review

CD: Vitalic - Ok Cowboy

Noud de Greef (gr8w8)
Veel Lowlandsgangers zijn laaiend enthousiast over Vitalic. Helaas heb ik hem gemist. Er was ook zoveel dit jaar. Na het luisteren van het album Ok Cowboy kan ik me wel iets voorstellen bij dit enthousiasme. Dus voor de mensen die nog naar Mysteryland gaan: grrratis tip! Natuurlijk had ik het ook eerder kunnen weten door een nummer als La Rock, wat enkele jaren terug behoorlijk hip was onder de DJ's. Toen was het al uitgegeven op de Poney EP. Ook het nummer Poney Part 1 zal met name - als ik het goed heb - Innercity '03 gangers erg bekend in de oren klinken. In elk geval bij Sven Väth is het voorbij gekomen. Het luisteren van deze twee nummers op zich is al voldoende om je te overtuigen van de kwaliteit van dit album. Ze klinken ook nu nog geweldig. Kortom, een super plaat. Ondanks dat enkele nummers dus al een paar jaar oud zijn en eerder uitgegeven op diverse EP's. Soms kan het snel gaan in de dance-wereld, maar ze zijn nog nauwelijks geëvenaard. Maar helaas, geluidsfragmenten behoren hier nog niet tot de mogelijkheden, dus je moet het doen met mijn gehussel met het alfabet.


Nu is er dus dit album genaamd Ok Cowboy, afkomstig van de Fransman Pascal Arbez, beter bekend als Vitalic. Ongetwijfeld op z'n Frans uit te spreken, zowel qua afkomst als muziekstijl. Op zijn Duits is het te veel electro in het hokje van Miss Kittin met vooral een kale beat. Het is electrorawk, het is rauw, het neemt bezit van je. Heerlijk opzwepend plaatje voor onderweg. Het is wel duidelijk een kant en klaar album voor thuis, met zelfs een intro en outro. Het begint zelfs met een polka en tot slot komt er zelfs een fanfare voorbij. Vitalic komt ermee weg. De nummers zijn vrij kort voor een dansplaat en staan los van elkaar. Ze missen een opbouw zoals gebruikelijk voor op de dansvloer, met een flinke climax op het einde. Het is Electro, maar een stuk minder kil dan de eerder genoemde, eveneens populaire Miss Kittin-variant. Het is muziek, niet slechts een beat met een rifflijntje erdoorheen. Denk aan de single van pasgeleden, My Friend Dario, compleet met zware gitaren, denk aan de airgitaar spelende muzikanten in de clip en denk aan een zangeresje afkomstig uit de computer. Er zit gewoon een glimlach in elk nummer verstopt. Het blijft machinale muziek, maar eindelijk weer eens met de zo vaak gezochte ziel in de machine, waarschijnlijk door de baslijnen in plaats van slechts korte bassen. Van dreigende opkomende tikjes tot zweverige pingeltjes, het leeft. Nee, dit is weer gewoon ouderwets vakwerk, als ware er een bandje achter zat in plaats van een DJ achter een stel knoppen!


Label: Pias Records Releasedatum: Mei 2005 Waardering:

Must See/Buy/Do
Aanrader
Redelijk
Tsjaa...
STAY AWAY!!!!