Boek: Daphne Barak - Saving Amy
Werden we eerst dagelijks voorzien van een portie Amynieuws, sinds ze nuchter wil blijven voor haar nieuwe vriend blijft het de laatste tijd wat stil aan het Amy Winehouse-front. Voor wie de roddel en achterklap over de labiele zangeres mist, is er nu het boek Saving Amy dat documentairemaakster Daphne Barak schreef aan de hand van haar dagboek en gesprekken met Amy en haar familie.
Steken onder water
In 2008 begon documentairemaakster Daphne Barak met de opnames voor een documentaire rondom Amy’s problemen en de band die ze heeft met haar familie; twee zaken die wel eens meer met elkaar te maken kunnen hebben dan Barak in haar gepubliceerde aantekeningen durft toe te geven. Ze beschrijft uitgebreid de tijd die ze met Amy en vooral met diens vader doorbrengt. Ze tekent enkele uitspraken van hem en Amy’s moeder op en laat daar vervolgens haar boerenverstandpsychologie op los. Dat Amy de weg behoorlijk kwijt is weet iedereen, inclusief haar ouders. Maar haar moeder toont geen enkel initiatief om Amy te helpen totdat deze daar zelf om vraagt en haar vader lijkt ten onder te gaan aan de problemen van zijn dochter, terwijl hij schijnbaar ook geniet van haar afhankelijkheid. Barak heeft ook zo’n tweezijdige affectie met de destructieve zangeres: aan de ene kant laat ze zich graag door haar trakteren, aan de andere kant velt ze uitgebreid een oordeel over het gedrag van Amy. In de interviews die Barak met de familie heeft, lijkt ze begrip te veinzen voor hun situatie om maar zoveel mogelijk los te krijgen, om ze vervolgens een steek onder water te geven met een psychologisch oordeel.
Als je wint, heb je vrienden
Het moge duidelijk zijn dat Amy omringt is door mensen die het beste met haar voor lijken te hebben, maar ondertussen ook profiteren van de situatie waarin ze zichzelf gebracht heeft. Toch lijkt ze zich daar niet echt van bewust als we de aantekeningen van Barak mogen geloven. Volgens haar gedraagt Amy zich als een klein meisje dat smeekt om aandacht en liefde en probeert ze dit te krijgen door anderen bezorgd te maken over haar. Barak en Amy’s pa pretenderen de documentaire en het boek gemaakt te hebben om andere families met verslaafde kinderen te helpen, maar het is natuurlijk niets meer en niets minder dan ordinaire sensatie rondom de problemen van een labiele, uitermate getalenteerde vrouw. Het boek is behoorlijk rommelig en weinig inspirerend geschreven; het is een groot ‘en toen, en toen’ verhaal met de nodige herhalingen, opgesierd met foto’s die weinig aan het verhaal toevoegen, maar voor een fan wel leuk zijn om te zien. Een fan zal verder aan dit boek een nare bijsmaak overhouden, daarvoor is het te veel gefocussed op Amy’s verslaving en vooral wat anderen (lees: haar vader) daarvan vinden, Amy zelf komt nauwelijks aan het woord. Maar Amy heeft al lang de ware toedracht van haar gedrag uitgebreid verwoord in de openhartige teksten van haar muziek, daar is geen sensatiebeluste geblondeerde interviewster meer voor nodig.
