De toekomst van Nederland
Column door gluurbuurX
Na een hoop ergernis op de Frontpage heb ik maar besloten een column te schrijven over de normvervaging in Nederland. Buschauffeurs die geslagen worden, ambulancepersoneel dat bepaalde wijken niet meer in durft zonder politiebegeleiding en ga zo maar door... het begint normaal te worden. En waarom?
Voordat u verder leest wil ik graag melden dat ik beestjes bij de naam ga noemen. Niet uit haat jegens bepaalde bevolkingsgroepen, maar als voorbeeld van een probleem dat ook bij andere groepen speelt, maar duidelijker toonbaar is bij de genoemde.
Om te beginnen ligt het probleem niet alleen bij de zuidelijke culturen, maar ook bij ons Nederlanders. Nuchter en weldenkend als wij plegen te zijn, proberen we een zo beschaafd mogelijke oplossing voor een probleem te vinden en vaak gaat dat goed. Zo goed dat ik nog steeds kan zeggen dat ik trots ben op dit land. Maar het schiet tekort bij het integratievraagstuk.
Wij - als Nederlanders - missen het lef om te staan voor onze eigen normen. Jarenlang kon de allochtoon zijn gang gaan met het beoefenen van zijn eigen geloof, zijn eigen cultuur en bijgaande normen. Had je daar iets op aan te merken dan kreeg je onverbiddelijk de woorden 'discriminatie' en 'racisme' tegen je te horen en dan waren de rapen gaar. Nederland heeft een enorm trauma van WOII overgehouden (en terecht; wij leverden de meeste rekruten voor de SS. Niet relatief, maar absoluut. Tevens was de NSB hier een snel geaccepteerd feit en verklikten we maar al te graag onze joodse buurman, maar oh wat waren we allemaal in het verzet toen de oorlog eenmaal was afgelopen). Hierdoor zijn een aantal grote problemen ontstaan, te weten het concentratiebeleid (stop alle allochtonen in een beperkt aantal aangewezen wijken en laat ze daar lekker hun gang gaan), religieuze vrijheid (imams, rabbi's en priesters prediken soms de meest afschuwelijke haatzaaierij onder het mom van religieuze vrijheid) en vooral de vrijheid van opvoeden.
Hier wil ik even het een en ander toelichten ter nuance.
Een vroege invoering van een landelijk spreidingsbeleid had een hele hoop gezeik kunnen voorkomen. Ik noem hier de Antilliaanse cultuur die veel harder en individueler is dan de Nederlandse, die - mits goed gespreid over het land - goed had kunnen integreren met de onze. Dit geldt natuurlijk voor elke cultuur, maar de Antilliaanse is het meest acute voorbeeld van probleemvorming. Normen en waarden worden bijgebracht in hechte gemeenschappen, hoe eerder allochtonen worden ingedeeld bij een grote groep Nederlanders worden de normen op een veel fatsoenlijkere manier bijgebracht dan dat het nu gebeurt; middels onpersoonlijke inburgeringscursussen en bijscholingsprogramma's waar - terecht - eerder een afstand dan een verbroederingsgevoel ontstaat.
Religieuze vrijheid. Een enorm probleem waar Geert Wilders graag wat tegen wil doen. Terecht, maar Geert, kijk ook in de spiegel die Nederland heet. Hoe erg was (en is nog steeds op veel plaatsen) het christelijke stempel op onze cultuur? Mijns inziens mogen kerken, synagogen en moskeeën direct worden gesloten. Geloven doe je maar in je eigen huis, zo zei pas nog een vooraanstaand politicus, en zo hoort het ook. Geloof - hoewel ik er zelf niet bij kan met mijn verstand - is voor veel mensen een steun, een troost en een verklaring voor de bizarre wereld waarin we leven. Deze vrijheid van godsdienst wil ik ook op geen enkele manier tegenspreken, maar het hoeft niet georganiseerd te gebeuren, hoe hard autoriteiten het tegendeel willen bewijzen. Geloof zit in jezelf, daar heb je geen imam of priester voor nodig om deze overtuigingen bevestigd te krijgen. Zo ontstaat haat, afzondering en tweedracht. Afschaffen dus die instanties. Ook alle Nederlandse kerken.
De vrijheid die ouders nog altijd genieten om hun kind op welke (of enige) manier dan ook op te voeden moet in dit tijdskader ook opnieuw onder ogen worden gezien. Ik zie in mijn thuisstad dagelijks voorbeelden van hoe het in mijn ogen niet moet; jonge kinderen die alleen boodschappen doen (en dus met flinke ladingen energydrink de winkel uitlopen), 's avonds om 11 uur nog even de metro pakken met bijgaande boze negermuziek waar de hele coupé van kan meegenieten, mensen niet eerst uit laten stappen, opzij gaan voor tegenliggers en lukraak oversteken zonder uit te kijken. Kleine dingen die samen een structureel probleem blootleggen, want uit welk land komen deze kinderen meestal? Marokko. Er zijn dus een hele hoop Marokkaanse ouders die hun kind niet goed opvoeden. En laat me nu gelijk zeggen dat ik mensen uit alle culturen en landen ken, en met een groot deel bevriend - óók Marokkaanse. Zij zeggen hetzelfde, onderkennen het probleem van de (te) grote Marokkaanse gezinnen waarvan beide ouders werken en de kinderen op zichzelf aangewezen zijn. natuurlijk is dit niet enkel de schuld van de Marokkanen, maar (vooral) de schuld van de staat.
Ik ben opgegroeid in de jaren tachtig van de 20e eeuw, waar vrijwel iedereen een moeder had die thuisbleef voor de kinderen. Logisch, een moeder (of vader) hóórt thuis te zijn bij de kinderen om ze op te voeden. Dit is in deze gejaagde samenleving al lang geen standaard meer, het is een onbereikbare luxe geworden. Wat nou koopkrachtstijging? Men moet nu twee banen hebben om te kunnen rondkomen. Dit probleem komt logischerwijs het snelst boven water bij de minder verdienende medemens; de allochtoon. Dit móet worden teruggedraaid; er móet een ouder thuis zijn of in elk geval thuis kunnen werken bij opgroeiende kinderen. Daarnaast (want we zijn er nog niet) vind ik dat ouders een verplichte opvoedcursus moeten volgen voordat zij een kind nemen. Hard? Ja, maar ik acht het momenteel nodig. Óf ouders moeten hun kind goed opvoeden, óf de staat moet haar verantwoordelijkheid nemen door opvoedkampen op te richten waar kinderen onder strenge begeleiding discipline krijgen opgelegd. Ik vind het een verschrikkelijk vooruitzicht, maar nogmaals, ik zie zelf geen andere mogelijkheid om de tendens van normvervaging te keren.
Komen we uit bij de conclusie, waarbij ik graag nog eens wil melden dat geen vooroordelen tegen enige bevolkingsgroep of cultuur heb, ik zie enkel dat sommige problemen bij sommige bevolkingsgroepen meer voorkomen dan bij andere. Hierop wil ik ze niet veroordelen, want ik geloof dat iedere groep eenzelfde percentage van weldenkende en goedwillende mensen bevat. Ik wil enkel een oplossing van een groeiend probleem, en snel. Hoe langer wij wachten, hoe moeilijker het wordt om het tij van normvervaging te keren.
