Zonder diensten en bonden de werkloosheid in, deel 2
Open reactie naar de tewerkstelling medewerker (vdab-coach voor de Belg onder ons)
Beste mevrouw Broos,
Ik stuur je een mailtje, want ik zit met een schuldgevoel naar jouw persoonlijk toe. Je bent een goed persoon, je hebt me gesteund, je hebt me proberen op andere gedachten te brengen en je hebt naar mij geluisterd zoals ik naar jou.
Ten op heden ben ik, spijtig voor jou, nog niet afgestapt van de geloven die ik doorheen de jaren heb verkregen door de wetenschap te volgen. En ik ga door, ik ga door tot ik mijn gelijk gekregen heb. Ik ben zo geboren en zal uiteindelijk zo heengaan. Ik heb ervoor gekozen. Ik ben er mijn vaste job door verloren die ik graag en goed deed. Ik lig hierdoor in de clinch met mijn vader, alsook met elke officiële instantie die mij in de richting duwt om van mijn geloven af te stappen. Ik heb gekozen om eerlijk door het leven te gaan, niet te doen waar ik geen zin in heb en te vechten voor de waarden waarvoor gevochten moet worden.
Ik zit er niets mee in om zonder geld te moeten leven. Ik zou werkelijk waar nog liever landloper worden, dan te moeten meedraaien in een systeem dat uiteindelijk alles naar de vaantjes helpt, en geloof me, we zijn alles naar de vaantjes aan het helpen. Ik ga de sanctie die ik krijg om het niet meer willen meewerken in dit systeem in ontvangst nemen, alsof ik afgestudeerd ben met een universitair diploma. Ik zal een sanctie krijgen, ik zal moeten praten met personen die dichter bij de bron van onheil staan waar ik uiteindelijk zal tegen moeten vechten, met woorden uiteraard. Ik neem deze sanctie met blijdschap in ontvangst.
Ik ben gepassioneerd door wetenschap en kennis, ik heb het vermogen ontwikkeld deze kennis in een verhaal te gieten en ik moet dit verhaal kunnen verkondigen. Ik maak elke keuze zeer bewust. Ik ben een gelukkig mens en wil een gelukkig mens blijven en ik ga niet enkel vechten voor mijn geluk, maar voor het geluk van 75 tot 98 procent van de anderen, die in de meeste gevallen onbewust leven in een systeem dat niet alleen het overgrote deel van de mensen ongelukkig maakt, maar bovenal de wereld waar we in leven traag maar verzekerd de afgrond instuurt.
Momenteel sterven er dagelijks 2000 diersoorten uit, van insecten tot grote gewervelde dieren en alles wat er in de oceanen leeft. Er leven 1.4 miljard mensen in zware armoede, 980 miljoen mensen hebben dagelijks honger en hebben geen inkomen. Ondertussen zorgen grote multinationals ervoor dat rivieren vergiftigd worden en dat zuiver drinkbaar water onbeschikbaar wordt. Denk maar aan het pfas verhaal in en rond de Schelde. De CO2 die wij de lucht blazen stijgt met de dag nog steeds. De ijskappen smelten en binnen 40 jaar staan New York en Antwerpen onder water, jij gaat dit nog meemaken, dat beloof ik je. De oerwouden onder de zeespiegel zijn voor 70 procent vernield door de visvangst en meer dan de helft van het Zuid-Amerikaans oerwoud is omgekapt. En we doen hier niets aan. Alle grafieken die zouden moeten stagneren of dalen stijgen met de dag. Hier ga ik niet aan meehelpen, ik ga hier tegen vechten.
De politiek bewijst dat ze hier niets aan doen. Ze verwachten alle jaren een economische groei die ervoor zorgt dat alles wat vergif is, alles kan en mag blijven vergiftigen. Niet alleen wordt ons moedertje natuur stillaan om zeep geholpen, elk denkend en niet denkend wezen ziet ervan af, sterf uit of is ten dode opgeschreven.
Mevrouw Broos, ik pas hiervoor, ik kan niet anders, ik ga al mijn kennis, mijn verhaal uitspelen en zoveel mogelijk mensen proberen te overtuigen van mijn gelijk. We worden grootgebracht en vanaf ons 2.5 jaar klaargestoofd om aan deze ondergang mee te werken. Het is het grootste schandaal wij als mens met ons meedragen. En weinig mens ziet het, omdat het allemaal relatief traag gaat. Het is alsof er een asteroïde de aarde inslaat op een zeer trage snelheid. Die asteroïde zijn wij, de mens die alle dagen naar het werkt rijdt, alles inkoopt verpakt in plastiek en onheil uitschreeuwt met de gedachte ze geen wc-papier meer kunnen kopen.
De steun die ik krijg van de mensen die mijn verhaal ten harte nemen is groter dan de nood om werk te vinden met aandrang opgelegd door een in mijn ogen waardeloos systeem dat alles naar de, excuseer mijn woordkeuze, kloten aan het helpen is.
Het is mijn oprechtheid en mijn eerlijkheid die mij hier gebracht heeft. Daarom aanvaard ik elke consequentie dit met zich meebrengt. Ik weet dat ik recht in mijn schoenen sta en zal doorgaan tot het bittere einde.
Ik verwacht geen medeleven, noch begrip. Ik hoop enkel door te dringen tot daar waar ik me niet meer alleen voel in mijn verhaal. We moeten stoppen met de mooie natuur als toilet te gebruiken. We moeten leren beseffen waar we mee bezig zijn en we zijn er nog lang niet, maar iemand zal het moeten doen. De tien rijkste mensen ter wereld hebben evenveel geld als al de rest eronder tezamen. Ik kus mijn twee pollekes dat ik in de parel van de wereld ben geboren en ga deze positie gebruiken om hopelijk aanstoot te kunnen geven naar een leven in een wereld waar niet armoede en honger een probleem zijn, maar naar een wereld waar iedereen met een zuiver geweten kan leven.
Met vriendelijke groeten,
Ruud