The Legend of Heroes: Trails of Cold Steel

Niet schrikken! Deze niche Japanse RPG heeft inderdaad een superlange titel die niet heel aantrekkelijk klinkt, maar fans van het genre moeten deze game zeker een kans geven. Trials of Cold Steel is een bijzondere game die boven alles de fictieve wereld van Erebonia en de mensen die daarin wonen inkadert en uitwerkt zoals geen ander JRPG dat heeft gedaan sinds Suikoden.

Voordat ik precies uitleg wat Trails of Cold Steel zo bijzonder maakt is het handig om te weten waar het vandaan komt. De 'Trails'-reeks begon in 2006 met Trails in de Sky. Xseed heeft het pas veel later vertaald en naar het Westen gebracht in 2011, waar het al snel een klein maar fervente schare fans kreeg. Trails in the Sky Second Chapter, de sequel, kwam vorig jaar na lang wachten eindelijk uit.

Trails in the Sky speelt zich volledig af in het kleine en technologisch geavanceerde Liberl. Trails of Cold Steel daarentegen vindt plaats in Erebonia, een meer traditioneel en groot keizerrijk waar nog grote verschillen heersen tussen de rijke adel en de minderwaardig geachte gewone burgers. Liberl en Erebonia zijn beide onderdeel van het grote Zemuria-continent, dus fans die Trails in the Sky hebben gespeeld zullen bepaalde algemene termen (zoals Quartz, Bracers, Jaegers) herkennen, maar in principe mis je niets essentieels als je met Trails of Cold Steel instapt. Bovendien wordt alles keurig uitgelegd.

In Trails of Cold Steel speel je met Rean Schwarzer, een leerling van Class VII. Dit is een schoolklas binnen de prestigieuze Thors Military Academy die net even anders is dan andere klassen. Het is een experiment waar er voor het eerst kinderen van de adel en kinderen van gewone burgers in dezelfde klas worden gezet. Dit is niet alleen controversieel voor de buitenwereld, maar ook binnen de klas ontstaat er al snel conflict tussen bepaalde leerlingen van verschillende afkomst.

Wat dat betreft lijkt de game het meest op Persona 3 of 4. Je gaat naar school en krijgt wat lessen mee. Na schooltijd kun je je beperkte tijd spenderen om met andere leerlingen uit Class VII een band te kweken. Je moet daarbij keuzes maken, want je hebt niet genoeg tijd om met iedereen te praten. Rean helpt daarnaast ook de leerlingenraad met allerlei klusjes, zoals het verkennen van een mysterieus en telkens veranderend oud schoolgebouw.

Class VII is ook uniek omdat ze elke maand een 'veldopdracht' moeten doen. De leerlingen worden dan naar allerlei steden in Erebonia gestuurd om daar simpel lijkende klusjes te doen. Net als de andere 'Trails'-games is Cold Steel geen bombastische RPG waar jongens helden worden die de wereld redden. Je lost vooral kleinere conflicten op, zoals een ruzie tussen twee handelaars.

Cold Steel houdt het dus relatief klein, maar het voordeel daarvan is dat het veel tijd kan investeren in de personages en in Erebonia zelf. De steden die je bezoekt zitten vol NPCs die allemaal iets te vertellen hebben. Elke keer dat je ook maar een beetje progressie boekt in het verhaal veranderen hun dialogen ook weer, want er gaat dan tijd voorbij. Hierdoor krijg je honderden mini-verhaaltjes. Je kunt bijvoorbeeld een huis bezoeken en zien hoe een huwelijk langzaam kapot gaat.

Dat betekent niet dat Cold Steel niet ook naar iets groters toewerkt. Je lost dan wel vooral kleine problemen op tijdens de veldopdrachten, maar hiermee krijg je ook telkens meer inzicht in een groter achterliggend conflict. Blijvoorbeeld de hoogoplopende ruzie tussen een fractie van de adel en de reformisten die gelijkheid willen. Met elke veldopdracht merk je steeds dat er wellicht een burgeroorlog gaat komen.

Uiteraard wordt er ook heel veel tijd gestoken in de veranderende relaties binnen Class VII zelf. De negen leerlingen hebben allemaal zo hun eigen issues en geheimen waar je langzaam bekend mee wordt. Dit is de kern van Cold Steel, het is een JRPG die vooral interessant is omdat je ziet hoe allerlei relaties, personages en de wereld zelf zich ontwikkelen.

Buiten die bijzondere kern heeft de game andere plus- en minpunten. Het vechtsysteen is vrij aardig. Het is een turn-based vechtsysteem waarbij de ruimte tussen je party en de vijanden een belangrijke rol speelt. Je moet er voor zorgen dat de vijanden een beetje groeperen zodat je ze allemaal met  area-of-effect skills kunt raken. Tegelijk moet je voorzichtig zijn dat je niet zelf in een vergelijkbare val wordt gelokt. Je kunt gevechten ontwijken als je daar geen zin in hebt, maar vaak is daar geen behoefte aan omdat het tempo van gevechten lekker hoog is.

Het enige probleem met het vechtsysteem is dat het relatief makkelijk is om te 'breken'. Zelfs op hard kun je relatief simpel methodes vinden om zelfs eindbazen compleet te vernietigen. Een ander duidelijk minpunt is dat dit geen game is met hoge productiewaardes. De personages en omgevingen zien er vrij simpel en generiek uit. Het is niet lelijk, maar het is zeker geen game die je in het oog springt. Ten slotte heb ik me soms ook een klein beetje zitten ergeren aan bepaalde anime-achtige clichés die langskomen, maar gelukkig blijft dat heel beperkt.

Hou ook in de gaten dat Trails of Cold Steel eigenlijk een investering is. Dit is pas het eerste deel van een trilogie. Dat betekent dat Cold Steel 1 het verhaal niet afmaakt en met een cliffhanger eindigt. Deel 2 komt volgens XSEED nog dit jaar uit terwijl deel 3 pas recent in Japan is aangekondigd. Trails of Cold Steel 1 is dus maar het eerste deel van een hopelijk groots verhaal. De personages zullen zich blijven ontwikkelen en de conflicten in Erebonia zullen steeds heftiger worden.

Conclusie
Trails of Cold Steel is een JRPG die ik vooral aan veteranen van het genre zou aanraden. Het is geen game waarin je de wereld redt. In plaats daarvan los je allerlei kleine, maar interessante, conflicten op. Je leert ook langzaam de leerlingen van Class VII kennen en ziet hoe ze zich (over meedere games) ontwikkelen. Dat klinkt wellicht niet heel spannend, maar als de sequels net zo uitpakken als in Trails in the Sky kan de Cold Steel-serie zomaar de beste JRPG van 2016 worden.