Maakt reizen gelukkig?

Iris Hannema heeft een boek geschreven waarin ze zich afvraagt of reizigers wel gelukkig zijn. Ik vond dat een rare vraag totdat ik las dat ze zelf door meer dan honderd landen reisde. Dat is geen reizen, dat is vluchten.

Iris stelt in haar boek dat reizen voortkomt vanuit een onrustig hart. Voor haar geldt dat zeker. Maar zij deed eigenlijk niets anders dan reizen en daarover schrijven en dan is het gewoon je beroep geworden. De ene mens wordt slager en zij werd een reizende schrijfster.

Maar waarom zou ze zich afvragen of reizigers wel gelukkig zijn? Dan was zij dat misschien niet? Ze heeft een tijdje samengewoond in Argentinië maar ze knapte af op de machocultuur die daar heerste. Ze heeft eigenlijk tien jaar vrijwel doorlopend gereisd. Dan kun je ook volgens mij niet doorlopend gelukkig zijn.

Mijn vrouw en ik hebben in de jaren 90 veel gereisd door Zuidoost Azië. Fietsreizen waren het en dus was het ook avontuurlijk. Maar die reizen duurden hooguit vijf weken. Ik moet er niet aan denken dat ik daar een halfjaar of jaar zou blijven. Dan zou ik inderdaad niet echt gelukkig meer zijn. Maar we kwamen ook wel van die wereldreizigers tegen.

Eigenlijk zou je onderscheid moeten maken tussen verschillende soorten reizigers. Wij kwamen in Zuidoost Azië ook wel eens iemand tegen die een jaar door de tropen fietste. Een keer was er een Nederlands meisje met wie we in gesprek raakten in een van de bungalowparken onderweg in Thailand. Zij was in Australië begonnen en was nu onderweg naar Zuid Korea. Ze had leuke dingen meegemaakt en minder leuke dingen. Die minder leuke dingen had dan wel meer met pech te maken of met erg primitieve onderkomens dan met problemen vanwege geweld. Door de landen in Zuidoost Azië kon je in de jaren 90 ook als meisje alleen veilig reizen. In Japan kon je zelfs ’s nachts alleen over straat, vertelde ze.

Dat was een reizigster die een beetje bij Iris Hannema in de buurt kwam. Zij was ook niet vertrokken uit Nederland omdat ze daar niet gelukkig was, ze wilde gewoon graag een jaartje door de tropen fietsen.

Mijn vrouw en ik horen meer bij de actieve vakantiegangers. En wij waren in die vier of vijf weken ook niet doorlopend gelukkig. Als we ergens in een klein kutdorpje in moslimland in een heel eenvoudig onderkomen met een open wc terecht kwamen zodat je weet dat er kakkerlakken komen en er dan ook in de wijde omtrek geen biertje te krijgen is, dan ben ik minder gelukkig dan in een luxe bungalow zonder kakkerlakken en met bier. Je weet echter van tevoren dat zoiets kan gebeuren en dan stel je je erop in. Dat scheelt alweer.

Er zijn echter ook nog de gewone reizigers. Dat zijn eigenlijk vakantiegangers. Die gaan bijvoorbeeld twee weken naar Griekenland en brengen daar de dag voor een groot deel door op een strand. Daar is niets mis mee. Heel veel mensen werken hard en vinden het fijn om zich in de vakantie lekker te ontspannen. Dan kun je heel gelukkig zijn.

Toch lukt het ook hen niet altijd om gelukkig te zijn. Kijk maar eens naar die programma’s op tv waarin vakantiegangers hun grieven kunnen uiten. Dat is ook logisch. Je zal maar een duur hotel hebben geboekt met uitzicht op zee en wat blijkt? Je hebt een kamer aan de achterkant die uitkijkt op een vuilnisbelt. Dan ben je ook niet gelukkig.

Het is dus heel moeilijk om antwoord te geven op de vraag van Iris of reizigers wel gelukkig zijn. Ja, vaak wel en nee, ook vaak niet. Misschien ligt het er ook aan wat je verwachtingen zijn. Komen die verwachtingen uit of niet?

Iris zelf is nu gesetteld in de Savoie. Ze heeft een levenspartner gevonden.  Ze was tien jaar lang op reis en ineens had ze er geen zin meer in. Ze is er nu drie maanden. Ze denkt dat haar leeftijd er  misschien voor verantwoordelijk is. Ze is namelijk al 32. Dan heb je het dus wel gehad met je zucht naar avontuur blijkbaar.

Zullen we eens kijken hoe het verder gaat op haar plekje in de Savoie? Ik wed dat ze binnen het jaar weer op reis is. Je moet toch ergens over schrijven en je onrustige hart te vriend houden?