CD: Queensrÿche - Condition Human
Progressieve metal en Queensrÿche kunnen in één adem worden genoemd. De band bestaat al 34 jaar en is een begrip, ja bijna een instituut. Condition Human is het nieuwe album dat deze week verscheen. Aangezien het vorige zelfgetitelde album uit 2013 nog steeds van hoge kwaliteit was, mogen we ook van het recente album veel verwachten.
Bandperikelen, ook aan Queensrÿche gingen ze niet voorbij. Het werd zelfs letterlijk slaande ruzie, toen Geoff Tate in 2012 tijdens een soundcheck zijn bandleden te lijf ging. Even voor de goede orde; Geoff Tate is voor iedere fan, The original voice of Queensrÿche, zoals hij zich van een Amerikaanse rechter mag noemen. Diezelfde rechter bepaalde dat de overige bandleden onder dezelfde naam mochten verdergaan, maar dat Tate wel de exclusieve rechten van het hele Operation: Mindcrime-epos toekomen. Dat laatste is wel een behoorlijke aantasting in de portemonnee van de overgebleven band, dus wellicht moeten ze nu tot hun zeventigste of langer blijven doorspelen. Indien ze dan nog steeds zo’n hoge kwaliteit op het podium en de plaat brengen, dan zal overigens niemand daar om malen.
In Todd La Torre heeft de band absoluut een goede vervanger gevonden. Hij verraste vriend en vijand toen hij vijf jaar geleden zijn debuut bij Crimson Glory maakte. Zijn zuivere stemgeluid is precies wat Queensrÿche nodig heeft en ook op dit album valt er weinig aan te merken op de zanger, behalve dan dat hij niet zo best in vorm was afgelopen augustus in de Melkweg. Toen moest door een opkomende verkoudheid het voor de rest prima concert zelfs wat worden ingekort. Wat valt er eigenlijk wel aan te merken op dit nieuwe album? Het is namelijk weer een dijk van een cd geworden. Ja, kritiek is makkelijk door te zeggen ‘waar hebben we dat meer gehoord?’ Misschien is het inderdaad de vraag, hoe je nog van progressie kan spreken na al die jaren? Maar Queensrÿche knutselt met haar uitvinding en weet het gewoon in een hedendaags jasje te steken. Zo lijkt de opener ‘Arrow of Time’ een vrij standaard uptempo nummer, maar de intrigerende duistere break is nou net dat foefje wat het interessant maakt, net als de tempoversnelling op het einde van ‘Hellfire’. ‘Toxic Remedy’ heeft qua riff wel wat weg van andere progressieve helden, zoals Last Crack, en op ‘Eye9’ horen we zelfs Tool-invloeden. De input van dergelijke bands doet Queensrÿche goed, en is het bewijs dat ze zeker met de tijd meegaan.
Ook de gitaarriffs op ‘Guardian’ en ‘Hourglass’ zijn zeer verfrissend. ‘Guardian’ is zelfs redelijk agressief, wat een mooi contrast vormt met het melodieuze Mindcrime-achtige refrein. Nu Mindcrime weer is genoemd, om ook op dit album weer hun handelsmerk, het schrijven van epische songs, te laten gelden, is er de afsluiter en tevens titeltrack. Hij duurt bijna acht minuten en er gaat ook nog een soort interlude aan vooraf. Tenminste, zo is hoe ik het 56 seconden durende ‘The Aftermath’ maar bestempel. Het is voor de rest namelijk een vrij nietszeggend stukje. Gelukkig het enige op deze cd. Ook de meer ingetogen songs, ‘Selfish Lives’, ‘Bulletproof’ en ‘Just Us’ klinken als vanouds en raken je daar waar dat moet. En dat deze cd wederom de ware Queensrÿche-sound herbergt is ook de verdienste van producer Christopher ‘Zeuss’ Harris. Hij is bekend van werken van bands als Hatebreed, Crowbar en Suicide Silence.
Condition Human is een knap staaltje werk van een meer dan behoorlijke band. Ook zonder Geoff Tate weet de band moeiteloos aanstekelijke songs te produceren. Dat bewezen de heren met hun ‘comeback’ in 2013, en die lijn zet de band onverminderd voort. Daarom wil ik aanraden om zowel de Limited Gatefold 2LP als de Limited CD Edition aan te schaffen, omdat de bonustracks die daarop staan ook meer dan de moeite waard zijn. Het is even in de buidel tasten, maar de echte fan zal er geen moeite mee hebben in de wetenschap dat bij de cd-box een prachtig Mediabook zit. Allemaal Ka-Ching! Maar het doet geen afbreuk aan waar het om gaat, de muziek zelf. Dit is een retegoede cd!
