SALE!

Er zijn een paar gelegenheden waarbij een vrouw verandert in een meedogenloos roofdier dat uit is op bloed, namelijk: 
1.) wanneer iemand achter hun vriend aan zit (of erger: wanneer hun vriend achter een ander aan zit) 
2.) wanneer je haar dik noemt 
3.) in de uitverkoop
4.) wanneer je gewoon sowieso iets doet wat ze niet wil (ja probeer het maar te ontkennen!!)  

Goed, uitverkoop dus. 

Ik was laatst in een H&M waar belachelijk veel korting was wegens verbouwingsuitverkoop. Ik verwachtte er niet veel van, de kleding in mijn maat is meestal al lang verkocht. De enige kledingstukken die ik tijdens een belachelijk-veel-korting uitverkoop nog kan vinden, zijn kleren waar óf nog net mijn grote teen in past, óf kleren die ik kan gebruiken als tent op Lowlands. 

De uitverkoop in deze H&M was nog maar net begonnen! Kortom, nog kleding en maten genoeg om uit te kiezen.

Ik waagde mezelf naar een rek met 'draag mij!!'-kleding. Hier stonden echter zoveel vrouwen te dringen, dat ik niet eens de kans kreeg om binnen een straal van 3 meter te komen. Kleding, knopen en stukken stof vlogen me om de oren, maar zodra ik dichterbij kwam werd ik afgeschrokken door laag gegrom en een hoop gele ogen met smalle pupillen die me dreigend aankeken. Afstand houden dus. 

Gelukkig stond niet veel verder een rek met 'wel leuk'-kleding. Hier stonden wat minder vrouwen, dus ik kon mezelf er tussen wringen. Ik kwam naast een huisvrouw te staan en een vrouw met een hoofddoek. Ik probeerde een shirtje te pakken, tot de vrouw met de hoofddoek naast mij haar klauw vliegensvlug uitstak. Ze pakte het shirt beet en siste naar me: "Deze is van mij!" Ik keek haar verschrikt aan, om vervolgens tot ontdekking te komen dat ze geen hoofddoek droeg maar een berg kleding op haar hoofd had liggen zodat ze haar handen vrij had om verder te graaien. Ik besloot om maar aan de andere kant van het rek te snuffelen naar kleding, tot ik erachter kwam dat élke vrouw bij dit rek vliegensvlug was met haar klauw. Het had geen zin; had ik een shirt op het oog, had een andere vrouw hem al met haar klauw weggegrist om vervolgens vervaarlijk grommend haar prooi te verdedigen. 

Op naar het rek met 'draagbaar'-kleding dan maar. Hier stonden vrouwen die niet assertief genoeg waren om bij hun hierboven beschreven soortgenoten te staan, maar nog wel genoeg pit hadden om hun eigen kostje bij elkaar te scharrelen. Helaas was de bingomiddag nét afgelopen, en stroomde het vol met oma's en hun karretjes. Oh, die vreselijke karretjes! Nadat de oma's een stuk of zeven keer met hun karretjes over mijn tenen hadden gereden, stampte ik kwaad weg. 

Ik liep naar het 'mwoah'-kledingrek, maar ook daar gold het regime van de karretjes-oma's. 

Briesend liep ik naar het laatste, meest trieste rek. Het was het rek met fabrieksfouten en kapotte kleding, ook wel bekend als "kneuzenrek". Hier liepen schuchtere en louche types. Zij schuifelden van schaduw naar schaduw en af en toe zag je hun klauw uitschieten naar één van de kledingstukken op het rek, om daarna weer snel in de schaduw te verdwijnen. Ik slikte. Aan het rek zag ik een hemd met een knoop te weinig. Fabrieksfout. Een broek, kapot gescheurd omdat een maat 40 persé een maat 36 moest proberen. Ik werd er bijna down van; nooit verkocht en nu al afgeschreven. Zielig en toekomstloos in dat rek hangen, met als enige hoop iemand die handig is met naald en draad (of niets beters kan betalen). 

Ik schudde mijn hoofd. Ik liet me weer eens teveel meeslepen. En als ik nog eens goed keek, waren die vrouwen eigenlijk geen echte roofdieren. Het was gewoon een stel asociale wijven die over lijken gaan voor 1 euro korting en een ander het licht in de ogen niet gunnen.