De dunne lijn

De uitdrukking: "er zit een dunne lijn tussen..." ken je vast wel. De meest voorkomende is natuurlijk "er zit een dunne lijn tussen liefde en haat". Er zijn echter meer dunne lijnen.

Zo zit er een dunne lijn tussen hobby en doorslaan. Een dunne lijn tussen liefhebber en obsessie. Een dunne lijn tussen weekendgebruiker en verslaafde. Dunne lijn tussen ijverig en werkverslaafd. Helaas kom ik er ook steeds meer achter dat er een dunne lijn tussen gezondheid en ziek zijn zit.
Die dunne lijnen vervagen ongemerkt. Het ene moment ben je fan van Frans Bauer en heb je al zijn posters, het volgende moment lig je in zijn tuin om een glimp op te vangen. Het ene moment gebruik je alleen drugs in het weekend, het andere moment snuif je lijntje na lijntje weg, inclusief je eigen dunne lijn die jou nog net geen verslaafde maakte.
Vaak heeft degene wiens dunne lijn is gaan vervagen niet door dat deze aan het vervagen is of misschien zelfs al helemaal weg is. Het sluipt er langzaam in.

Het is voor iedereen persoonlijk waar zijn/haar lijn ligt. Wat de één als smetvrees bestempelt, is voor de ander gewoon schoonmaken. Wat de één ziet als uit de hand gelopen hobby, ziet de ander als kattenliefhebber met toevallig twintig katten.
Voor sommige dingen zijn er richtlijnen: zo is iemand pas alcoholist wanneer hij 21 en zij 15 glazen per week naar binnen klokt. Dat is de maatschappelijk afgesproken dunne lijn. Persoonlijk ben ik van mening: zolang iets je leven niet beheerst, ben je nog niet over die dunne lijn heen.

Ik zet echter bij een bepaalde lijn mijn vraagtekens. De eerder genoemde lijn tussen liefde en haat. Heb je ooit echt van iemand gehouden als je die persoon daarna kunt haten? Als die ander iets vreselijks heeft gedaan, nog veel erger dan je verjaardag vergeten, kan ik begrijpen dat je zo iemand op z'n minst niet meer mag. Toch schijnt het mode te zijn je ex te haten, zelfs wanneer die ex niets vreselijks heeft gedaan. Hoeveel heb je dan echt om die persoon gegeven? Kan liefde zomaar omslaan in haat?
Hoe zit het dan met haat? Kan haat ook zomaar omslaan in liefde? Om van iemand te houden moet je die persoon goed kennen dunkt mij. Geldt dit dan ook voor haat? Moet je om iemand door en door te kunnen haten zo'n ontzettend sterk gevoel van onbeantwoorde en/of gekrenkte liefde hebben alvorens je kunt haten?

Er komt geen conclusie. Ik weet het namelijk niet. Ik denk niet dat ik iemand waar ik heel veel van hou ooit kan gaan haten.
Ik denk sowieso dat ik niemand echt kan haten. Haat is een erg sterke emotie. Wanneer ik een afkeer heb jegens iemand, is die persoon geen seconde van mijn tijd waard. Waarom zou ik dan een grote, sterke, tijd- en energievretende emotie als haat voor die persoon hebben? Waarom zoveel met een persoon bezig zijn die je niet moet? Tenzij het dus iemand is die je bent gaan "haten" omdat je jezelf geen raad wist met het onbeantwoorde of gekwetste gevoel van liefde, en op die manier die gevoelens omgezet hebt in iets anders? ... Ik kom hier echt niet aan uit zie je wel!