Nachtritten: sexy lading (22)
‘Verdomme!’, schreeuwde Giovanni. ‘Wat doe je nu? Stomme trut, probeer je mij te vermoorden?’ Het spiegeltje was gebroken. Een lange scherf stak in de maag van Giovanni. Vicky’s geest was troebel, ze lachte alleen.
‘Klotewijf! Ik ben je zat, je gaat eraan!’ Hij trok het glas uit zijn vlees. Nu gutste het bloed eruit. Hij pakte een handdoek. Vicky leek zich hartstikke goed te voelen. Het voelde alsof ze zweefde. Giovanni draaide de handdoek om zijn middel, legde een knoop en trok de handdoek aan. Hij belde zijn eerste soldaat, die moest vervoer naar het ziekenhuis regelen. Toen trok hij Vicky aan haar haren uit het bad. Ze gilde niet, leek het allemaal goed te vinden. Haar lichaam was slap. Ze spartelde niet tegen.
‘Giovanni, Gio….Kill mij maar, kill mij. Denk je dat ik nu een leven heb? Ik wil dat je mij vermoordt Gio, doe het. Breng mij om. Ik smeek het je. Je hebt Sjaak al vermoord en nu mij.’ Hij keek haar recht in de ogen. Vicky had het wapen uit Giovanni’s holster getrokken. Ze duwde hem van zich af. Zij wankelde op haar benen. Ze richtte het wapen op haar slaap en schoot. Een scherpe knal volgde en Vicky viel levenloos op de grond. Haar hoofd stuiterde na op de harde stenen vloer. Giovanni stond er apathisch bij. Dit had hij nooit verwacht, hij dacht dat ze echt gelukkig was. Gelukkig in het grote huis met haar dure kleding en sieraden en zijn geld.
Giovanni week geen minuut van haar zijde. Hij had alleen een ondiepe vleeswond in zijn buik die zelfs niet gehecht hoefde te worden, maar met hechtpleisters behandeld werd. Ze kwam langzaam bij kennis. Het was slechts een schampschot had de arts Giovanni gemeld. De arts keek Giovanni te lang aan.
‘Heb ik iets van je aan?’, vroeg Giovanni aan de arts. Die schudde van niet en liep direct weg. Hij wist wat Vicky had meegemaakt. Het was een standaard procedure bij geweldsdelicten de persoon aan een totaal onderzoek te onderwerpen. In Vicky’s geval gebeurde dit onder totale narcose omdat ze veel hechtingen in haar hoofd gekregen had. De artsen wilden niet dat ze plotseling uit haar lichte coma zou komen terwijl ze aan het hechten waren. Ook werden vrouwen gecontroleerd op seksueel geweld. Vicky’s vagina was ernstig beschadigd. Dit had de arts dus waargenomen. Ze moest dagenlang rust houden.
Voor Vicky gingen de weken voorbij alsof zij niet meer bestond. Ze keek alleen naar buiten. Twee vrouwen die Giovanni ingehuurd had, verzorgden haar alsof zij een kasplantje was. Giovanni hield haar goed in de gaten. Nu zij geen partij was voor zijn seksuele behoeftes zag Vicky ook regelmatig andere vrouwen in het huis die met Giovanni sliepen. Vicky had haar eigen kamer en zij vroeg zich af wanneer hij haar zou laten verdwijnen. Maar het was vreemd, hij overlaadde haar met cadeaus. Hij zei ook altijd dat hij voor altijd van haar zou houden en dat het allemaal weer goed zou komen. Vicky hoopte alleen dat hij de moed een keer had haar echt te laten verdwijnen. Ze had niets meer om voor te leven nu Sjaak verdwenen was. Haar hoop hem terug te zien werd steeds minder. De oorlog was inmiddels beslecht in het voordeel van Giovanni. Het had hem miljoenen gekost en tientallen soldaten. De explosieven die voor Sjaak bedoeld waren, waren nu gebruikt voor Giovanni’s vijanden en juist deze explosieven hadden de doorslag gegeven ten gunste van Giovanni en zijn clan.
Vicky zag de kandidaat-soldaten af en aan komen. Nooit zag zij ook maar een beweging van een van deze mannen die op Sjaak leek. Ze zag ook nieuwe advocaten. Advocaten die zich in internationaal belastingrecht gespecialiseerd hadden. Alle vorige advocaten hadden binnenlands recht en handelsrecht als specialisme. Internationaal belastingrecht zou erop kunnen duiden dat Giovanni weer ging reizen. Ze hoopte het vurig.
‘Carlo Bragetta’, riep een soldaat naar van beneden uit de hal naar boven. Giovanni reageerde met de melding dat hij binnen een paar minuten kon ontvangen. Vicky had de gewoonte aangenomen iedere nieuwe relatie van Giovanni te scannen bij binnenkomst. Deze Carlo liet ze schieten. Ze had er geen zin in. Van de inmiddels honderden was er niemand die ook maar iets weg had van Sjaak. Vicky begon de moed te verliezen. Ze wist dat Giovanni niet lang meer zou wachten om weer met haar naar bed te gaan. Zij verzorgde zich nu helemaal niet meer. Ze liep dagenlang alleen met een ochtendjas aan, maakte zich niet meer op. En toen zijn nog mooi wilde zijn voor Sjaak douchte ze minimaal twee keer per dag, nu sloeg ze soms een dag over. Ze wilde onaantrekkelijk voor Giovanni worden ondanks het feit dat ze daarmee wel eens haar leven zou kunnen wagen.
Vicky hoorde nog een groepje mannen binnenkomen. Nu liep ze wel naar de plek op de eerste verdieping waar ze gasten kon observeren terwijl zij haar niet zagen. Een man in een hagelwit kostuum viel haar op. Hij gaf bijna licht in de donkere aankomsthal van het huis. Nog steeds waren er veel bouwactiviteiten, maar nooit als Giovanni dit soort gasten kreeg. Vicky hield een beetje verveeld de man met het witte pak in de gaten. Ze zocht naar trekjes, eigenaardigheden in zijn gezicht. Ze keek goed naar zijn gezicht. Of er veel schmink op te zien was, zijn loop, zijn hele houding. Ze wist dat hij het niet kon zijn. Hij bewoog te sierlijk, als een vrouw bijna. Nee, het was de aparte houding van deze man die haar aantrok. Hij had een hoge stem die zij absoluut niet mechanisch vond klinken. Nee, er was niets dat haar vertelde dat het haar Sjaak zou kunnen zijn.
Toch werd ze op een bijna natuurlijke manier naar hem toe getrokken. Ze wilde kennismaken. Ze hield van aparte mensen en dan met name mannen. Ze douchte snel maakte zich licht op en kamde haar lange blonde haren over haar wond op haar hoofd heen. Ze wilde het haar wel wassen, maar dat was nog pijnlijk vanwege de nog niet geheel genezen hoofdwond. En ze wilde niet dat de gasten al weg zouden zijn tegen de tijd dat zij een keer klaar zou zijn. Ze was dikker geworden en paste niet meer in de designkleding die ze van Giovanni had gekregen. Ze besloot een luxe ochtendjas aan te trekken. Ze wist dat ze geen kennis zou mogen maken met deze relaties van Giovanni in deze ochtendjas, hoe luxe die ook zou zijn. Giovanni zou wild worden. Toch schoof ze de kamer voorbij waar de mannen wachtten op Giovanni. Langzaam en elegant, de mannen keken naar haar. Zij liep in de richting van de keuken. De man in het wit leek achter haar aan te komen.
‘Mevrouw, weet u waar het toilet is?’
Ze draaide zich om, keek in zijn ogen en voelde haar hart verschillende misslagen maken. Haar adem werd haar ontnomen, ze werd wit en viel neer.
