DVD: Joy Division

Erik (getikte_rik)
Er zijn bands en popiconen die een eigen hoofdstuk in de annalen van de popgeschiedenis verdiend hebben. Bands waar nog altijd een mysterieuze waas om heen hangt. Eén van die bands is het legendarische Joy Division. Aan het hoofd stond de nog mysterieuzere voorman Ian Curtis. Totdat hij zijn eigen hoofd in de strop legde, en op 18 mei 1980 stierf. Sinds eind juni van dit jaar is er een nieuwe documentaire van de regisseur Grant Gee over de band uit.


Zoals zoveel legendes: ze duren te kort. Nu is dat vaak ook één van de redenen waarom een band of zanger überhaupt tot een legende uitgroeit. Geen treurige reünies van volgevreten oude miljonairs, maar een vroege dood à la Jim, Jimi, Janis, Keith of Kurt. Slechts tien maanden duurde het bestaan van Joy Division dan ook nog maar na het debuutalbum uit 1979: tot die fatale 18e mei 1980. De overige heren gingen verder onder de naam New Order.
De release van het tweede album 'Closer' maakte Curtis niet eens meer mee, vandaar dat voor deze documentaire ook gekozen is voor de sobere hoes van het debuut 'Unknown Pleasures'. Alleen staat de bandnaam er ditmaal wél met grote letters op, iets wat destijds als 'uncool' beschouwd werd. Het gevolg van een ondefinieerbare mix van arrogantie en een soort van verlegenheid, aldus de band.


De documentaire, die ruim anderhalf uur duurt, begint met een korte impressie van de verloederde stad Manchester, waar het allemaal begon. Vervolgens wordt het verhaal van de band verteld door mensen uit de 'inner circle'. Curtis' vriendin, de bandleden, de managers; allemaal blikken ze terug op het ontstaan van de band, in een tijd dat Margaret Thatcher de scepter zwaaide. Via kunst en cultuur werd verzet geboden tegen haar fascistoïde consumentenparadijs. Niet in de laatste plaats door Joy Division zelf, die haar bandnaam overigens had ontleend aan de ruimte waar Nazi-officieren in de concentratiekampen aan hun gerief kwamen.

Behalve enkele amateuristische, doch indringende fragmenten van live-optredens van de band (ook te vinden op de video 'Here Are The Young Men' uit 1982), passeren de gezondheidsproblemen (epilepsie) en emotionele problemen van Ian Curtis de revue. Ook inspirerende muzikale voorbeelden als The Velvet Underground en Kraftwerk komen aan bod, net als literaire helden als J.G. Ballard, William Burroughs en Fjodor Dostojevski. Tot slot wordt er aandacht besteed aan de manier waarop Joy Division in de studio aan haar eigen typische geluid kwam.


Deze dvd is een must-have voor alle fans, al had de docu gerust een uur langer mogen duren om overal nog net wat dieper op in te kunnen gaan. Nu bevat de dvd als extra nog een reeks interviews over de tijd ná Ian Curtis, die bij elkaar een half uur duren. Deze interviews hadden net zo goed bij de hoofddocumentaire gevoegd kunnen worden, omdat de opzet hiervan exact hetzelfde is. Niettemin heeft regisseur Grant Gee (die eerder al 'Radiohead: Meeting People is Easy' en 'Demon Days Live' regisseerde) een indringend portret gemaakt van deze band. Een band waarvan gezegd werd dat "de zanger niet kon zingen, de drummer geen maat kon houden, en de bassist dacht dat hij leadgitaar kon spelen."
Misschien allemaal waar, maar met dit typische geluid wist Joy Division in korte tijd wél uit te groeien tot de legendarische band die iedere serieuze muziekliefhebber kent. Al was het alleen al van die ene klassieker: Love Will Tear Us Apart.



Label: A-Film Releasedatum: 23 juni 2008 Kijkwijzer:
Waardering film: - Waardering extra's: