CD: Happy Mondays - Uncle Dysfunktional
Niemand gaf de afgelopen jaren meer iets om Shaun Ryder, de gevallen frontman van Happy Mondays en later Black Grape. Zijn overmatige drugsgebruik (dat nog het beste te vergelijken was met een chemisch experiment) bracht hem zowel lichamelijk als financieel aan de rand van de afgrond. Dat hij nog leeft, mag daarom een wonder heten. Of hij het nu rustiger aan doet of niet, dat hij in staat is geweest om met de Mondays een nieuw album op te nemen, kun je gerust goddelijke interventie noemen.Verval
Het verval van de legendarische groep uit Manchester is uitstekend geportretteerd in 24 Hour Party People de komedie van Michael Winterbottom over de op- en ondergang van het fameuze Factory-label. Op hilarische wijze wordt duidelijk hoe het geld dat bestemd is om Yes please! (1992) op te nemen, gebruikt wordt voor drank, drugs en het leven op Barbados, waar de opnames plaats vinden. Yes Please! wordt een dure grap. En een grote flop doordat producers Tina Weymouth en Chris Frantz (beiden Talking Heads) een radicale verandering van de Mondayssound doorvoeren. In 1993 ging de band uit elkaar waarna Shaun Ryder nog een paar jaar in de picture bleef met Black Grape en Gorillaz om in 2007, na een paar mislukte Happy Mondaysreünies terug te keren aan het popfront.
Comeback
Die comeback is goed getimed nu dat de Happy Mondays in verband worden gebracht met het fenomeen 'New Rave'. En de invloeden die te horen zijn bij bands als The Twang en The Klaxons. Uncle Dysfunktional volgt echter geen trends.
Het album is typisch 'Madchester' en is in zekere zin de enige echte opvolger van hun meesterwerk Pills 'n' Thrills and Bellyaches uit 1990. De sound grijpt terug naar die vruchtbare tijd waarin funky en lazy beats, indierock, dub en rave werd samengesmolten. In combinatie met de vaak onnavolgbare poëtische teksten van Ryder klinkt het onmiskenbaar Happy Mondays. Het psychedelische 'Jelly Bean' laat de luisteraar vertrouwd raken met de band anno 2007. Net als het 'Angels and Whores' dat rond een gitaarmuur en een niets verhullende sample "I'm a drug addicted alcoholic" is opgebouwd. Bij het trippy 'Deviants' ligt het tempo beduidend lager terwijl 'Cuntrydisco' de meeste vrolijkheid en melodie bezit. 'Anti Warhole on the Dancefloor' mag van mij meedingen naar verkiezing van de meeste wazige songtitel van het jaar. De song zelf zal het door het ravekarakter goed doen op de dansvloeren van het alternatieve dancecircuit. Het dansgehalte is net zo hoog als vroeger terwijl de gitaren iets verder op de achtergrond zijn geraakt.Van de originele Happy Mondays zijn alleen Shaun Ryder, Bez en Gaz Whelan op Uncle Dysfunktional te horen. Toch hebben ze het met z'n drieën voor elkaar gekregen om met dit album de Happy Mondays op een waardige manier te reanimeren. Echt innovatief kun je de muziek niet noemen, daarvoor bekruipt mij het gevoel van nostalgie iets te vaak. De Happy Mondays gun je gewoon dat ze hun karwei op een toffe manier kunnen afmaken. Met Uncle Dysfunktional is in ieder geval een deel van Shaun Ryders eer gered.
Label: Sequel Releasedatum: 29 juni 2007
Waardering:
