Boek: Emiel Stopler - Zwerftochten

SubheaderDe zwerftocht van Emiel Stöpler is een zeer persoonlijk verhaal. Het begint met een brief aan een goede vriend van hem die in Amerika woont. Emiel heeft namelijk zelf ook in Amerika gewoond bij zijn vader en stiefmoeder. Hij is echter terug gegaan naar Nederland en is vervolgens een opleiding aan het conservatorium in Gent begonnen. Daar gaat het dan mis, hij krijgt veel stress, volgt alleen nog de hoofdvakken en wordt langzaam aan steeds depressiever. Nergens voelt hij zich meer veilig en hij begint met het zwerven. Met bijna geen geld op zak, een lege bankrekening en veel schulden bij zijn vrienden probeert hij naar Nederland terug te gaan maar onderweg gaat er weer van alles mis. Zo zwerft hij rond op het station in Antwerpen en vindt daar onder de perrons een slaapplaats. Alles en iedereen lijkt tegen hem te zijn, overal ziet hij gevaar. Als hij eindelijk wordt opgenomen vertrekt hij alweer binnen één dag en gaat meteen verder met zijn zwerftocht.

Steun
In het eerste deel van het boek beschrijft Emiel zijn omzwervingen. In het begin is het dan nog niet bekend dat hij een psychose heeft die hem overal angst en hallucinaties laat beleven. Zijn relatie met zijn moeder en stiefvader gaat erg moeizaam, evenals zijn relatie met zijn broer. Gelukkig lijkt hij meer steun te krijgen bij een oom en tante, alsmede bij de enkele vrienden die hij nog heeft. In het tweede deel van het boek volgen we enkele dagboekachtige fragmenten waarin Emiel uiteindelijk weer een lichte psychose krijgt. Het zwerven zelf is dan intussen grotendeels voorbij, hij is druk bezig met een eigen woonruimte en wordt indien nodig ook geregeld opgenomen. Daarnaast is hij gelukkig nog op vele fronten bezig met zijn muziek en schrijft hij daarbij ook veel composities.

Hulpverlening
Het verhaal van Emiel laat je niet zomaar met rust. Het is zeker indrukwekkend te noemen als je beseft wat er zich allemaal afspeelt in iemands hoofd tijdens een psychose. Wat ook onthutsend is, is het beeld dat hij geeft van de hulpverlening in Nederland. De vraag die namelijk rijst tijdens het lezen was waarom men het niet eerder heeft geconstateerd wat er aan de hand was. Als tegenargument kun je dan uiteraard zeggen dat de hoofdpersoon in het verhaal het de hulpverlening natuurlijk niet makkelijk maakte om hem te helpen, maar dat is geen sluitend excuus. Gelukkig heeft Emiel een goede en waardevolle reconstructie kunnen maken vanaf het begin waar het allemaal fout ging. Het zal daarbij wel logisch zijn dat het af en toe wat rommelig overkomt, het was namelijk alles behalve een makkelijke tijd die hij heeft doorgemaakt. Meer informatie over Emiel zelf vind je op zijn website.



Uitgever: Uitgeverij SWP ISBN: 9789066658387 Pagina's: 191
Waardering: