CD: PSP - Live
Meer dan een jaar geleden, besloten drie sessiemuzikanten de handen inéén te slaan en een kleine tour over de wereld te maken. Vanwege andere verplichtingen als 'huurling' was er echter geen tijd om een volwaardig studioalbum op te nemen, dus werd er besloten meteen maar een live-album uit te brengen. PSP Live is een fusie van jazz, rock, pop, soul, funk, uh...ben ik nog wat vergeten? Ach vergeet het maar, hier zijn Philippe Saisse, Simon Phillips en Pino Palladino, zeg maar, de Heilige Drie Eenheid in de wereld van de begeleiders.
De halve muziekindustrie leunde de afgelopen dertig jaar ongeveer op de schouders van PSP. Philippe, de vingervlugge Franse toetsenist, speelde bij o.a. David Bowie en The Rolling Stones. Simon, de onnavolgbare drummer, is vooral bekend van Toto, maar The Who, Jeff Beck en Judas Priest staan ook op zijn palmares. Maar wanneer je als co-producer bij Mike Oldfield mag werken en ook nog eens twee van diens albums mag mixen, dan ben je echt 'the man'. Tot slot, Pino begon ooit in de band van Jools Holland om vervolgens furore te maken met acts als Paul Young, Genesis en Eric Clapton. Na de dood van John Entwistle in 2002, is hij min of meer officieel de nieuwe bassist van The Who.
Philippe Saisse
Met zo veel kwaliteit in de gelederen, kan het eigenlijk niet mislopen. Na twee avonden spelen stond alles dan ook al vlekkeloos op de tape. Het gebeurde op 4 en 5 februari 2009 in de 'Billboard Live' te Tokio. Het compleet instrumentale optreden is uiteindelijk één grote jam die prima aanvangt met het lekker jazzy en oosters klinkende 'Mancala'. Het daaropvolgende ingetogen, 'What's wrong with you' is niet super bijzonder en duurt eigenlijk iets te lang om te blijven boeien. Pas de laatste anderhalve minuut wordt de compositie weer interessant wanneer het nummer omslaat met opmaten en afsluit met een geweldige drumsolo waarbij Simon de ultieme jazzuitvinding, de double bass drum, fraai demonstreert.
Simon Phillips
'Monday Afternoon' bevat een zodanige lekkere dosis soul en funk dat Snoop Dogg wel jaloers moet zijn op hoe laidback dit nummer wel niet klinkt. Vervolgens worden we getrakteerd op de jazzklassieker 'Blue Rondo a la Turk' (1959) van Dave Brubeck, de meester die het Turkse ritme omzette in ongebruikelijke maten. PSP doet er nog een schep bovenop door het nummer zelfs 'poppy' te laten klinken. 'Masques' is weer een heerlijk staaltje fusie na het eigenlijk vrij overbodige 'Keyboard Improv #1', niet bepaald het meest opwindende stuk van Saisse op deze cd. Op 'Drumesque' roffelt Simon er vrolijk vierenhalve minuut op los, zoals de titel doet vermoeden, maar ook hier geldt: niet super bijzonder. Met 'Roppongi Blues' wordt wel in stijl afgesloten, het is een geweldige mix van boogie woogie en bossanova, die prachtig in elkaar overlopen.
Na 41 minuten is het album al weer voorbij. Te kort? Ja, wellicht wel, maar voorlopig ook genoeg. De superband heeft kennelijk nog te weinig echte songs in huis, gezien het hier en daar rekken en de wat overbodige intermezzo's. Dit mankement weerhoudt de cd van een perfecte score, ondanks het extreme genot voor het oor.
Pino Palladino
Het zal waarschijnlijk bij dit soort 'on the road' componeren blijven. Voor Pino is The Who zijn hoofdwerkgever, en Simon sluit zich deze zomer weer bij Toto aan. PSP zal dus een 'side project' blijven, maar belichaamt de ultieme drang van de heren om te willen musiceren, dag en nacht. De tijd die ze nog hebben, wordt dus aan dit project besteed. Via de website van Simon Phillips (een eigen site van de band is er vooralsnog niet) kun je sinds kort luisteren naar een nieuw nummer van de heren, 'Vigilante', die je tevens kunt downloaden voor je Ipod.
Tracklisting:
1) Mancala (5:44)
2) What's wrong with you (7:57)
3) Monday Afternoon (5:16)
4) Blue Rondo a la Turk (3:48)
5) Keyboard Improv #1 (2:15)
6) Masques (6:30)
7) Drumesque (4:39)
8) Roppongi Blues (5:34)
