Sinterklaas
Sinterklaas is vandaag weer in Nederland. Dat weet ik omdat het zwart ziet van de mensen. Letterlijk natuurlijk. Honderden zwarte pieten (of delen ze allemaal dezelfde naam en zijn het Pieten?) liepen door de straten met alle gevolgen van dien.
Uit nostalgische gevoelens besloot ik te gaan kijken. De laatste keer dat ik een Sinterklaasoptocht gezien heb, is toen ik er nog zelf in geloofde (wat voel ik me opeens oud). Benieuwd naar hoe zo'n optocht er in 2010 uit zou zien, begaf ik me richting het feestgedruis.
Eenmaal aangekomen wist ik niet wat ik zag. Nog nooit had ik zoveel Pieten gezien. Het waren niet meer de normale Pieten die ik herinnerde uit mijn kindertijd; doodnormale mannen met wat zwarte schmink die pepernoten uitdeelden aan iedereen die maar zijn hand ophield. Deze pieten en pietjes hadden echter meer weg van acrobaten. Salto's en pietenpiramide's, niets leek onmogelijk.
Vroeger reed Sinterklaas op een mooi wit paard. Ik wou dat paard maar wat graag hebben toen ik jong was. Ik vond het echter nooit in mijn schoentje. Anno 2010 rijdt Sinterklaas blijkbaar geen paard meer. Hij bevindt zich in een heuse zijspan van een motor. De bestuurder van de motor is natuurlijk een Piet. Die kijkt allerminst vrolijk. Volgens mij zou de motorpiet best eens flink gas willen geven en door willen karren, maar dat kan natuurlijk niet. Hij moet langzaam rijden zodat de kindertjes de heilgman goed kunnen zien. Niemand heeft interesse in motorpiet. Vandaar wellicht zijn zure gezicht. De Sint kijkt wel vriendelijk. Hij wuift braaf naar de kinderen en ik denk dat hij ook lacht. Zeker weten doe ik het niet; zijn baard zit niet helemaal juist opgeplakt. Gelukkig ontgaat dat de meeste kinderen. Voor de rest komt het Sinterklaasgeloof vroeger aan zijn einde dan gepland.
Net wanneer ik alle hoop opgeef om alsnog zo'n mooi wit paard voorbij te zien komen, zie ik iets wat ik nooit voor mogelijk had gehouden. Ik zie enkele zwarte pieten op kamelen en zelfs een olifant! Als ik het me goed herinner, komt Sinterklaas van oorsprong uit Spanje. Daar hebben olifanten en kamelen toch niets mee te maken? Ik vond de motor al vreemd voor een Sinterklaasoptocht, maar dit slaat werkelijk alles.
Tenminste, dat zou ik gedacht hebben als ik op dat moment naar huis gegaan zou zijn. Want daarna kwamen de pieten die pepernoten uitdelen aan de kinderen. Of nee, ik moet zeggen 'de kids', want we leven natuurlijk in het moderne 2010. De kids staan met hun handjes open te wachten tot ze een paar pepernoten krijgen. Helaas worden de kids bruut genegeerd en worden enkel de ouders aangesproken: 'Is deze jonger dan zes?' Is het antwoord ja, krijgt de kleine koter een handjevol pepernoten. Is het antwoord nee, loopt de piet zonder iets te zeggen door. Ik zag zelfs ouders identiteitskaarten tevoorschijn toveren van hun kroost om aan te tonen dat hun kiddo's echt een handje pepernoten waardig waren. Helemaal achteraan de rij van de pepernootpieten liepen wat jonge pietjes. Waarschijnlijk scoutingkids. Ook zij waren natuurlijk verkleed als pietjes en hadden ieder een zak pepernoten om uit te delen. Van uitdelen kwam echter weinig; ze propten zichzelf vol met al het snoepgoed in de zak en deelden pas iets uit wanneer de andere pepernootpieten achterom keken. Die hadden het echter veel te druk met identiteitskaarten controleren. Ik werd een beetje misselijk van het idee zoveel pepernoten weg te stouwen. Gelukkig was de optocht bijna voorbij. Ik zag een paar Pieten op tractoren die aanhangwagens vol cadeautjes het land in sleepten. Waar die cadeautjes vroeger slordig ingepakte lege dozen waren, waren het nu oningepakte (voor hun eigen veiligheid hopelijk lege) dozen van Xboxen, flatscreens en nog meer dure zooi. Toen ik jong was, was een echte Barbie mijn "grote cadeau". Natuurlijk wou ik ook graag een Game Boy, maar dat kregen alleen de rijke kinderen van hun ouders. De rest van de klas was dan maar wat jaloers. Tegenwoordig zijn mensen dus echt een stuk rijker, zo lijkt het. Of worden de kids met alle dozen van zulke dure spullen enkel lekker gemaakt? Is hun "grote cadeau" ook gewoon een Barbie of Action Man? Wat zal dat een gezellige Sinterklaasviering worden voor ouders; ga maar eens uitleggen waarom Sinterklaas niet eens één Xbox van de enorme stapel Xboxen aan je kind heeft gegeven.
Ik besluit dat ik wel genoeg gezien heb. Onderweg naar huis kom ik in iedere straat wel een Sinterklaas tegen. Ik herinner me nog van vroeger dat ik dat best raar vond; in de ene straat kom je Sint en Piet tegen die je vragen hoe je heet en je wat pepernoten geven. In de volgende straat kom je Sint en Piet weer tegen. Weer vragen ze hoe je heet en krijg je pepernoten. De straat daarna gebeurt precies hetzelfde. Op de vraag waarom de Sint mijn naam niet kon onthouden leerde mijn moeder me wat "seniel" betekent.
Later op de avond loop ik door de stad. Alle sporen van de Sinterklaasintocht worden door meeuwen en andere vogels opgegeten. Pepernoten, suikerdieren, ze lusten het allemaal.
Ik loop voorbij wat kroegen. Het is nog niet eens zo laat maar al wel steendruk. Op straat spelen kinderen die naar mijn mening al op bed horen, maar papa en mama hebben het zo gezellig in de kroeg met de andere papa's en mama's dat bedtijd een ruim begrip is geworden. Bier en wijn vloeit rijkelijk terwijl de kids met de vogels mee gaan doen en de ene pepernoot na de andere van de grond eten. Ik vraag me af of nou echt geen enkele ouder zich afvraagt waar de kids zijn. Of tot inzicht gekomen is dat dronken zijn en kleine kinderen bij je hebben niet de beste combinatie is. Wanneer ik de kroeg inkijk, zie ik tot mijn verbazing niet alleen feestende papa's en mama's. Ook Pieten en pietjes gaan los op de oer-Nederlandse muziek. Met uitgesmeerde schmink en een glas bier dansen en feesten ze alsof ze echt op een boot hierheen zijn gekomen. Een boot die er twaalf maanden over deed. En daar, in het midden van al het feestende volk, zie ik een dronken Sinterklaas. Hij danst en feest nog harder dan alle ouders en pieten bij elkaar. Hij viert feest alsof hij echt Sinterklaas is die eindelijk met pensioen mag gaan. Dan stapt hij naar buiten, trekt zijn baard naar beneden en steekt een sigaret op. Wankelend valt hij ook nog eens achterover en lachend wordt hij weer op zijn benen geholpen. Gelukkig zijn alle kids te druk met pepernoten scharrelen om te zien hoe bont hun geliefde Sint het maakt.
Na deze vreemde dag kom ik tot de conclusie dat er veel veranderd is omtrent Sinterklaas sinds ik jong was. In 2010 is niets te gek. Misschien ga ik volgend jaar wel weer kijken. Wie weet lopen er dan wel giraffen mee en rijdt de Sint in een Bugatti Veyron.
