Seks tijdens het vuurwerk

Teutje Kreukel lag nog na te hijgen van het spel dat ze net met de elektrische versie van haar man Aloysius had gespeeld. Hij lag er nu net zo doods bij n haar bed  als de echte uitgave meestal. Maar eerder had hij haar onderworpen aan een diepgaand onderzoek. Daarbij schuwde hij het niet om sommige hobbels te nemen en dat gaf Teutje nog een extra motivatie om door te gaan met hem. Het was een echte doordouwer, in tegenstelling tot de echte Aloysius. Bij hem wist Teutje wel het knopje te vinden waardoor hij in beweging kwam om Teutje een heerlijk moment te bezorgen.

Eigenlijk wilde Teutje nog wel een keer een ritje maken, maar ze hoorde de voordeur. Dat zou de echte Aloysius zijn. Nu kon ze het verder wel vergeten, want die wilde natuurlijk alleen maar het vispotje dat Teutje ging maken in zijn mond nemen.

Teutje’, klonk het van beneden, ‘ben je al klaar met het eten?’Klaar wel, schat, maar nog niet met het eten.’ Ze trok maar snel haar kleren weer aan en ging naar beneden om het eten klaar te maken, anders ging haar man weer mopperen.

Zeg, Teutje, ik hoorde van Karel dat het vuurwerkfestival in Scheveningen dit jaar wel erg mooi is. Zullen we er vrijdag eens gaan kijken? Met de trein ben je er zo’, zei Aloysius met volle mond. Teutje wist niet wat ze hoorde. Aloysius die ergens heen wilde. Dat kwam niet vaak voor. ‘Nou, schat, daar heb ik wel zin in. Dan is er tenminste weer eens wat vuurwerk in mijn leven.’

Aloysius had een kamer besteld in het Hampshire hotel vlakbij het Centraal Station in Den Haag. Met de trein was het niet zo heel ver van hun woonplaats en met de auto had totaal geen zin volgens zijn collega Karel. ‘Dan kun je de langste wip van je leven maken in je auto, want eenmaal aangekomen op één van de wegen naar het strand sta je gewoon geparkeerd midden op de rijweg. Zo populair is dat vuurwerk.’ Aloysius had maar niet verteld dat zijn seksleven net zo tot stilstand was gekomen als het verkeer op weg naar Scheveningen.

Het was een mooie kamer. Teutje en Aloysius waren er tegen etenstijd en toen ze eenmaal hadden uitgepakt, gingen ze dan ook uit eten. Ze wisten in ieder geval hoe ze naar de binnenstad moesten komen vanuit hun hotel. Het was richting het Plein, maar zover kwamen ze niet, want voor het Plein zag Teutje een leuk Italiaans restaurant en ze was dol op cannelloni gevuld met gehakt. Zodra een gat wordt gevuld met vlees kreeg zij altijd visioenen uit een ver verleden. Het restaurant heette trouwens Pinocchio en dat riep nog meer associaties bij haar op. Over iets dat groeide.

Laten we daar gaan eten, Aloysius. Je weet nooit of er dan misschien bij jou ook iets gaat groeien als je liegt over het eten.’ Teutje moest om haar eigen grapje grinniken en zelfs Aloysius lachte. Hij was in een ongekend goede bui.

Het eten was lekker en Teutje zat al een tijdje met haar benen tegen elkaar te schuiven, want aan het tafeltje schuin tegenover haar zat een knappe man en die zoog zijn spaghetti zo erotisch naar binnen dat Teutje blij was met haar XXL inlegkruisje.

Na het bezoek aan Pinocchio ging het richting Scheveningen. Met de tram. En hoe dichter ze bij Scheveningen kwamen hoe beter ze konden zien dat Karel gelijk had gehad over de auto. Uiteindelijk waren ze gearriveerd. Het was al aardig druk, maar toch zou het vuurwerk pas over ongeveer een uur beginnen. ‘Zullen we dan maar wat gaan drinken bij een strandtent, Aloysius?’, vroeg ze. Dat leek haar man wel een goed idee. Teutje wist waar ze moest zijn. Ze was nog niet zo heel lang geleden met Dick Fallus, haar psychiater, ook in Scheveningen geweest. Daar wist Aloysius echter niets van en dat was maar goed ook, want na te hebben gegeten bij een strandtent, hadden ze aan de waterkant in het schemerdonker even de hond van Dick uitgelaten en hoewel het eb was geweest, had Teutje toch een hele vloed over zich heen gehad. Tja, ze zeggen wel eens: ‘buiten trek krijgen, maar thuis eten.’ Maar het kan dus ook andersom als je man alleen maar aan postzegels likt.

Er zijn veel strandtenten in Scheveningen, maar onze beide vrienden pikten nou net de verkeerde uit. Ze zaten al bijna een halfuur te wachten tot de rode wijntjes kwamen. Ze hadden echter al betaald, want het meisje dat bediende had dat gevraagd. Stom natuurlijk, want nu konden ze niet naar een andere tent. Aan een tafeltje iets verder op zat wel een jonge man steeds naar onze vrienden te kijken. Teutje had het in de gaten, want hij zag er goed uit. Aloysius had natuurlijk niets in de gaten. Dat had niets met het feit dat het een man was te maken, want van een vrouw zou hij het ook niet merken. Na enige tijd stond de man op en kwam naar ze toe. ‘Volgens mij zijn ze jullie vergeten’, lachte hij. Ik zal het wel even regelen. Hij ging weg en even later kwam hij terug met een dienblad met twee wijntjes en een biertje erop. Hij knipoogde naar Teutje en kwam bij ze zitten. Teutje voelde nog geen nattigheid, maar werd van onderen toch al wat onrustig. Ze kletsten wat over het vuurwerk dat eraan zat te komen en toen stelde de man voor om samen te gaan kijken. Hij wist de beste plek op het strand. Daar voelden de Kreukeltjes wel wat voor. Dus gingen ze samen op weg.

Het was al schemerig en ieder moment konden de eerste pijlen de lucht in gaan. De Kreukeltjes en de man stonden op het strand, niet zo ver van de zee. Om hen heen stonden veel mensen en daarachter hen zaten mensen op bedjes, maar volgens de man waren die tien euro per bedje. Afzetterij natuurlijk. Het was dus druk om hen heen, maar het vuurwerk zou volgens de man toch in de lucht plaatsvinden. Dus dat was niet zo erg. Teutje vond het ook niet zo erg dat de man een beetje tegen haar aan stond. Ze vond het wel een beetje spannend. Nog spannender vond ze het toen Aloysius zei dat hij ontzettend nodig iets moest ledigen. Teutje wist meteen dat hij zijn blaas bedoelde, want iets anders werd er niet meer geledigd door haar man. Het gevolg was wel dat ze met de man samen achterbleef voorlopig, want er was niet direct een wc in de buurt. Daarvoor moest Aloysius naar de strandtenten en daar waren ook niet overal wc’s. En waar er wel eentje was, stond een rij.

Aloysius was nog niet weg of het vuurwerk begon en de man porde Teutje even in haar zij. ‘Het begint’, zei hij overbodig, maar meteen ging zijn hand naar haar billen en wat lager naar de rand van haar rok en heel langzaam verdween zijn hand eronder en voelde Teutje de hand tussen haar benen omhoog gaan.

Het vuurwerk was prachtig. Er waren schitterende figuren in de lucht in verschillende kleuren. Er spoten talloze veelkleurige fonteinen de ruimte in. Het ging achter elkaar door. De ene fontein  was nog mooier dan de andere. Inmiddels was de man achter Teutje gaan staan en voelde ze hoe haar rok werd opgetild en haar grote maten slip opzij werd geduwd. Er kwam iets anders tussen haar benen dan de hand. Om haar heen hoorde ze veel kreten. ‘Aaaah’ en ‘oooh’ ging het door de menigte en ook Teutje deed daar flink aan mee.  

De man stond gelukkig alweer naast haar toen Aloysius terugkwam met een lege blaas. Het hoogtepunt van de show ging net beginnen, maar Teutje had het al gehad.

Na het eerste vuurwerk gingen veel mensen weg. Ook de Kreukeltjes gingen, want ze wilden niet al te laat naar bed. De man was ineens nergens meer te zien en Teutje merkte pas in de tram toen ze haar ov-chipkaart wilde pakken, dat haar tasje, dat steeds om haar linkerschouder had gehangen, open stond. En na een korte inspectie wist ze het en werd ze lijkbleek. Haar portemonnee was verdwenen. Het was een prachtig vuurwerk geweest en de man had haar in hogere sferen gebracht, maar nu was ze met een smak terug op aarde beland.