Bioshock Infinite

Let op: mogelijke spoilers

Met Bioshock hadden de makers, Irrational Games, goud in handen. De stijl, de kunst, de setting en het verhaal - het had iets magisch. Hoewel Bioshock 2 als opvolger wel degelijk was, vervaagde dit gevoel een beetje. Ik was daarom bang dat Bioshock Infinite vanwege de torenhoge lat ook niet de magie van zijn spirituele voorganger kon evenaren. Wat ben ik blij om te zien dat dit niet zo is.

De stem van het volk
Met wat geluk blufte ik me voorbij de strenge controles en zat ik in de fantastisch gethematiseerde perskamer voor een half uur durende E3-demonstratie van Bioshock Infinite. Een ontwikkelaar van Irrational Games trapte af door wat meer over het mysterieuze verhaal van Infinite te vertellen, waarin ex-Pinkerton agent Booker DeWitt de opdracht krijgt om de gekidnapte Elizabeth te redden uit de zwevende stad Columbia.

In deze demo komen we meer te weten over Columbia zelf, dat het zwaar te verduren heeft door de strijd tussen de groepen The Founders en de Vox Populi. Alsof dat nog niet genoeg is, hebben we ook nog te maken met Songbird, een robotachtige vogel die Elizabeth om verschillende redenen in zijn toren opgesloten heeft. Op het moment van de demo heeft DeWitt echter Elizabeth weten te bevrijden.

Zwevende kermis
De wereld waarin beiden ronddwalen is net als zijn locatie van een heel ander kleurenpalet dan Bioshock, met felblauw en knalrood als hoofdtonen. De gebouwen zijn ongelofelijk stijlvol en bewegen onafhankelijk van elkaar doordat ze op ballonnen zijn gebouwd. Terwijl DeWitt en Elizabeth in een evenzo kleurrijke maar verlaten souvenirwinkel zoeken naar bruikbare spullen en geld, worden ze plots verrast door een metaalachtig gekrijs - Songbird jaagt onafgebroken op hen en ze zoeken daarom angstvallig dekking.

De cinematische stijl van Bioshock is weer goed vertegenwoordig door Infinite. De meeste acties zijn dan wel scripted, je wordt zo wel dieper in het verhaal gezogen. Elizabeth schuilt achter een tafeltje en houdt een hand voor haar mond om geen geluid te maken. Het felle licht van Songbirds oog schiet als een zoeklicht door de donkere winkel. Met een krijs van frustratie besluit hij dat er niemand is en vliegt weer weg. De opluchting is niet alleen bij Elizabeth merkbaar; ook de toeschouwers van de demo halen weer adem.

Terug naar de toekomst
Eenmaal weer buiten ziet Elizabeth een bloedend paard liggen. Het beest is ten dode opgeschreven en DeWitt trekt zijn pistool om hem uit zijn lijden te verlossen. Als speler heb je nu de keuze om in een kort tijdsbestek de trekker over te halen. Reageer je echter niet snel genoeg, dan staat Elizabeth erop dat ze met haar eigen krachten het beest kan genezen. Het is niet zoals voorgaande delen: Elizabeth kan realiteit 'buigen'. Er ontstaat een magische cirkel rondom het paard, dat een andere kleur vacht krijgt en weer ‘heel’ wordt. Ze kan haar krachten echter niet bedwingen: de cirkel sluit zich, en het paard valt dood neer.

In een volgende, bijna succesvolle poging verliest ze echter de controle over haar krachten en belanden DeWitt en Elizabeth plotseling in een donkere straat. Een straat uit de toekomst, waar politiesirenes en helikopters te horen zijn. Op een groot bord van een theater staat ‘Revenge of the Jedi’, en beide raken hierop in paniek. Elizabeth weet de ‘poort’ te sluiten, maar zakt terneergeslagen naast het paard op de grond. Ze is doodsbang voor haar nieuwe krachten en weet niet wat ze ermee moet. Er is maar één man in Columbia die dat kan verklaren, een belangrijke pief genaamd Combstock. Elizabeth smeekt DeWitt om haar naar Combstock te escorteren, zodat ze eindelijk wat antwoorden krijgt op haar vragen.

Staat van beleg
Gaandeweg zien DeWitt en Elizabeth hoe het er in Columbia aan toe gaat. De Vox en de Founders jagen iedereen op en vermoorden mensen willekeurig. Je hoeft als speler echter niet lijdzaam toe te kijken; ook hier heb je de keus om er een stokje voor te steken. Vanzelfsprekend stond ook de speler in de demo voor een dilemma: toekijken hoe een onschuldige man werd geëxecuteerd, of ingrijpen. Hoewel het laatste de nobele keuze was, bleek dit niet per definitie de slimste. De toekijkende Vox-aanhangers draaien zich om en één van hen herkent je als Booker DeWitt. Dan begint de achtbaanrit. Letterlijk.

Vooral tijdens deze hectische actie zie je hoe groot Columbia is. Om te overleven moet je blijven bewegen en de beste manier om dat te doen is met je zogenaamde Skyhook aan te haken op de transportrails die overal te vinden zijn in de zwevende stad. Met grote snelheden en van enorme hoogtes spring je van rail naar rail om zo je achtervolgers af te schudden of om te brengen. Het suggereert daarnaast een grote open wereld, waarin je kunt verdwijnen als ze je gevonden hebben. Elizabeth moest echter nog beschermd worden, dus vluchten was geen optie.

Skyhooked
Elizabeth staat zelf ook haar mannetje in een gevecht. Met haar speciale krachten kan ze vluchtwegen, munitie en dekking genereren op plekken die jij aangeeft. DeWitt moet daarnaast goed omgaan met zijn wapens, omdat hij er altijd maar twee kan dragen. Dus geen klein arsenaal meer meesjouwen zoals in Bioshock. Deze wapens zijn hoe dan ook weer het toppunt van kunstig vernuft; raketwerpers werken bijvoorbeeld met een grote veer die je op lijkt te winden zodra je gevuurd hebt. Overal kom je dezelfde geweldige animaties en vormgeving weer tegen.

DeWitt slaagt er echter niet in om tijdens het gevecht een vijand van een groot orgel-achtig apparaat weg te houden, en met een knal schiet het ding een raket in de lucht die kleurrijk uit elkaar spat. Elizabeth waarschuwt dat ze versterking hebben geroepen, maar niemand verwachtte dat het zo groot was: een gigantische zeppelin doemt op vanachter een zwevende klokkentoren, en bestookt DeWitt van veraf met een raketregen. Wederom wordt de grootte van de gevechten weer benadrukt, want je krijgt de kans om middels je Skyhook helemaal naar de zeppelin te reizen om het van binnenuit te vernietigen.

Meer! Ik wil meer!
Het gevecht was echter tevergeefs. Songbird weet je uiteindelijk te vinden. Op het allerlaatste moment kan Elizabeth je redden van een gewisse dood door haarzelf over te geven aan het metalen monster. Terwijl ze met een betraand gezicht Booker DeWitt nog een laatste keer aankijkt, vliegt Songbird weg en eindigt de demo. Het is niet de gameplay die Bioshock Infinite uniek maakt. Het is de setting, de stijl en vooral het narratief waar we zo ontzettend  enthousiast van worden. Is dit wat Bioshock 2 had moeten zijn? Nee. Dit is Infinite, een nieuwe Bioshock, en een echte hoogvlieger.