In het jaar 2070

2070 is het jaar dat ik 87 jaar word, het zal dan 47 jaar geleden zijn dat ik erover vertelde. Het begon met toekomstvoorspellingen en ze vroegen of ik van een andere planeet kwam. “Waarom?” vroeg ik dan, “omdat ik de toekomst kan voorspellen?" En had ik je toen graag, vroeg ik waarschijnlijk of je mee wilde gaan.

Het was vanaf ze doorhadden dat welvaart en economische groei losstonden van elkaar en welvaart samen met natuurherstel een ideaal koppel vormden dat we de afrit voorbij gereden waren en het kwaad geschied was. Het was de technologie die alles overnam en je kunt je het zo gek niet bedenken of het bestond. Een levensechte seksrobot, zes uur non-stop plezier, opgeladen in vijftien minuten en zelfreinigend. Jezelf inpluggen en volledig opgaan in de virtuele wereld, zelfs niet hoeven te unpluggen om te slapen, te eten, of je behoefte te doen. Je VR-station is je bed, fitness en toilet tezamen, spierstimulatoren houden je conditie tiptop, tubes zorgen voor eten en drinken en je wordt op tijd gestoomreinigd. Ik ken zelfs veel mensen die hun geld verdienen enkel en alleen in de virtuele wereld vanuit hun cocon. 

A.I. is niet doorgebroken zoals de doomdenkers het gedacht hadden. Het heeft zich niet tegen ons gekeerd, het doet alleen maar goed. Iedereen heeft een eigen drone als vervoermiddel en eens je neerlandt, vouwt je drone zich op tot een fiets. Elektriciteit is gratis en wordt opgewekt door hyperzuinige kern-en waterstofcentrales. Kwantumcomputers staan op punt, A.I. heeft ze werkend gekregen en in combinatie levert het een onvoorstelbaar denkmonster op. Ze blijken zo krachtig, dat ze ondertussen zowat elke individuele processor in elke elektronisch apparaat hebben vervangen. In theorie zou één kwantumcomputer volstaan om iedereen op Aarde te verbinden in hoofdzaak via radio en microgolven. Maar er zijn wereldwijd een tiental volledig operationele kwantumcomputers, die alles voor ons verbinden en die een mogelijke oplossing bieden voor al onze problemen. Kabels zijn volledig uit den boze, alles van data en stroomoverdracht gebeurd via gerichte golven. Alles wat stroom nodig heeft kan vanop afstand voorzien worden van stroom en opgeladen worden.

Alles is beter beginnen gaan sinds de kwantumcomputers er kwamen. Althans ergens midden jaren veertig de grote droogte begon, die vooral de Westerse landen trof en vijf jaar zou duren. Bijna heel Europa veranderde in een dor landschap. De verdere opwarming van de Aarde die in 2045 de 5 graden passeerde en voor de wetenschap the point of no return betekende, betekende voor iedereen hier een barre en onvoorspelbare tijd op zoek naar beter, daar waar enkel slechter te vinden was.

De zee die landinwaarts trok en wereldwijd alle havensteden opslokte bereikte haar hoogtepunt eind jaren vijftig, toen beide polen quasi al hun ijs verloren hadden en alle gletsjers gesmolten waren. Het was ook toen begin jaren zestig dat de goudprijs kelderde. Onder de gesmolten gletsjers werden nooit eerder geziene klompen goud gevonden, heel de bankwereld stortte in als gevolg en een tijd werd zelfs alles bedeeld met bonnen uitgedeeld door de staat. Niemand had ooit gedacht dat dit plots zo een vaart zou nemen. De zeespiegel is 12 meter gestegen in 47 jaar, ik ben nu 87 jaar en had nooit gedacht dat de Roosenveldplaats een jachthaventje zou worden en dat ik de Meir zou afvaren. 

Honderden miljoenen mensen zijn tussen 2040 en 2055 van de kunststreken inlands moeten trekken. Tijden zijn hard geweest, ziekten en epidemieën, burgeroorlogen, geen drinkbaar water, honger en grote kindersterfte. Toch onze drang naar overleven sterkte ons. Steden werden uit het niets opgebouwd en soms waren de tijden waren zo slecht nog niet.  

Als ik dan in 2070 tot rust gekomen rond het kampvuur zittende tegen mijn kleinkinderen vertel dat ik dit 47 jaar geleden al geweten heb dat dit met de wereld ging gebeuren geloven ze me nog niet.