CD: Bob Wayne - Bad Hombre
Bob Wayne is niet zomaar een singer/songwriter. Hij wordt omschreven als een 'outlaw-country' muzikant. Zelf ziet hij zich ook als een rondtrekkende, verhalen vertellende nomade. Met Bad Hombre zet Wayne zijn missie voort.
Het eerste concert dat Wayne zag was er eentje van Johnny Cash, en hij wist meteen, dit wil ik ook gaan doen. Hij rolde de muziekbusiness in als roadie/gitaartechnicus van Hank Williams III (ja, de kleinzoon van…). Sinds 2006 brengt hij al werk uit, hoewel in beginsel in eigen beheer. Outlaw Carnie uit 2011 was zijn eerste officiële studioalbum, maar zijn carrière kreeg zeker een boost in 2015, toen Hits To Hits verscheen. Daarop staan opmerkelijke covers van onder andere Led Zeppelin, Guns n' Roses, en Ozzy Osbourne, maar ook van Adele, Bob Marley, en Rihanna. Wayne kon je als echte outlaw dan ook terugzien op niet bepaald country-festivals als het Nederlandse Speedfest, maar ook het Duitse Wacken Open Air.
Met 'Hell Yeah' komt Bad Hombre meteen goed op gang. Een mix van rockabilly en country met teksten die er niet om liegen. 'Did I get fucked up, did I crash the truck? Did I smoke a little dope, a little too much? Hell Yeah!' Dit nummer met echte punk-houding is overigens niet de setting van het gehele album. Wayne weet ook de gevoelige snaar te raken. 'Mr. Bandana', een meer ingetogen song, is een ode aan een overleden vriend. Het is een mooi duet met zangeres Kristina Murray. Zij is ook te horen op de prachtige ballad 'Fairground In The Sky'. Naast Murray is er nog een andere gastmuzikant te horen op dit album. Dat is gitarist Mike Khalil, die zowel country- als jazzgeoriënteerd is en ook meedoet op de tour van Wayne.
Hoewel het allemaal echte countrydeuntjes zijn, is de invalshoek per song weer anders. Dan weer beetje Cash, dan weer wat meer gepolijst à la Hank Williams of zelfs een Jim Reeves, maar ook swingend in de trant van 'The Devil Went Down To Georgia' (The Charlie Daniels Band). Nu ik dit laatste nummer heb genoemd, moge het duidelijke zijn dat op dit album ook een prominente rol is weggelegd voor zowel de banjo (Corey Walker) en de fiddle (de viool van de folk, gespeeld door Billy Contreras). En, terugkomend op de teksten, het is niet allemaal rechttoe rechtaan vloeken. Wayne geeft ook op wat meer keurige wijze maatschappijkritiek. '80 Miles From Baghdad' handelt over het feit dat er geen glorie schuilt in oorlogvoeren. Wayne schreef het nummer nadat hij met een veteraan had gepraat na afloop van een van zijn shows. 'Take Back The USA' is niet zo zeer kritiek op de huidige situatie in zijn land, maar op politiek en de maatschappij in het algemeen. Mensen zouden minder naar de tv en op hun smartphone moeten kijken en meer naar buiten moeten gaan, met elkaar praten en vooral muziek maken en luisteren.
Met Bad Hombre bewijst Bob Wayne de outlaw te zijn, zoals hij wordt genoemd. Hij zet country weer op de kaart in tijden van andere en meer populaire muziekstijlen. In combinatie met zijn felle en toch ook weer humoristische en serieuze teksten, weet hij je absoluut te raken. Dit is een uitstekende plaat.
P.S. Bob is aankomende tijd volop te zien in Nederland.
21-06 Vera - Groningen, 22-06 Duycker - Hoofddorp, 23-06 Rotterdam Bluegrass Festival, 28-06 Burgerweeshuis - Deventer, en 01-07 Rosrock - Rossum.
Onlangs was hij al te zien in Het Paard in Den Haag, waar hij onder meer 'Hell Yeah' ten gehore bracht.
