Film: Righteous Kill

Op de filmposters die vanaf deze week door het hele land verspreid zijn, prijken vol trots twee klinkende namen: 'De Niro', 'Pacino'. In de film Righteous Kill zijn deze twee mastodonten weer samen op één wit doek te zien. En eigenlijk is dat al reden genoeg om deze film te gaan zien, immers, wat was Heat een geweldige film. Dit terwijl ze daar niet één keer in hetzelfde shot zaten. In Righteous Kill is dat wel anders, het grootste gedeelte van de film zijn de twee samen te zien, de rol spelend waar ze het beste in zijn: twee norse politiemannen.




Robert De Niro en Al Pacino zijn Turk en Rooster, twee geharde politieagenten bij de NYPD. Ze zijn elkaars partners, al decennia lang en hebben ondertussen al het een en ander meegemaakt. Zo zijn ze er ook achter gekomen dat, ook al zijn ze er dan 'to serve and protect', er aardig wat criminelen zijn die toch door de mazen van de wet heen weten te glippen. Dan lijkt het wel of een koene ridder het op zich heeft genomen New York te bevrijden van die zieke geesten die aan de politie weten te ontsnappen. Zoals in de serie Dexter is er iemand bezig zijn moorddadige lusten te botvieren op het gespuis in New York. Het begint er op te lijken dat de seriemoordenaar zelf een politieagent is, en de aanwijzingen beginnen in de richting van Turk te wijzen. Robert De Niro speelt deze licht ontvlambare politieman, wiens verhaal a-chronologisch uit de doeken wordt gedaan nadat hij en zijn partner er niet helemaal in slaagden om drugsdealer Spider (Curtis Jackson) in de val te laten lopen. Wat volgt is een kat en muis spel waarbij de film telkens probeert de kijker op het verkeerde been te zetten. Wat niet altijd even goed lijkt te lukken.




Robert De Niro en Al Pacino zijn iconen die het vooral moeten hebben van een paar fenomenale rollen van jaren geleden. Eigenlijk kunnen ze daardoor ook nog weinig fout doen. Toch blijft het jammer dat ze de kans die hen in deze film wordt gegeven niet aangrijpen om enig geïnspireerd spel neer te zetten. Het blijft niettemin heerlijk om naar de twee te kijken, al lijkt er wat te missen. De Niro doet zijn standaard norse kunstje, hier en daar glimlachend met kiespijn. Al Pacino is de opgefoktheid zelve, wat we ook al te vaak hebben gezien. Het is echter tekenend dat zelfs Curtis Jackson, en we hebben het over diezelfde lollylurkende rapper, niet eens uit de toon valt tussen deze twee giganten. Los van het feit dat de twee natuurlijk aardig wat publiek zullen trekken, blijft het eigenlijk onduidelijk wat Pacino en De Niro nu eigenlijk te zoeken hebben in deze standaard politiefilm.




Dat het acteerwerk misschien niet inspirerend genoemd mag worden zou op zich niet eens zo erg zijn als we hier te maken hadden met een steengoede politiefilm zoals we hadden mogen verwachten. Dat is echter niet het geval. Regisseur Jon Avnet, die eerder met Pacino van 88 Minutes ook al geen noemenswaardige thriller wist te maken, heeft het geheel nogal gekunsteld in elkaar gedraaid. Aanvankelijk werkt dit louter verwarrend, maar als de kijker eenmaal door heeft waar de film naartoe gaat is de lol er eigenlijk ook al snel van af. De keiharde scènes die af en toe voorbij komen zorgen dat de film niet meteen zal gaan vervelen, maar de plottwist wordt zo opzichtig opgebouwd dat hij niet anders dan voorspelbaar genoemd kan worden.




Righteous Kill is zeker de moeite waard om te gaan zien, al was het maar voor Pacino & De Niro die ook op de automatische piloot nog om van te smullen zijn. Een bijzondere film is het echter niet, gewoon een leuke politiethriller waar niet te veel van verwacht dient te worden.


Label: Moonlight Film Distribution Releasedatum: 8 januari 2009
Kijkwijzer: Waardering film: