Kingdom Hearts II

Ik ben altijd een groot fan van Disney geweest. Al sinds ik erg jong was ging ik standaard met mijn ouders naar de nieuwste Disney-films en daarna (of daarvoor) vaak ook naar McDonald\'s, omdat ze Disney figuurtjes weggaven bij Happy Meals. Ook nu nog geniet ik enorm van films als Sleeping Beauty en Bambi, al kijk ik ze natuurlijk nu wel in het Engels. Met Final Fantasy aan de andere kant heb ik nooit veel op gehad; ik heb een aantal deeltjes gespeeld, heb me er mee vermaakt, maar ik ben nooit verslaafd geraakt aan de serie. Toch keek ik al een tijd enorm uit naar Kingdom Hearts II, de enorme Disney-sfeer die eromheen hangt trekt mij enorm aan en nu is het dan ook eindelijk zover. Eens zien of de game op kan tegen de reputatie van zijn voorganger.

Ik zal kort proberen uit te leggen waar de game over gaat, het introfilmpje is namelijk erg vaag. Na deel één zijn Sora, Donald en Goofy terecht gekomen in een soort stasis-kamer. Ze slapen hierin vredig tot het moment waarop ze weer ten strijde zullen trekken. Aan het begin van het spel neem je de controle over Roxas, een jongen die vredig leeft met zijn vriendjes en geniet van zijn vakantie, maar er gebeuren vreemde dingen in het stadje waar hij woont. Roxas en zijn vriendjes worden namelijk beschuldigd van diefstal, maar zij zelf worden ook bestolen. Vreemd genoeg worden er alleen maar foto\'s gestolen en op elke foto staat Roxas. Hij besluit met zijn vriendjes op zoek te gaan naar de dader van deze bizarre misdaad. Hoewel zijn vriendjes weinig wijzer worden, komt Roxas steeds meer tot de conclusie dat er meer is tussen hemel en aarde dan hij dacht.

In het begin heeft de game nog niks met Disney te maken. Het is vooral (weer) bekend worden met de besturing, wat snel gebeurd is, omgevingen verkennen, een aantal simpele quests oplossen; de standaard dingen in het begin van een RPG. Op een bepaald punt laat je Roxas achter je en ga je weer spelen met Sora en hier begint het avontuur pas echt. Samen met Donald en Goofy zul je weer ten strijde trekken tegen de Heartless die de verschillende werelden - elke wereld staat gelijk aan een Disney-film - bedreigen. Je zult weer reizen door films als The Beauty & The Beast en Hercules om de Heartless te stoppen.

Alle werelden zijn zoals gezegd van een bekende Disney-film. In al die werelden zul je soms door het bijbehorende verhaal spelen, maar andere keren help je gewoon de helden uit de film met het oplossen van een aantal problemen. Dit werkt allemaal doodeenvoudig. De game is namelijk nogal lineair en dus loop je van plaats naar plaats en onderweg sloop je een flinke lading Heartless. Gedurende dit van hot naar her lopen praat je met de figuren uit de film. Sommige van hen hebben de stemmen van de acteurs die deze ook in de films vertolkten, wat erg tof is, maar andere stemmen zijn vaak gedaan door mensen die de film proberen zoveel mogelijk te imiteren. Dit is allemaal erg goed gedaan en het geeft je ook echt het gevoel rond te lopen in de Disney-films.

Helaas is niet alles mooi aan de game. De gameplay is namelijk nogal extreem rechttoe rechtaan. Elke wereld werkt op dezelfde manier; je komt aan, je praat met een held uit de film en je gaat op zoek naar de bad guy uit dezelfde film, onderweg de strijd aangaande met de Heartless. Deze gevechten zijn even simpel als dat ze veelvuldig zijn. Legioenen met steeds sterker wordende wezens die allemaal met een beetje button-bashen af te maken zijn. Een aantal vijanden heeft nog speciale aanvallen nodig, maar dit beperkt zich tot simpele dingen als van achteren aanvallen. De gevechten worden pas interessant bij de eindbazen, deze kennen ook hun strategie en standaard aanpak, maar ze zijn al wat lastiger en daardoor een stuk vermakelijker.

Om het allemaal een wat meer realistisch gevoel te geven, voor zover dat kan met tekenfilms, zijn alle werelden gescheiden. Logisch natuurlijk, want het zou toch bizar zijn als Hercules een relatie ontwikkelde met Belle ofzo. Om toch te kunnen reizen open je aan het eind van elke wereld een sleutelgat. Deze kun je passeren door in een Gummiship door een soort meteorietenveld te vliegen waarbij je een hoop vijanden afschiet. Deze levels zorgen voor de enige afwisseling en zijn erg vermakelijk. Hoewel ook deze niet erg moelijk zijn en niet meer dan zo snel mogelijk zo veel mogelijk kogels afschieten, zijn ze best leuk gedaan en zorgt dat de hele tijd Heartless afmaken niet te snel gaat vervelen.