Un amour de jeunesse
Nu het zomerse weer uitblijft kan er gezwijmeld worden tijdens het kijken van Un amour de jeunesse. Mia Hansen-Løve is verantwoordelijk voor het liefdesverhaal tussen twee jonge mensen. Camille en Sullivan leren elkaar kennen als vakantieliefde. Maar Sullivan maakt een wereldreis, waarna Camille zichzelf verliest in liefdesverdriet. Na vele jaren kruisen de paden van het duo elkaar weer...
Je eerst echte jeugdliefde. Veel mensen zullen zich het gevoel kunnen herinneren wat je als tiener kunt hebben: je zit nog maar net een paar jaar op de middelbare school en je hebt de ware al ontmoet. Dat denkt ook de 15-jarige Camille (Lola Créton). Haar leven is gedeeltelijk gebaseerd op het leven van regisseur Mia Hansen-Løve. Camille is smoorverliefd op de vier jaar oudere Sullivan (Sebastian Urzendowsky) en wil nooit meer bij hem weg. Sterker nog, het vuur in Camille wordt enkel en alleen maar gevoed door hem. Niet zo gezond zou je zeggen, en dat denkt Sullivan ook. Hij beantwoordt de liefde van Camille, maar wil ook graag een jaar naar Zuid-Amerika om zichzelf te ontdekken. Daar is Camille het niet bepaald mee eens.
Sullivan wil zich niet laten binden en vertrekt, een depressieve Camille achterlatend. Een mislukte zelfmoordpoging van Camille leidt ertoe dat zij de moed vindt om haar leven weer op te pakken. Toch kan ze Sullivan niet uit haar hoofd zetten. Een briefwisseling tussen de twee houdt nog een tijdje stand, totdat Sullivan het uitmaakt en hij uit het leven van Camille verdwijnt. Ze treurt, terwijl de jaren voortschrijden. Camille rondt haar studie architectuur met succes af en krijgt een relatie met haar veel oudere architectuurleraar Lorenz (Magne Håvard Brekke). Hij brengt rust in haar leven en laat haar lachen. Toch vindt zij bij hem niet datgene wat Sullivan haar kon geven. Einde verhaal? Nee, want de paden van Camille en Sullivan kruisen elkaar na bijna tien jaar opnieuw. Tijd voor Camille om te bedenken of haar jeugdliefde nog steeds de ware is...
Hansen-Løve neemt de tijd om het verhaal te vertellen. Zij heeft met Un amour de jeunesse desondanks een fragmentarische film afgeleverd, die de nadruk legt op belangrijke gebeurtenissen. Het is alsof Camille de kijker deelgenoot maakt van haar herinneringen. Créton doet haar best om de emoties die in Camille woeden te laten zien. Ze kijkt moeilijk, zegt weinig, is timide en huilt als het moment daar om vraagt. Toch word je als kijker niet erg meegetrokken in de worsteling die ze doormaakt: je voelt niet het vuur dat gedurende een groot deel van de film nog steeds een waakvlam blijkt.
De film slaagt er met name in de eerste helft in om te belichten waar het in kalverliefdes om gaat: samen zijn, ondoordachte dingen doen, vaak zeggen hoe gek je op elkaar bent en een vrijpartij tot slot. Het tweetal zorgt niet voor elkaar en praat niet over de lastige momenten die in een relatie voorkomen. Sullivan is daarbij een mysterieus karakter waar je als kijker weinig over te weten komt. Als gevolg wordt het liefdesverhaal nogal eenzijdig belicht. Je ziet alleen de emoties van Camille; wat Sullivan doormaakt, blijft onduidelijk.
De soundtrack is overwegend Engelstalig. Dat geeft een wat vreemd effect bij een Franstalige film. Laatste minpuntje: de hoofdrolspelers lijken geen dag ouder te worden in acht jaar tijd. Een bewuste artistieke keus om aan te geven dat we allemaal van binnen onzeker en jong blijven? Dan zou het leuk geweest zijn als juist de overige karakters in de film wèl ouder zouden worden...
Tegenover dit alles staat het gegeven dat de beelden af en toe erg sfeervol zijn. Er is op aansprekende locaties gefilmd. De mooiste shots zijn afkomstig uit de Franse Ardèche, waar een vakantiehuis op het platteland met felle en levendige kleuren neergezet wordt als een soort liefdesparadijsje. Het is de plek waar Camille met haar twee relaties op vakantie gaat en waar de belangrijke gebeurtenissen plaatshebben. Het contrast tussen het drukke Parijs en het rustieke platteland is mooi neergezet. Dat geldt ook voor het einde van de film.
Kortom: Un amour de jeunesse is een trage en fragmentarische liefdesfilm die met name liefhebbers van het genre zal aanspreken. De sfeervolle beelden compenseren het gemis aan betrokkenheid die je als kijker bij Camille zou willen voelen. Zeer geschikt voor de melancholische medemens die tijdens het kijken samen met zijn of haar wederhelft nog eens stil wil staan bij zijn of haar eerste jeugdliefdes en alle bijbehorende emoties. Daar biedt Un amour de jeunesse namelijk tijd genoeg voor...
