CD: Killing Joke - remasters 1983 - 1988

De eerste drie albums van Killing Joke werden in 2005 door EMI geremasterd en heruitgegeven met bonus materiaal. Het vroege werk van de band wordt geroemd vanwege het apocalyptische post-punk, pseudo-heavy metal geluid dat van invloed is geweest op Nirvana, Ministry, Metallica, Nine Inch Nails en tal van andere bands. Nu zijn de vier albums tussen 1983 en 1998 ook opnieuw uitgebracht. Het zijn de jaren van het relatieve succes en de bijna-ondergang van Killing Joke.

Fire Dances
Zoals veel band met een oorsprong in de post-punk begon ook Killing Joke te experimenteren met een radiovriendelijker geluid. Op Fire Dances (1983) met enige mate, maar een breuk met het agressieve verleden was wel gemaakt. Jaz Coleman zingt gevarieerder en de originele bassist Youth keerde de band de rug toe en werd vervangen door de onlangs overleden Paul Raven. Fire Dances kan nu beschouwd worden als het album dat een brug sloeg tussen de obscure sound van begindagen en de commerciële periode die aanbrak met Night Time. De 2008 heruitgave telt alternatieve versies van 'Dominator' en 'The Gathering' plus vier songs uit een John Peel-sessie.

Night Time
Night Time herbergt een paar van de bekendste nummers van de band. 'Love Like Blood' is ontegenzeggelijk de popklassieker van het album en na meer dan 20 jaar nog altijd een dansvloervuller. 'Love Like Blood' kenmerkt zich, net als de meeste songs van Night Time door de stuwende bas, heavy gitaren en mechanische drumpartijen. De productie (van Chris Kimsey) is gedaan naar maatstaven van de heersende opvattingen hoe rockmuziek midden jaren tachtig moest klinken. Dus met weinig scherpe randjes. Als songschrijvers zijn de bandleden enorm gegroeid. Neem 'Eighties', het liedje dat 6 jaar later in de vorm van 'Come As You Are' op Nirvana's Nevermind terecht kwam. "Als eerbetoon gejat", zei Kurt Cobain. 'Eighties' maakte indruk, net als 'Kings and Queens' en de titelsong. Fans discussiëren nog altijd over wat het beste album is: Killing Joke (1980) of dit andere meesterwerk. Night Time is nu verkrijgbaar met meer dan twee keer zoveel tracks. Het bevat nu onder andere de uitmuntende single 'A New Day' en remixen van 'Love Like Blood' en 'Kings and Queens'.

Brighter Than a Thousand Suns
Het klassieke voorbeeld van hoe een band te veel kan toegeven aan de druk en commercie wordt gedemonstreerd op Brighter Than a Thousand Suns. De opvolger van het succesvolle Night Time klinkt als een kniebuiging voor de gebruikelijke profiteurs in de muziekindustrie (al ontkent Jaz Coleman dit). Maar onvergeeflijk is het (nog) niet op dit album. Een verschil met de voorganger zijn de zangpartijen van Coleman. De agressieve klanken zijn definitief uit zijn stem verdwenen. Door het gebruik van keyboards zijn de gitaren naar de achtergrond verbannen waardoor je Killing Joke hier bij vlagen een new wave band kunt noemen. Er zijn parallellen met Simple Minds in hun betere periode. Desondanks valt er toch nog te genieten zoals van de singles 'Adorations' en 'Sanity'. Op deze versie van Brighter Than a Thousand Suns staan de originele mixen van Chris Kimsey en drie extra nummers.

Outside The Gate
Als Outside The Gate uitgebracht was als een Jaz Coleman-soloalbum, dan was er niks aan de hand geweest. Ondanks dat bassist Paul Raven en drummer Paul Ferguson ontslagen werden tijdens de opnames, en gitarist Geordie Walker nauwelijks te horen is, verscheen het toch onder de naam Killing Joke. Het is te vergelijken met Load van Metallica, het zou een prachtig James Hetfield-album zijn geweest... maar van Metallica? Outside The Gate is een pure new wave plaat met hier en daar wat oosterse invloeden. Van dit album is alleen de titelsong de moeite waard. Een breuk met het verleden die bovendien een commerciële flop werd. Desondanks is ook dit album opgepoetst en opnieuw verschenen met bonusmateriaal.

Na deze artistieke dip sloeg Killing Joke pas jaren later terug met een metal-achtig geluid. Na het spoken-word album The Courtald Talks (1989) zag Killing Joke in dat teruggrijpen naar de basis onvermijdelijk was. Het resulteerde in Extremities, Dirt & Various Repressed Emotions (1990) en Pandemonium (1994). Wellicht dat EMI deze platen ook nog onderhanden gaat nemen. De band bestaat in ieder geval nog steeds en heeft respect en bewondering geoogst met de meest recente cd's, Killing Joke [2003] en Hosannas from the Basements of Hell uit 2006.


Label: EMI Releasedatum: 28-01-2008 Waardering:
Fire Dances
Night Time
Brigther Than a Thousand Suns
Outside The Gate