Dierbare sportmomenten [vier minicolumns]
In vier minicolumns vertellen bazbo, Kuifkrullen, Petertjeprik en Bakoenin over een dierbaar sportmoment.
Het is heel vol met vaders in de kantine van het vakantiepark. De halve finale werd nog vertoond op een klein apparaat in zwartwit; nu staat er een heel grote kleurentelevisie. De vaders zitten op plastic kuipstoelen aandachtig naar het scherm te kijken. Ik moet stil zijn.
Vandaag gaan we niet naar het strand. Vandaag geen kastelen bouwen of kuilen graven. Niet zwemmen in zee of vliegeren. Ook geen wandeling over de boulevard van Vlissingen. In plaats daarvan zijn we op het terrein gebleven. Ik kan voetballen op het veld, spelen in de grote sporthal of Donald Ducks lezen in het huisje. Maar daar heb ik allemaal geen zin in. Ik zit aan de kant in de kantine en kijk naar de televisie. Mannen in oranje shirts tegen mannen in witte shirts. De vaders geven allemaal deskundig commentaar en ik moet stil zijn. Vandaag geen zand tussen mijn tenen.
Nederland scoort. Alle vaders springen juichend op. Die van mij ook. Ze breken de kantine bijna af. Zo heb ik papa nog nooit gezien. Dan gaan ze weer zitten. Enkele minuten later brengt de tegenstander de vreugde om zeep. Tsja, daar waren ze in de vorige eeuw wel goed in, die Duitsers. [youtube wk '74]
Ik volgde gedurende een week een managercursus voor de zaak. Die werd gegeven in Motel Apeldoorn. Het was tijdens de Olympische winterspelen in Calgary. Er waren in dat motel ook managers van ABN/AMRO en die haalde 's avonds ergens in Apeldoorn wat leuke vrouwtjes op om later op de kamer gezellig een kopje koffie mee te drinken. Ik deed daar niet aan. Ik was geen manager van de bank en ik had niet zo'n koffievrouwtje nodig. Ik had een eigen vrouwtje voor 's nachts. Een vrouw die me behoorlijk uit de slaap hield: Yvonne van Gennip.
In die tijd waren de Oost-Duitse schaatssters over het algemeen oppermachtig. Maar die winterspelen, voor het eerst in een overdekte hal, was Yvonne van Gennip de keizerin van het schaatsen. Het was niet alleen prachtig om haar steeds net te zien winnen, het was nog veel leuker om die chagrijnige koppen van Kania, Ehrig en Zange te zien. Het kostte me mijn nachtrust, maar ik had het voor geen goud van de wereld willen missen. Zelden heb ik zo'n spannende schaatswedstrijd gezien. [YouTube olympische spelen '88]
[Kuifkrullen] 'Volledig naar de tering'
Volstrekt naar de tering gaan, dat is eigenlijk het mooiste aan sport. Ik heb dat zelf geregeld ervaren. Dat ik echt dacht: ik red het niet meer, ik ga kapot. Ik ga op een bankje zitten janken, vette pech wat iedereen er van vindt. En dan toch doorzetten en in een uiterste krachtsinspanning iets presteren. Dat zijn fantastische sportmomenten. Je ziet het op topsportniveau ook terug bij schaatsen, waar na afloop in de prullenbakken meer ik-heb-alles-gegeven-kots ligt dan er bananenschillen in liggen. Je ziet het terug bij andere duursporten. En vorige week zag je het bij de tennisfinale van de Australian Open. Djokovic - Nadal. Wat een sensationele uitputtingsslag was dat. Het was schitterend hoe beide mannen na afloop nauwelijks nog op hun benen konden staan. Het maakte mij in de laatste twee uur van de marathonwedstrijd eigenlijk niet meer uit wie er zou winnen. Ik had alleen nog maar ontzag voor die bovenmenselijke inspanning van beide mannen. Alles uit je lichaam trekken, het is de ultieme sportbeleving, misschien qua sport wel het mooiste dat er is. Desalniettemin zal ik komende week mijn trainer aankijken alsof hij volslagen krankzinnig is geworden, wanneer hij enkele zware sprintseries op het programma heeft staan.[YouTube Djokovic - Nadal]
[PetertjePrik] 'Spa Francorchamps 2000: Schumacher versus Hakkinen'
Michael Schumacher en Mika Hakkinen staan in 2000 nek aan nek in puntentotaal voor het Formule 1 kampioenschap. Op het legendarische circuit Spa Francorchamps komt de strijd tussen de twee kemphanen tot een hoogtepunt. Vier ronden voor het einde sluit Hakkinen aan bij Schumacher. Maar zoals men wel vaker zegt in de Formule 1: "Aansluiten is één, er voorbij is twee". En mag dit nou net het meest moeilijke onderdeel zijn van het Formule 1 duel.
Op het rechte stuk met de naam de "Kemmel-Straight", waar de coureurs ongeveer 230 kilometer per uur rijden, probeert Hakkinen zijn auto naast die van Schumacher te krijgen. Het lukt, maar aan het einde van het rechte stuk drukt Schumacher Hakkinnen het gras op. Poging mislukt. Hakkinen zoekt opnieuw aansluiting, na een halve ronde zit hij weer achter Schumacher. De twee coureurs naderen opnieuw de Kemmel-Straight. Schumacher maakt zich breed. Hakkinen realiseert zich dat hij een konijn uit zijn hoed moet toveren om Schumacher te kunnen passeren. Dan doemt op het rechte stuk de auto van achterligger Ricardo Zonta op. Schumacher steekt de achterligger links voorbij, in de veronderstelling dat Hakkinen geen mogelijkheid heeft hem te passeren. Hakkinen ziet echter een gat dat net groot genoeg is om Ricardo Zonta rechts te passeren en door even achter de auto van Zonta te blijven hangen neemt hij door te `slip-streamen` extra snelheid mee. Als Hakkinen Zonta voorbij is gereden, is hij ook Schumacher voorbij. Het klink allemaal vrij technisch, dat is Formule 1, maar dit is de mooiste inhaalmanoeuvre die ooit in de Formule 1 is gemaakt. Eigenlijk zou u het moeten zien.[YouTube Spa 2000]
En u? Wat is voor u een dierbaar sportmoment?
