Ze stonden al eens op Lowlands, in 2003 om precies te zijn. Een hyperactief Amsterdams bandje genaamd Voicst, een optreden wat voor mij genoeg was om mezelf te bedenken dat ik ze in de gaten moest houden. Vervolgens begon de drank te werken en bleef er weinig over van dat briljante voornemen. Toen pasgeleden 11-11 van Voicst uitkwam en zelfs een singletje op de radio werd gedraaid, kwam er iets boven drijven. Ik bedacht me dat ik iets was vergeten. Direct kwam de herinnering aan een enorm energiek optreden weer boven. Drie jochies die stuiterend stevige gitaarpop met wat samenzang en vooral veel opzwepende energie de tent in slingerden. Geen enkel nummer genoot bekendheid, maar wel heel het publiek was laaiend enthousiast. Knap. Dat zelfs de naam alleen al die herinnering weer boven krijgt.
Dat Lowlands optreden was een natuurlijk gevolg van een Essent Award. Met de bijbehorende geldprijs en een stapel creditcards, zijn de drie musketiers vertrokken naar New York, om daar een plaat op te nemen. Dat gebeurde twee weken in de studio van James Iha, bekend van de Smashing Pumpkins en de rest in de kleine studio van Eli Janney, die de opnames leidde en zelf als muzikant bekend van Girls Against Boys. Het debuutalbum is nu af en ze zijn terug. Heel muziekliefhebbend Nederland staat al in de rij. De nieuwe hype?
