Copy protection

J (SocialDisorder)
Met de introductie van de eerste digitale drager van muziek was de hele entertainment-industrie in een hosanna-stemming, de muziekindustrie voorop. Eindelijk was de stap naar digitaal gemaakt. Weg met de casettebandjes, want hier komt de CD. Er kon dan wel niet zoveel op als een 90 minuten-bandje, maar je kon direct naar je favoriete nummer skippen én CD\'s nemen minder ruimte in beslag. De prijs van CD\'s was bezwaarlijk. De introductieprijs was gemiddeld 25 gulden voor een CD en 50 gulden voor een dubbel-CD.

Maar, zo wisten de PR-jongens van de platenmaatschappijen ons te vertellen, die prijs ging zakken zodra de onderzoekskosten eruit waren. En door het gemak van de CD, en omdat men graag betaalt voor gemak, gingen de CD-spelers, stereotorens met casettedeck en CD-speler en CD\'s als warme broodjes over de toonbank. Dat het gemakkelijk was de CD\'s te kopiëren op de ouderwetse bandjes, was geen probleem. De CD had immers zoveel voordelen, dat het casettebandje niet als bedreiging werd gezien.

Die bedreiging kwam wel. Uit dezelfde hoek als de mensen die de CD ontwikkeld hadden. Terwijl in de kantoren van onder meer Sony, BMG en Universal de polonaise gelopen werd, gingen de techneuten van onder andere Philips, JVC en Pioneer verder met de techniek van CD\'s. Langzaamaan ontwikkelden zij wat velen later als hun Nemesis zouden beschouwen; de CD-R oftewel de recordable compact disc. Het kopiëren van CD\'s werd ineens wel erg makkelijk, en ook de nadelen van casettebandjes waren verdwenen. En nog haalden de platenmaatschappijen hun schouders op. CD-recorders en de lege media waren nog erg duur, dus niet interessant voor particulier gebruik. De polonaise ging vrolijk verder.

Consumenten roken echter geld. De beloofde prijsdaling van CD\'s bleef uit, en de recorders en recordables zakten in prijs. Vanuit gewone woonhuizen werd het kopiëren van een CD op bandje voor vrienden omgezet in het branden van CD\'s als keihard zakendoen.

In deze periode werden CD-ROM-drives in PC\'s de normaalste zaak ter wereld, en werd de PC-software ook betrokken in de zwarte handel van CD\'s. Programma\'s en spelletjes, die toentertijd nog veelal op floppy uitkwamen, werden nu bij elkaar op een CD gezet. Je kon immer 600 floppies op één CD kwijt, dat was niet alleen ruimtebesparend, maar ook nog eens goedkoper.