Film: The Hunting Party
Duck, Hunt, en Benjamin
Simon Hunt (Gere) was ooit een succesvol oorlogsjournalist. Met zijn cameraman Duck (Howard) reisde hij de wereld af om van zo dichtbij mogelijk de meest bloedige conflicten te verslaan. Diamantconflicten in Sierra Leone, burgeroorlogen in Ethiopië en Tsjaad, bloedbaden in Beiroet: niet de meest gezellige plekken om te vertoeven in de jaren negentig. Televisiekijkend Amerika reageert dan ook verrast wanneer er tijdens de Balkanoorlog iets breekt bij de geharde journalist. Op livetelevisie ziet men hoe de geschokte woede in de schijnbaar dronken journalist ten uiting komt. Hunt komt vervolgens nergens meer aan de bak, en Duck wordt gepromoveerd tot studiocameraman. Jaren later komen de twee vrienden elkaar weer tegen in Bosnië. Simon weet zijn oude partner te overtuigen om nog eenmaal het avontuur aan te gaan, met als doel het in de boeien slaan van de Bosnische oorlogsmisdadiger Radoslav Bogdanović. De massamoordenaar is nog steeds voortvluchtig, maar Simon denkt te weten waar de Vos zich schuilhoudt. Met tegenzin laat Duck zich meeslepen door zijn oude vriend en gaan ze op pad. Ze worden bijgestaan door een student journalistiek, Benjamin, die ook niet precies weet waarin hij terecht is gekomen.
Complottheorieën en een vossenjacht
De film is in te delen in het genre van komische actiefilms, maar waar dit genre zich doorgaans niet te veel inlaat met politiek, doet The Hunting Party dat wel. De komische jacht die een op hol geslagen Richard Gere als Hunt en een tegenstribbelende Duck op de massamoordenaar maken is doordrenkt van de onderhuidse kritiek op het naoorlogse beleid in Bosnië. De film oppert dat de NAVO onder druk van de Amerikanen Karad¸ić/ Bogdanović helemaal niet zouden willen oppakken. De jacht waar de film over verhaalt heeft inderdaad in het echt plaatsgevonden; onder het gezelschap bevond zich ook de Nederlandse journalist Harald Doornbos. De avonturen die Duck en Hunt meemaken nadat ze door een VN-afgevaardigde worden aangezien als een CIA moordeskader zijn op een gegeven moment te mooi om waar te zijn, de situaties waar ze in terecht komen over the top en de karikaturen die op hun pad komen zijn absurd en hilarisch te noemen. In het komische aspect slaagt de film dan ook zeker.
Leuk, doch onevenwichtig
The Hunting Party begint als een snelle, frisse komedie. Het tempo ligt door snelle scènewisselingen en dito camerawerk in het begin nog hoog. In de tweede helft van de film begint er echter een serieuze toon in het verhaal te sluipen waardoor de film weliswaar wat scherper van aard wordt, maar het aanvankelijke tempo er een beetje uit begint te raken. Terrence Howard en Richard Gere vormen een goed geolied stel, die elkaar op humoristische wijze weten aan te voelen. De rol van Benjamin (de jonge Jesse Eisenberg, hier minder dan in The Squid and the Whale) voelt een beetje aan als het derde wiel aan de wagen en pas tegen het eind wordt het belang van zijn personage duidelijk. Het evenwicht is dus vaak zoek in The Hunting Party. Regisseur Richard Shepard heeft duidelijk moeite gehad met het kiezen tussen een scherpe politieke satire en een hippe actiekomedie.
De complottheorie dat de CIA, de VN, de NAVO, de VS en de EU er helemaal niet op uit zouden zijn om de oorlogsmisdadigers van het bloedige Balkanconflict voor het gerecht te brengen wordt in The Hunting Party op een vermakelijke zij het onsubtiele manier naar voren gebracht. De film blijft vooral door een aanstekelijke Gere en Howard boeien, maar lijdt onder een rammelende opbouw en een onzekere onevenwichtigheid.
Label: Benelux Film Distributeurs. Releasedatum: 3 april 2008
Kijkwijzer:
Waardering film: 
