review
CD: Feeder - Pushing The Senses
Voor mij is Feeder een soort ontbrekende schakel tussen grunge en britpop. De hard- en directheid van de Amerikaanse grunge samen met het typisch Britse 'sentiment' uitgewerkt tot een herkenbare formule. Wat dat betreft is Pushing The Senses een album als alle voorgangers. Catchy rock zoals alleen de Foo Fighters dat beter kunnen, is hier weer over de hele lengte van het album te horen. Anders dan bij Comfort In Sound is Pushing The Senses een mooi geheel. Er staat dus geen melig nummer als 'Godzilla' op en geen enkel nummer komt aan het volume van 'Helium' (en 'Godzilla'). Afwisseling is er zeker wel. De Britse top 5 hit 'Tumble And Fall' straalt rust uit, net zoals het Coldplay-achtige 'Pain On Pain'. Feeder weet verdomd goed waar de kids van tegenwoordig van houden.

Toch zal Feeder geen tweede Coldplay worden. Daarvoor zijn de boodschappen van singer/songwriter Grant Nicholas te persoonlijk en te ongrijpbaar. Op 'Frequency druipt de melancholie van elk nummer af. Ondanks dit gegeven is Pushing The Senses toch een positief album. Er klinkt een gevoel van hoop in door. Dat zou je overigens niet zeggen als je de promovideo van 'Tumble And Fall' bekijkt. Nicholas gaat daarin op verschillende manieren ten onder. Een zelf gekozen dood? Of een metafoor ergens voor? Naar wie verwijst hij als hij zingt: Life's not the same, since that day you went away? Naar John Lee misschien? Allemaal voer voor de diehard popjournalist.
Conclusie
Ik houd het simpel. Pushing The Senses is het album waar je als Feederfan niet om heen kunt. Het is weer een stapje dichter bij de wereldfaam die ze waarschijnlijk nooit zullen krijgen. Grant Nicolas weet dit natuurlijk en schrijft daarom geen hits maar tijdloze songs die in het gunstigste geval een hit kunnen worden. Songs als 'Feeling A Moment' en 'Pushing The Senses', om een paar persoonlijke favorieten te noemen. Ach, eigenlijk behoeft de conclusie niet meer lovende woorden. Enkel woorden aan Jan Smeets: Beste Jan, zet Feeder alstublieft eens op de Pinkpopplanken en niet zoals een paar jaar geleden op de reservelijst. Reservelijsten zijn voor one hit wonders. Feeder heeft zich allang bewezen.
Score: 8.5
Artiest: Feeder Titel: Pushing The Senses Label: PIAS Releasedatum: 31 januari 2005 Lengte: 40:28 Genre: post grunge | |
![]() | ![]() |
![]() | |
1. Feeling A Moment 2. Bitter Glass 3. Tumble And Fall 4. Tender 5. Pushing The Senses 6. Frequency 7. Morning Life 8. Pilgrim Soul 9. Pain On Pain 10. Dove Grey Sands | |
![]() | ![]() |
Ik zie wel dat op dit werk slechts 10 nummers staan?
Ik noemde mijn vriendin per ongeluk SiemeN tijdens de seks. Ze kon het begrijpen.
Ik heb dit album al 3 maanden (don't we all love torrents) Ik ben geen superfan van ze, maar wel grote liefhebber, de eerste keer dat ik ze zag was in het voorprogramma van Live.
Luister trouwens maar eens naar het nummer bug wat op echo park staat en vertel me wat gelijk bij je op komt......
Ik ben het met je eens dat ze hier in het vaste land van Europa een nichemarkt aanspreken. Echter in Engeland en Ierland zijn ze ongekend populair. Iedere single vind je daar in de hitlijsten terug en de noteringen worden steeds hoger. Ook staan de albums bijzonder hoog in de hitlijsten en Comfort In Sound heeft echt heel lang in die lijst gestaan. Ook de concerten in London, Glasgow, Dublin en Manchester zijn vaak binnen een mum van tijd uitverkocht.
Vorig jaar ben ik naar dat exclusieve concert in London geweest. Voor 5500 mensen speelden ze toen al een paar nieuwe nummers, waaronder Bitter Glass. En een half jaar eerder speelden ze in Birmingham NIA al voor meer dan 30.000 mensen.
Van mij hoeven ze dus niet perse populairder te worden in Nederland. Clubs zoals Paradiso krijgen ze nu al vol. Als je ze voor meer mensen wilt zien optreden kan je beter naar Engeland gaan, omdat de sfeer bij hun concerten daar echt een hele bijzondere ervaring is. Dat krijg je hier toch nooit voor elkaar.
Het allerbeste album is overigens een half jaar geleden in een beperkte oplage verschenen. Picture Of Perfect Youth heet het en het staat vol met b-sides, waaronder dus Just A Day. Wat overigens tekstueel gezien absoluut geen graadmeter is voor de rest van hun repertoire foto
Om te kunnen reageren moet je zijn ingelogd op FOK.nl. Als je nog geen account hebt kun je gratis een FOK!account aanmaken