Vijf filmtips voor de maand mei
Filmtip 4: The Act of Killing
Releasedatum: 23 mei 2013
Genre: Documentaire
Regisseur: Joshua Oppenheimer en Christine Cynn
IMDb
Plot
In het najaar van 1965 was er in Indonesië een mogelijk communistische staatsgreep. In de maanden die volgden werden door simpele straatcriminelen, met behulp van het leger, naar verluid een half miljoen mensen vermoord. Met opgeheven hoofd vertellen deze Indonesische massamoordenaars over hun daden en ze zijn zelfs bereid om hun rol binnen deze genocide na te spelen.
Verwachtingspatroon
Het concept achter The Act of Killing is zowel enorm intrigerend als bizar. Doordat de makers van deze documentaire, Joshua Oppenheimer en Christine Cynn, in een periode van een aantal jaar een dusdanig vriendschappelijke band hebben weten op te bouwen met deze massamoordenaars, heeft het hen in staat gesteld om deze fascinerende personen te overtuigen om hun herinneringen aan deze gruweldaden van tientallen jaren geleden te reproduceren. Wat deze documentaire uniek maakt, is dat de daders van deze slachtpartijen degenen zijn die aan het woord komen en dat maakt ieder komisch of aandoenlijk moment bij voorbaat bitterzoet.
Filmtip 5: Después de Lucía
Releasedatum: 30 mei 2013
Genre: Drama
Regisseur: Michel Franco
Acteurs: Tessa Ia, Gonzalo Vega Jr. en Hernán Mendoza
IMDb
Plot
Alejandra (Tessa Ia) reist met haar vader Roberto (Hernán Medoza) naar Mexico-Stad om een nieuw leven op te bouwen. Dit doen zij een zestal maanden na het fatale auto-ongeluk van de moeder van Alejandra. In hun nieuwe woonplaats vindt Roberto moeiteloos een nieuwe baan als kok en Alejandra maakt snel vrienden op haar nieuwe school. Van echte vriendschap kan echter geen sprake zijn, als Alejandra na een incident het middelpunt wordt van pesterijen die al snel escaleren.
Verwachtingspatroon
Pesten en met name het pestgedrag van jongeren op de middelbare school is een veelvoorkomend thema in films. Veelal is het makkelijk scoren met dit thema, aangezien iedereen zich in bepaalde mate kan voorstellen hoe het hulpeloze slachtoffer zich moet voelen na de zoveelste dolksteek. Gelukkig zijn er ook genoeg voorbeelden te noemen van films die wat meer risico nemen. Neem bijvoorbeeld het beklemmende en realistische Elephant uit 2003 van regisseur Gus van Sant, waarbij de camera op afstand registreert hoe een gewone dag op een Amerikaanse middelbare school uitmondt in een bloedbad.
Nu waagt de nieuwkomer Michel Franco zich aan dit altijd actuele thema. Met zijn tweede langspeelfilm toont de Mexicaanse regisseur een keiharde wereld waarin het centrale personage Alejandra duidelijk geen onbezorgde jeugd leidt. De trailer laat dan ook zien dat de treiterijen meedogenloos zijn en dat de statische camera, vergelijkbaar met Elephant, genadeloos is bij het in beeld brengen van deze vernederingen. Hopelijk kan het in Cannes bekroonde Después de Lucía (After Lucia) zich naast de bijzondere stijl van cameravoering, ook onderscheiden met een niet-alledaags plot dat tot de laatste minuut weet te ontroeren.
