game van de E3. Op 28 oktober zit ik, met een uitgebreide NASA-pc locked and loaded klaar voor mijn eerste echte oorlog. Nog even doorsparen, dat wel.