Gramps groen bezig?

Nou... oordeel zelf maar, na lezing dezes. Ik weet het eigenlijk niet zo. Er komt een hele plens vragen op je af als je dit soort stellingen poneert. Wat is de indruk die je maakt als je even groen doet? En zo ja, hoe lang moet dan dat ‘even’ duren om mee te mogen tellen? Wat is eigenlijk groen? Is dat duurzaam? Altijd? Of is duurzaam iets anders? Of een beetje anders, maar zijn ze beide goed? Bij deze voorkom ik discussie middels een uitspraak ex cathedra zonder dat ik paus ben: ik ben groen doende. Niet uit overtuiging, ik werd gewoon effe de groene kant op geschopt. Verhaaltje. 

Vorige week vrijdag gingen we even kijken bij de kinders die midden op de Veluwe wonen. En die een prachtige tweeling hebben van zowat anderhalf jaar. Altijd feest. Op de terugweg was de conditie van de wegen niet al te best, een goeie reden om kalm aan te doen met rijden. Onderweg begon het in de auto opeens te stinken. Ik ken dat luchtje wel, verbrand koelmiddel. Ik dacht dus aan de beurt te zijn, een kapotte koppakking. In een Mercedes A-type, een Babybenz dus is dat een hele dure grap. Onder de motorkap vandaan kwam een hard geluid, maar stoppen was er niet bij met het koude weer. We zijn langzaam op huis aan gesukkeld. Thuisgekomen nam ik de acculamp en keek of de motor aan de buitenkant vies was, want dat geeft zekerheid omtrent het euvel. Nee hoor, alles was netjes. Ik kneep eens in de slangen, die waren niet keihard door de uitlaatgassen. Ook de oliepeilstok was schoon, en die is altijd smerig bij het vermoede probleem. O, dus geen koppakking. Wat dan wel?

Ik heb een schoonzoon gebeld, want die was ooit automonteur. Hij kwam kijken, loerde onder de motorkap, luisterde naar de herrie en had zijn diagnose al klaar: lekke uitlaat, vlakbij de motor. En dat verbrande koelmiddel dan? Ach, er lag zeker ergens een beetje op een kokerbalk, en dat werd verbrand door de gassen uit de lekkende uitlaat. Okee, dat kan. Dus het viel mee.

Of niet natuurlijk. De uitlaat bleek perfect dicht, maar er was een verstuiver naar de gallemiezen. In een Babybenz is dat ding heel slecht bereikbaar, dus reparatie zou wel eens 1500 eurietjes kunnen gaan kosten. O? Ja. En er zitten nog 3 verstuivers in de motor die het met regelmatige tussenpozen ook kunnen opgeven? Ja. Ik heb daarom, met al een reparatie van drie mille achter de rug met de garagehouder afgesproken dat hij de kar verpatst, gerepareerd of niet. Hij zoekt wel uit wat het meest opbrengt. Kijk, dat is nou een goede relatie. Ik heb op het moment niet de mogelijkheid om een ander hok-op-wielen aan te schaffen, dus we rijden nu met de Pinda van mams. En hebben dus de mate van vervuiling door autogebruik in dit gezin met een procent of vijftig terug gebracht. Chapeau, toch? Goed, het is maar voor een maand of wat, maar telt het dan niet? Wel? Dacht ik ook.

En de motor dan? Die blijft lekker stilstaan tot al het zout van de wegen is gespoeld. Het is geen pekelfiets en dat blijft zo. Voor mama vind ik het wel rot want zij is een deel van haar vrijheid kwijt. Maar goed, dit soort toestanden zal de meeste mensen wel redelijk bekend voorkomen. Ik heb vandaag alle persoonlijke meuk uit de Benz gehaald en de kentekenpapieren afgegeven. Vaarwel, het was leuk. Ruim 180 duizend kilometer ver. Maar nogal duur, achteraf gezien. Laat ik het zo zeggen: de volgende kar is van een ander merk.

Want we gaan toch echt weer met twee auto’s verder. Ja, en een motor, maar dat is hobby, dat telt niet. Of moet iedere hobby ook op alle manieren verantwoord zijn? We kunnen zonder al te veel problemen wel opruiming houden, allereerst in de schuur. Mijn fiets bijvoorbeeld, die gebruik ik drie keer per jaar, dus als ik ooit een totaal onverwachte en onverantwoorde aandrang ervaar om te gaan fietsen dan kan ik best een opoefiets van een van de pubers vatten en mijn eigen rijwiel op internet te koop zetten. Verder leek het me ooit zinvol om een stoomreiniger te kopen. Hij blijft fonkelnieuw. Nou ja, hij is een paar keer gebruikt, maar dat wordt verder niks. Overal staan en liggen dingen die in beginsel handig leken of te goed waren om weg te tiefen. Opruimen is groen, dat klopt toch? Recyclen is ook groen, toch? En dingen gebruiken die anderen zouden weggooien ook? Ik bouwde een afdak voor de motor, grotendeels van hout dat gebruikt was maar nog prima inzetbaar voor mijn doeleinden. Maar dan loop je wel tegen een probleem op: ik had er duizend euro aan kunnen besteden en alles nieuw kunnen kopen. Nu is de teller blijven steken op 150 of zo, in ieder geval minder dan 200. Is dat niet nadelig voor de handel?

Ik heb er dakpannen opgelegd, staat beter en is duurzamer dan dakleer zoals de amateurs dat noemen. Was dat slim? En die dakgoot, ook niet nodig toch? De hoeveelheid water op de grand wordt er minder door, want ik sluit de boel aan op de hemelwaterafvoer die er al ligt, dus de regen op dat stukje tuin komt dan niet meer in de tuin terecht. Maar die HWA, is die gescheiden of komt de hele reut toch in de rioolwaterzuivering terecht? Dan had ik het beter niet kunnen doen en helemaal geen goot kunnen nemen. Komend voorjaar halen we de bestrating in de achtertuin wat op, want die is hier en daar verzakt. Wordt ook weer liefdewerk-oud papier. De indeling van de tuin houden we zoals die is. Daar zal de tuinenboer niet blij mee zijn, maar we hebben allemaal vaste planten en die zouden dan waarschijnlijk grotendeels verdwijnen. Dat vinden we zonde en dat doen we dus niet.

Kernvraag is hier: is de economie ook van belang, dus steunen we die met aankopen en opdrachten of gaan we zolang mogelijk door met het aanhouden van wat we hebben? We zijn hier nogal ongevoelig voor de ratrace van alles nieuwer en mooier, en meestal zinlozer. And we don't keep up with the Joneses, either. We vinden onszelf zo al bijzonder genoeg, haha.

Nee, met de begrippen groen en duurzaam gaan we nog een hoop gedonder krijgen. Niemand is intussen met een deugdelijke omschrijving van die begrippen komen opdraven waarmee iedereen het eens kan zijn. Dat is een beetje bepaald door de politieke affiliatie van de gebruiker van de begrippen. Ik heb windmolens al eens groen en zelfs duurzaam horen noemen. Nou, dan weet u meteen waarom het gaat. Ik reed pas door de Flevopolder naar Almere en zag honderden van die krengen kalmpjes ronddraaien in het windje. En met zijn allen geen milliwatt energie produceren. Alleen de wat minder terzake kundige burger belazeren met dat zinloze gedraai. Door de inzet van die horizonvervuilers worden we opgezadeld met bijspringcentrales die erg vies en onrendabel zijn. Ze zijn alleen snel in het opstarten en bijspringen, en daar gaat het hier om. Ik zie in dit klimaat nog geen mensen die kernenergie duurzaam of groen durven noemen. In mijn  opinie hebben ze minstens even veel recht om dat te stellen als wie dan ook, maar dat terzijde.

Om de discussie zuiver te houden zouden we ook eens een film mogen zien van alle runderen en paarden die de komende winter niet overleven en volkomen uitgehongerd tot kadaver worden gepromoveerd. Dat is natuurbeleid? O, en bijvoeren niet? Als ik groen doodga en niet-groen blijf leven, nou dan zou ik het wel weten. Een ander filmpje? Graag van alle dieren die door te grote aantallen op plekken komen waar ze echt niet moeten zijn en daar te pletter gereden worden. Maar wildbeheer en afschot? Nee, dat is blijkbaar niet groen. Doodrijden dus wel?

Vandaar mijn mededeling aan begin van dit stukje: ik bepaal zelf wel wat groen is.