Nachtritten: sexy lading (18)

Hier lees je deel 17

Sjaak zag direct dat het om een van zijn collega’s ging.
‘Waarom dat ding voor mijn porum?’ Snauwde Sjaak.
‘Ik wist niet wie er de hoek om zou komen. Kom mee, we hebben geen tijd te verliezen. We zijn met te weinig mannen hier om onszelf goed te verdedigen.’ Siste de, voor Sjaak bekende, soldaat van Giovanni.
‘Vicky, als ik nu met je wegloop, weten ze van ons. Ik kan hem nu nog uitschakelen.’ Ze keek hem geschrokken aan omdat hij plotseling Nederlands sprak. Het leek de soldaat nog niet op te vallen.
‘Jezus wat een dilemma, Sjaak! Het lijkt me wat te chaotisch om er tussenuit te knijpen, maar aan de andere kant: krijgen we nog zo’n kans?’
‘Wat lullen jullie toch veel’, sprak de soldaat in het Engels.’
‘Ik stel haar gerust, ze is behoorlijk getraumatiseerd.’ De soldaat keek geschrokken naar Vicky.
‘Toch niet verkracht, hoop ik? Want dat is het enige waar Giovanni het over heeft. Hij is bereid hele families uit te moorden hier als dat het geval is. Alsjeblieft, zeg hem dat je niet verkracht bent.’
‘En wat brengt jou dat dan?’, vroeg Vicky. Ze vond het een rare opmerking. Hij trok Vicky en Sjaak plotseling een smalle straat in.
‘Wij wisten waar jullie zaten. Giovanni heeft een GPS-zender ergens bij jou binnengebracht, Vicky.’
Vicky keek hem geschrokken aan.
‘Waarom vertel je dat haar?’
‘Ik ben Agostino, de zoon van Paolo. Mijn vader heeft mij verteld wat voor vrouw jij bent.’ Sjaak had een ingeving. En hij besefte dat hij een groter probleem zou hebben wanneer hij de soldaat zou zeggen wie zijn schoonzoon naar een andere dimensie had geholpen.
‘Je vader heeft hem ingebracht, die GPS-zender?’ Hij zei niets en wilde weer verder lopen. Sjaak greep hem letterlijk in zijn nek. Zijn greep was verlammend voor Agostino.
‘Ik weet het niet. De enige die dat weet, is mijn vader. Hij zal het niet zeggen, nooit. Ik denk dat je zelf wel kunt begrijpen waarom niet. Ik heb veel familie hier.’‘Oké, laten we naar huis gaan.’ Vicky, begreep Sjaak. Met de chip zouden ze geen enkele kans maken, ook al zouden ze een schip vinden en op zee zich pas weer laten zien. Ze zouden nooit rust krijgen.

Giovanni zoende zijn Vicky intens. Hij leek oprecht blij en had een gelukkige uitstraling. Sjaak voelde zich beroerd. Giovanni kwam met open armen op Sjaak af lopen en zoende hem op beide wangen. Sjaak stond te tollen op zijn benen. Hij voelde walging en onmacht.
‘Jij wordt mijn eerste soldaat.’ Sjaak besefte dat dit een behoorlijke promotie was, Hij besefte ook dat hij meer met Vicky op pad gestuurd zou worden. Of was het toch tijd zich een andere vermomming aan te meten? ‘Jullie begrijpen,’ ging Giovanni verder, ‘dat er een familie uitgeroeid gaat worden. Ik heb daar al mijn soldaten voor nodig, behalve jou.’ Hij wees Sjaak aan. ’Jij bewaakt Vicky,’ hij ging vlak voor Sjaak staan, zijn neus raakte die van hem bijna,’omdat jij haar verdedigt met je leven.’

Er zou een bloedige oorlog volgen. Het was op Sicilië bekend dat Giovanni zelf ook de wapens trok. Dit deed hij nergens anders ter wereld, alleen op Sicilië. Hier had hij alle rechters en politie omgekocht. Deuren van auto’s sloegen dicht, Sjaak en Vicky waren alleen.

‘Het is om waanzinnig van te worden, Sjaak!’, schreeuwde Vicky. Hij pakte haar hoofd en legde het op zijn schouder, ze huilde zacht. ‘Een ding in mijn lichaam om mij te volgen. Als ik jou niet had Sjaak, had ik allang zelfmoord gepleegd. Je bent geen mens meer, maar een bezit van iemand. Zoals hij zijn kostbaarheden hier in het huis soms koestert, zo koestert hij mij. Zeg eens eerlijk, Sjaak: denk je dat wij hier ooit wegkomen?’
‘We moeten plannen maken. En we moeten er rekening mee houden dat het onvermijdelijk zal zijn dat ik Giovanni dood. Hij zal je blijven achtervolgen waar je ook bent. Als we de GPS-zender niet te pakken krijgen, zal je in ieder geval in een betonnen kist moeten verdwijnen.’
Sjaak tuurde naar het plafond terwijl hij zijn Vicky stevig tegen zich aan drukte.
‘We kunnen verschillende scenario’s bedenken. We moeten met één ding goed rekening houden. Het is niet det GPS-zender in je lichaam, niet het gevaar dat Giovanni sowieso constant vormt, het is de tijd. We moeten iets met tijd. Paolo zal het niet zeggen, die beschermt zijn gezin, en terecht. Als we je nu eens in zo een betonnen casco leggen zoals we die zo veel zien hier, onafgebouwde huizen, en we bekleden één kamer met lood. Dan heeft een GPS-opsporing geen enkele zin. Wanneer zal Giovanni accepteren dat hij je nooit meer terugvindt? Als ik je niet goed bewaakt heb, ga ik er ook aan, dus je zult weer door iemand anders ontvoerd moeten worden. Een vriend van ons. Paolo?’
‘Ik wil Paolo niet in gevaar brengen, lieverd. Ik heb zoveel aan hem gehad.’
‘Volgende scenario. We maken een loden kist, stoppen er genoeg zuurstofflessen in. Zodra je op open zee bent, en je bent dus los van Sicilië, zullen we op een of andere manier de Nederlandse Marine moeten waarschuwen die je beveiliging dan doet.’
‘Dat klinkt al een stuk beter, Sjaak. Maar hoe kom je aan zoveel zuurstofflessen? Wanneer en hoe maak je zo een kist? Hoe dik moet het lood zijn? Welk schip? Hoe krijg je zo een zwaar ding aan boord?’
‘Zoveel vragen, Vick.’ Hij zoende haar, proefde het zout van haar tranen, haar handen gleden over zijn harde billen.
‘We moeten kansen grijpen, schat. Ik wil je nu hebben, ik wil je voelen.’ Hij tilde haar op, hij voelde hoe licht ze woog. Sjaak liep de trap op in de grote hal, waar de voordeur was. De voordeur sloeg hard dicht achter hem. Sjaak draaide zijn hoofd in een flits.