Plants vs. Zombies: Garden Warfare 2

Twee jaar geleden werd dat goed duidelijk toen de ontwikkelaar met Plants vs. Zombies: Garden Warfare op de proppen kwam. Een third-person shooter in een hele unieke stijl. Het spel was voor mij persoonlijk een complete verrassing en heeft mij ook vele uurtjes gekost. Probleem was vooral dat sommige spelmodi en mappen begonnen te vervelen, en doordat je door het gemis van een single player-campaign verplicht was online te spelen verdween hij in de kast om stof te happen.

Toen Plants VS Zombies: Garden Warfare 2 werd aangekondigd begon ik dan ook aardig enthousiast te worden. Vooral omdat er aangegeven werd dat er naar de community geluisterd was en de minpunten van het eerste deel aangepakt zouden worden.

Eerste dat opvalt is dat je dit keer een campagne modus hebt. Het verhaal speelt zich af na het eerste deel, na een lange oorlog, en de plantjes zijn verslagen door de zombies. De kwaadaardige Dr. Edgar George Zomboss gaat naar de toekomst om zichzelf te ontmoeten en komt terug met een geavanceerde Z-Mech. De zombies gebruiken deze om Suburbia, de thuisbasis van de planten te veroveren en hernoemen deze tot Zomburbia. De plantjes pikken dit niet en verklaren wederom de oorlog om hun thuisbasis terug te veroveren met de hulk van Crazy Dave.

De gevechten spelen zich af in de Backyard Battleground. Een stad die opgedeeld is in meerdere gebieden. Hier hebben zowel de zombies als plants een basis waaruit je allerlei dingen kunt doen. De campagne-modus is zoals gezegd het eerste dat opvalt, maar verwacht geen epische verhaallijnen, maar meer een soort side-story die je helpt door de missies heen te lopen met een reden. Op zich is het jammer want vorig jaar is er via uitgever Darkhorse een comic-serie gelanceerd. Ze hadden hier dus meer van kunnen maken. Voordeel is wel dat de campagne qua gameplay zeer vermakelijk is. Tijdens de campagne krijg je de mogelijkheid om quests op te pakken waarbij je teruggaat naar de roots van de game zoals op mobiel. Ze zijn chaotisch en erg leuk om te doen. Het is een leuke afwisseling op het geheel en zijn een goede bron tot het verkrijgen van muntjes die je kunt gebruiken om kaarten te kopen. Deze kun je weer gebruiken om items of characters vrij te spelen.

In het begin krijg je wel weer dat grinden-gevoel, maar doordat de personages zo verschillend en leuk om te spelen zijn is dat wel iets wat al die moeite waard is. Hieraan zit dan ook wel weer een groot nadeel aangezien je ieder character tot level 50 kunt brengen, maar je zal iedere character apart moeten levelen en dit kost veel tijd. Gelukkig zijn er wel manieren om dit te versnellen, maar hier zit wel een gemiste kans. Wat wel jammer is dat de AI soms echt te dom voor woorden is. Ze maken soms keuzes die het voor de speler soms echt te makkelijk maakt.

Met dit soort games draait het uiteraard nog steeds om online gamen. Was je in het eerste deel vooral verplicht om dat te doen, blijft het in dit deel toch wederom heel erg verslavend te zijn. Doordat er nieuwe mappen en spelmodi zijn toegevoegd is het allemaal weer nieuw en anders. Het vereist nog veel tactiek om een potje tot een goed einde te brengen en dat is maar goed ook.

Het eerste deel was al leuk, maar het tweede deel is nog leuker! Vooral doordat je merkt dat ze goed naar de community geluisterd hebben wat betreft het eerste deel. Vooral het feit dat je nu even lekker alleen aan de slag kan vind ik een heel groot pluspunt. Ik heb geen zin om altijd maar multiplayer-online te moeten knallen. Mocht je wel zin hebben om online te gaan is dat absoluut de moeite waard. Het is net als het eerste deel, maar dan meer. Het unieke spelconcept en de leuke vrolijke chaotische graphics maken het tweede deel echt een absolute aanrader voor mensen die van dit genre houden.