CD: Daniël Lohues - Hout Moet
Na zijn vierdelige Allenig-reeks (waarin hij zich tussen 2006 en 2010 door de jaargetijden liet inspireren) komt voormalig Skik-frontman Daniël Lohues met een nieuwe, op zichzelf staande cd, Hout Moet. De fans van de Allenig-serie kunnen gerust zijn: een andere muzikale weg - zoals hij bijvoorbeeld wel deed toen hij na Skik ging touren met de door hemzelf geformeerde Louisiana Blues Club - slaat de geboren Drent niet echt in. De twaalf composities zijn in dialect en het zijn veelal singer-songwriter-achtige liedjes. Geholpen door muziekvrienden Guus Strijbosch (contrabas) en Bernard Gepken (gitaar, mandoline en drum) heeft Lohues naast aandacht voor de vergankelijkheid van dingen ook ruimte voor een optimistische en relativerende kijk op het leven.
Opener 'Van Leege Naor Hooge' begint al meteen opgewekt met de levenswijsheid “Alles komp omlaag, dat is de natuur. Maar veur naar boven komt er krach bij kieken.” Een grootvader zou het aan zijn kleinzoon kunnen zeggen. De luisteraar glimlacht. Deze lach is met het overpeinzende 'Herinnerings' weer snel weg en blijft ook bij het waarschuwende 'Holt Veur Op Het Vuur' van het gelaat. Dat de metafoor voor de liefde nogal voor de hand ligt bij dit nummer, doet namelijk niets af aan de intensiteit van de hartenkreet van de zanger. Het met piano begeleide 'Bij De Hemel In De Rij', een lief liedje over dito mensen die niet hoeven te wachten voor Petrus' poort, is dan wel weer optimistisch. Het beeld van een rij mensen voor de hemelpoort waar al die lieve mensen die iedereen (hopelijk) wel kent toch netjes achteraan sluiten en vervolgens door de rest van de rij naar voor worden geroepen, is bijzonder hoopgevend.
Het alleraardigste popnummer 'Aordig Doen Tegen Mensen Die Niet Aordig Doen' klinkt alsof het uit de Skik-stal komt. Hetzelfde geldt voor de single 'Prachtig Mooie Dag' die zo optimistisch is als de titel doet vermoeden. Na het schitterende 'Tesknie Za Domem', waarin de heimwee van een Poolse arbeider - met een kofferbak vol Schultenbrau - bezongen wordt, wordt er op Oosterse klanken vrolijke herrie gemaakt met 'Wie Wet Der Toevallig Waor 't Sleuteltie Lig?', een guilty pleasure die live vast en zeker een heftig coda mee zal krijgen.
Tegen het eind zakt de cd iets in met de nummers 'Gieniene Mag Slecht Praoten Over Ons (Behalve Wij)', dat behalve de aardige titel zowel tekstueel als muzikaal weinig te bieden heeft, en afsluiter 'As Iederien Nou Zo Was Zoas Wij Mussen Wezen', een jaren tachtig-aandoende melodie met een suf pianoriedeltje en een droge drum. Qua stemmingen schiet de net geen veertig minuten durende cd alle jaargetijden langs (de berusting van de herfst, de heimwee die de winter oproept en het zomerse optimisme) en het album lijkt dan ook een opname van materiaal dat om een of andere reden het Allenig-project niet haalde. Aan de kwaliteit van het werk heeft dat in ieder geval niet gelegen, die is ondanks de paar inzakkers namelijk als altijd hoog bij de immer inspiratie hebbende Lohues.
