CD: Madvillain - Madvillainy
“Bistro” is een kort tussenstukje om de mix wat van toon te laten veranderen. De rauwe ondergrondse tonen worden ingewisseld voor wat meer Jazz-invloeden. “Raid” is een heerlijk nummer waar Medaphor z’n talenten mag laten horen en ik ben onder de indruk van zijn flow. De instrumenten worden allemaal zelf gespeeld door Madlib, waardoor de track een stuk intiemer klinkt. “America’s Most Blunted” is de eerste single van dit album. Beide heren houden nogal van het groene gras en dit nummer is een ode. Het geheel klinkt funky en de flow van Madlib is heel erg sterk. “Sickfit” is een instrumentaal tussenstukje en het heeft wederom het doel om de mix weer van karakter te veranderen. Het vrolijke en opzwepende geluid heeft plaatsgemaakt voor een ietwat obscure jazzbeat. Op “Rainbow” hoor je de producerskwaliteiten van Madlib goed terug. Doom zingt er op een wazige, maar niet storende manier overheen. De tekenfilmgeluidjes die erin verwerkt worden zijn zeer aardig gevonden.
“Curls” valt vooral op vanwege de ijzersterke flow van MF Doom. Zijn licht Britse accent is hier een absoluut voordeel. Via de interlude “Do Not Fire!” komen we aan bij “Money Folder”. De percussie en het orgeltje op de achtergrond maken deze beat tot een juweeltje. Dit is het ultieme bewijs dat de combinatie van jazz en hiphop de enige juiste is. Op “Shadows Of Tomorrow” laat Madlib (of eigenlijk z’n zoveelste alter ego Lord Quas) weer horen over een uitstekende flow te beschikken, ondanks z’n vreemde, bijna piepende stem. Dit nummer is een ode aan jazz-legende Sun Ra. “Operation Lifesaver aka Mint Test” is een stuk rustiger van aard en het enige nadeel is de duur van het nummer. Na 90 seconden is de pret alweer voorbij en razen we door naar het volgende pareltje.
“Figaro” is misschien wel het meest duistere nummer op de hele cd. De beat lijkt erg op D-12’s “Shit On You”. Op monotone wijze rapt Doom over deze beat en zelden heb ik zo’n duister hiphopnummer gehoord. Oud Lootpack collega Wildchild mag z’n fenomenale MC-skills laten horen op “Hardcore Hustle” en iedere keer als ik hem hoor rappen vraag ik me af waarom hij nog niet is doorgebroken bij het grote publiek. “Strange Ways” bevat een intelligent bewerkte soul-sample. Deze track is een aanklacht tegen de religieuze oorlogen en armoede overal ter wereld. “Fancy Clown” is mijn favoriete track op dit album. Dooms zoveelste alter ego, Viktor Vaughn, neemt de raps voor zijn rekening en zijn flow, gecombineerd met de fantastische beat, maken dit nummer tot een waar feest voor je oren.
“Eye” is wat minder. Stacy Epps mag een stukje zingen, maar haar stem irriteert me nogal snel. Het is te hijgerig en te zeurderig. Gelukkig duurt het nummer niet al te lang en zijn we snel aanbeland bij “Supervillain Theme” het laatste instrumentale stukje om de sfeer te veranderen. “All Caps” heeft een vrij muzikale beat en vooral het piano-tussenstukje is goed gevonden. “Great Day” is een aardig nummer, vooral vanwege de heerlijke jazzy beat. Dit nummer kun je gerust een aantal maal op repeat zetten en na de vierde keer gaat het zeker nog niet vervelen. “Rhinestone Cowboy” is helaas al weer het laatste nummer van de cd. Deze track heeft een aparte beat, maar voor Doom maakt dat allemaal niet uit. Hij rapt rustig op de maat en zet het nummer probleemloos naar zijn hand. Een uitstekende afsluiting van een fantastische cd.
