Dragon Age: Inquisition

Velen, waaronder ik, maakten zich zorgen over het laatste deel van Dragon Age. Helaas heb ik nog niet genoeg tijd aan dit spel kunnen besteden, want alles onder de 60 uur is niet genoeg tijd.

Kort gezegd: hou je van RPG’s? Haal dit spel. Wil je een uitdaging? Haal dit spel. Wil je nadenken en mysteries oplossen? Haal dit spel. Hou je van veel en diepgaande lore in je games? Haal dit spel. Wil je lomp hakken en loot verzamelen? Haal dit spel en speel de multiplayer. Zoek je een cadeau voor je neefje of nichtje? Haal dit spel. Vond je Skyrim leuk? Haal dit spel.

Er is een aantal kleine bugs in Dragon Age: Inquisition, maar geen van deze is onoverkomelijk. Dit is een groot spel en dus verdient het een lange review. Je kan naar het eind skippen, maar mijn conclusie staat hierboven al.

Ik was nogal huiverig om aan Dragon Age: Inquisition te beginnen. In het verleden heb ik alleen Dragon Age: Origins gespeeld, want de slechte recensies van Dragon Age 2 hebben mij ontmoedigd deze aan te schaffen. De nieuwe opzet in Dragon Age: Inquisition met het besturen van een heel land en alle strategische opties voor de gevechten schrok mij behoorlijk af. Ik verwachtte heel veel tijd kwijt te zijn aan strategie en politieke keuzes, maar het spel zit toch iets anders in elkaar. Je bent altijd meer tijd kwijt aan Inquisition dan de bedoeling is. De laatste week slaap ik een aantal uren per nacht minder en nog is het niet genoeg. Dit spel verdient mijn aandacht.

De opzet
Je begint ermee om te kiezen hoe de wereld eruitziet via Dragon Age: Keep. Ik koos de standaardinstelling en spelen met een controller. Je kiest een ras en een beroep. Je hebt keuze uit elf, mens, qunari (rund-mens) en dwerg. De beroepen zijn mage, warrior en rogue. Sommige spullen die droppen zijn voor een specifiek ras of beroep of beide. Je begint met een elf, een mens en een dwerg in je groepje, dus alle beroepsgebonden wapens en pantsers die je vindt zijn nuttig. Ik koos voor mijzelf een qunari-mage.

De tekenstijl in de menu’s en van het on screen display moet je liggen. Het is niet mijn smaak maar in ieder geval origineel en dat kan ik wel waarderen.

Het voelt aan als een old school RPG. Je hebt keuzemogelijkheden in de gesprekken en soms ook om een bepaalde emotie in je antwoord te leggen. Je kan alleen niet met iedereen spreken. Dat is een groot voordeel, want er zijn dus geen nutteloze gesprekken. Als je met iemand kan praten dan heeft deze een quest of anderszins waardevolle informatie. Het uitputten van alle gespreksmogelijkheden is dus handig om zoveel mogelijk te weten te komen. Veel afdwalen van de paden om bloemetjes te plukken en dieren te jagen zorgt voor resources. De ingrediënten die je hiermee verzamelt kun je gebruiken voor gezondheidsdrankjes en dingen die je kunt maken. In Dragon Age: Inquisition kun je zaken vervaardigen met een bouwtekening of een recept, die je kunt vinden, krijgen en kopen.

De Inquisitie
Na een introductie waarin je de besturing en de achtergrond van het verhaal worden uitgelegd begint het spel echt. Je moet de Inquisitie opzetten en dat betekent de bevolking van de noodzaak doordringen dat de Inquisitie goed is en om hen te helpen. Door binnenlandse strijd en politieke intriges is de bevolking erg wantrouwig. Je ondervindt tegenstand van alle kanten en weet dus niet wie je kan vertrouwen. Als je een groepje tegenkomt dat tegen elkaar vecht, dan zullen ze dus met z’n allen jou aanvallen zodra ze je zien.

Door het doen van zijmissies win je het vertrouwen van de inwoners en krijg je Power-punten die je kunt gebruiken aan de war table. Je kan er dan bijvoorbeeld voor kiezen om je scouts een nieuw gebied te laten verkennen. Dat geeft jou de mogelijkheid hier met je groepje vrienden heen te gaan. Ook kun je jouw Power-punten gebruiken om allianties te smeden, of om koningen te bedriegen.

Het logo van de Inquisitie lijkt erg op het logo van Neverwinter Nights. Is dit toeval of een subtiele verwijzing?

Gevechten
In Dragon Age: Inquisition zijn de zijmissies dus erg nuttig. Ook omdat je daardoor xp verzamelt en sterker wordt. Dat heb je nodig. Het hele land en alle provincies zijn in oproer door binnenlandse strijd en demonen die binnen komen vallen. Je kan misschien drie grote gevechten achter elkaar aangaan, maar dan moet je echt even naar een kamp toe. Door het hele land zet je kampen op waar je naartoe kan ‘snelreizen’ via de kaart. Daar aangekomen is iedereen weer gezond en kun je ieders drankjes aanvullen. Ook kun je een nieuw team samenstellen. Je kan maximaal drie metgezellen kiezen om mee te nemen.

In gevechten kun je de strategische modus ingaan om iedereen op een plek te zetten en zo een tactisch voordeel te behalen. Omdat je tegenstanders zeer beweeglijk zijn, is dit maar beperkt nuttig. Je kunt ook in de menu’s het gedrag van je metgezellen bepalen en dat is een stuk nuttiger. Sommige tegenstanders zijn dermate sterk dat je met twee klappen dood bent. Dan is het prettiger om even tien andere gevechten te doen en sterker terug te komen, dan steeds te puzzelen waar je jouw mage nu gaat neerzetten.

Je kan het spel overal opslaan, als je maar niet in een gevecht zit. In een gevecht kun je ook je inventaris niet openen. Even van wapen wisselen is er dus niet bij. Je leert al snel om elke 50 meter het spel op te slaan, want er zijn veel gevechten. Gelukkig is er ook veel loot.

Er zijn ontzettend veel strategieën mogelijk binnen Inquisition. Je kan dus echt je eigen speelstijl kiezen, of van stijl veranderen. Lomp een kamp binnenrennen en alle bandieten tegelijk afslachten is niet altijd de beste optie maar het kan wel.

Een spel met diepgang
Inquisition is dus onvervalst Dragon Age. De codex is gigantisch uitgebreid met achtergrondinformatie over de wezens en zaken die je tegenkomt. En voor liefhebbers van lore is er goed nieuws: in Inquisition is er veel meer achtergrond bekend over de godenstrijd uit het verleden en leuke feitjes over Andraste. Ook heb ik nu al meer gedichten dan ooit gevonden.

Dragon Age: Inquisition doet kleine zaken net even iets anders dan de rest. Zo is de kaart ook ietsje anders. Er wordt schematisch, als op een authentieke middeleeuwse kaart de informatie weergegeven. Ook staan er interessante punten aangegeven en waar je een quest kan ophalen. Dit geldt ook voor gebieden waar je nog niet bent geweest. Maar het opvallendste is dat de kaart weergeeft waar je zojuist hebt gelopen. Handig op het moment dat je aan het verdwalen bent in een bos. Omdat de kaart zaken artistiek weergeeft is het niet altijd duidelijk hoe je op een bepaalde locatie komt. Dit is erg fijn, want dan valt er voor de gamer ook nog iets zelf uit te zoeken.

Je krijgt alleen leuke hoeveelheden xp als je echt iets wezenlijks bereikt. Het kan dus een tijdje duren voordat je in level omhoog gaat, wanneer je bezig bent met kruiden verzamelen, wapens maken en praten. Het inleveren van een schijnbaar onbenullige zijmissie kan je wel onverwachts een Power-punt geven en dat is weer een leuke smak aan xp.

Het verhaal is leuk en er zijn genoeg intriges om je in vast te bijten. De vele splitsingen binnen de facties en de intriges in de politiek zijn enerzijds uitdagend en anderzijds een mijnenveld. Je metgezellen vinden elkaar niet even aardig en de dingen die jij doet hebben invloed op hun houding naar jou toe en naar elkaar. Tijdens het spel praten je vrienden veel met elkaar en ze geven achtergrondinformatie over zaken die je tegenkomt. Het praten is dus echt een toegevoegde waarde. Soms zeiken ze elkaar af en heel af en toe geven ze elkaar een compliment.

Net als in Skyrim hebben je compagnons af en toe moeite om je bij te houden als je bijvoorbeeld een berg opklimt. Je kan springen en dat geeft de mogelijkheid om je als een berggeit te gedragen. Als je bijvoorbeeld van een berg afvalt, dan word je een eindje terug neergezet minus een beetje gezondheid.

Er zijn minigames in Inquisition om je bezig te houden. Je kan onder andere zoeken naar shards en sterrenbeelden reconstrueren. Ik ben gek op puzzels en vind dit een leuke aanvulling.

Multiplayer
Ik heb de multiplayer helaas niet uitgebreid kunnen testen. Er zijn op dit moment te weinig mensen online. Je kan de multiplayermaps ook alleen ingaan en dat heb ik geprobeerd. De moeilijkheidsgraad wordt niet teruggeschroefd als je er alleen ingaat dus dat waren hele korte avontuurtjes. Ook in de multiplayer kun je wapens en harnassen maken.

Je kan kisten en drankjes kopen voor de multiplayer. Het zijn behoorlijke bedragen die worden gevraagd. Een kist met vijf gezondheidsdrankjes kost 100 platinum. 300 platinum kost €2,99, maar als je grotere hoeveelheden koopt dan krijg je korting.

Grafische kwaliteit
De kleurencombinaties in Dragon Age: Inquisition zijn een beetje flets en grauw. Dat is jammer. Het maakt de omgevingen af en toe iets te eentonig. Sommige stoffen en materialen glimmen daarentegen heel erg veel. Dat geeft een heel mooi effect op je harnas, maar hoofdharen hebben ook de neiging erg te glimmen en dat is raar.

De grafische feitjes voor de nerds onder ons. Dragon Age: Inquisition draait op pc stabiel op 60 fps. Tijdens heftige gevechtsscènes kan de framerate op mijn pc terugvallen naar zo’n 45 frames. De filmpjes zijn in 30 fps, waarschijnlijk om het gelijk te trekken met onze consolebroeders. Het leuke is dat de filmpjes veel strakker en scherper worden weergegeven. Maar let wel, het spel is mooi. Gewoon mooi, zoals het hoort op next gen. Je kunt het tegenwoordig niet eens meer als een plusplunt zien. Alleen als de verwachtingen niet worden waargemaakt dan telt de grafische kwaliteit weer mee, maar dan in negatief opzicht.

Widescreen gaming is native supported bij Dragon Age: Inquisition. Dit houdt in dat je zonder iets hoeft in te stellen het spel kan laten draaien op drie schermen. Uiteraard moet je videokaart dit grafische geweld wel aankunnen. Mijn HD 7950 gooit er met alle grafische instellingen op hoog nog maar 20 fps uit. Het spel is dan nog steeds goed te spelen en schokt niet. Als ik het op medium instel, dan kom ik tot 40 fps.

De bugs
En dan even wat tegenvallende aspecten. Dragon Age: Inquisition moet wel eens laden en dat duurt net even wat langer dan ik gewend ben. De overgang van menu naar spel en van de wereldkaart naar je groepje duurt even. Tijdens het wachten kun je maximaal drie tips lezen en deze skippen als je ze al kent, maar dat is een schrale troost. De tips zijn onderwerpen uit de codex, dus het kan ook bijvoorbeeld een gedicht zijn.

Wanneer mijn personage iets pakt, dat hij dat kan doen terwijl hij er niet volledig naast staat. Als ik bijvoorbeeld ijzer delf dan sta ik in de lucht te zwaaien terwijl het ijzer 3 meter verderop is. Af en toe als ik bij de rand van iets sta, dan zweef ik in de lucht. Een keer na het snelreizen kon ik mijn mage niet meer bewegen. Ik moest een aanval doen om uit de impasse te geraken. Even later ging mijn personage moonwalken en hield daar niet mee op tot ik een aanval deed.  Dit is geen onoverkomelijk probleem, want je spel loopt er niet door vast, maar het moet wel gezegd worden.

De vervelendste bug die ik ben tegengekomen komt af en toe voor bij gevechten. Mijn personage gaat dood en ik bestuur dan een van mijn compagnons. Ik kan mijn personage tot leven wekken binnen een bepaalde tijd. Duurt dit te lang, dan lukt het niet meer. Als alle monsters dood zijn dan lukt het mij nog steeds niet om mijn personage tot leven te wekken. Zodra ik wegloop dan worden de overlevende metgezellen gevolgd door de dode vriend. Je kan de vriend niet besturen en hij heeft ook geen levenspunten. Nieuwe gebieden gaat deze zombie niet in. De enige oplossing die ik vond was naar een kamp gaan. Dan komt de overledene weer echt tot leven.

Conclusie
Dragon Age: Inquisition doet zoveel goed dat het moeilijk is om negatieve zaken te vinden. "Om de kaart te zien moet je met een controller twee keer drukken. Eén keertje drukken zou relaxter zijn.” en “Het vergelijken van wapens neemt wel erg veel schermruimte in beslag. Ik kan mijn personage niet meer zien.” Het is zoeken naar een slakje om er wat zout op te leggen. Ik betrap mijzelf er te vaak op dat ik een half uur lang mijn mond open heb gehouden. Je kan niet van RPG’s houden en dit spel haten. Onmogelijk. 

Ik ben er behoorlijk zeker van dat er mods komen voor Dragon Age: Inquisition. Bioware heeft geen toolkit uitgegeven voor de ‘Frostbite 3’-engine en is dit voorlopig niet van plan. Maar ik vertrouw op de inventiviteit van zolderkamerprogrammeurs om dit struikelblokje te lijf te gaan.

Het cijfer dat ik geef is geen 10. Er zijn wat kleine zaken die niet helemaal kloppen en ik vind dat je erg terughoudend moet zijn met het uitdelen van een 10. Vandaar dit cijfer waar je over kunt debatteren, maar het is een goede indicatie wat ik ervan vind. Koop dit spel, meld je ziek van werk en school en geniet. In de tussentijd ga ik Thedas zuiveren van iedereen die niet denkt dat de Inquisitie het beste met hen voor heeft.